ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Projects in the jungle” – PANTERA
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1984
ΕΤΑΙΡΙΑ: Metal Magic
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: The “Eld’n”
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Terrence Lee – φωνητικά, πλήκτρα
Diamond Darrell Lance – κιθάρες
Rex Rocker – μπάσο
Vincent Paul – ντραμς
Κλασικά εικονογραφημένα, εδώ, αφού όταν μιλάμε για τους τέσσερις πρώτους δίσκους των PANTERA, έχουμε δύο κατηγορίες ανθρώπων:
Α) οι «έλα μωρέ τώρα με τους PANTERA που σκότωσαν το μέταλ μας στα 90s. Τα τέσσερα πρώτα μόνο»
και
Β) οι «ποιοι PANTERA στα τέσσερα πρώτα που δεν έκαναν τίποτα στην καριέρα τους και απ’ όταν το έριξαν στο groove έγιναν τεράστιοι».
Ανάλογα με την κατηγορία που βρίσκεστε, έχετε και την σχετική άποψη.
Εγώ πάντως, δεν θέλω να μακρηγορήσω. Αν κάποιος θεωρεί ότι «οι PANTERA σκότωσαν το μέταλ μας» ή «έλα μωρέ ποιοι PANTERA», προφανέστατα και είτε ζει σ’ ένα παράλληλο σύμπαν, είτε έχει μείνει κολλημένος σε μία δεκαετία που μπορεί να την έζησε, μπορεί και όχι όμως!!!
Το “Projects in the jungle” είναι το δεύτερο άλμπουμ των Τεξανών, με τον Terry Glaze (με το όνομα Terrence Lee στο δίσκο) στα φωνητικά, ο οποίος είχε αυτόν το ρόλο στα τρία πρώτα άλμπουμ του σχήματος. Οι υπόλοιποι, είναι οι ίδιοι. Δηλαδή ο Vincent Paul (με το όνομα Vincent Paul), ο Dimebag Darrell (με το όνομα Diamond Darrell Lance) και ο Rex Brown (με το όνομα Rex Rocker).
Ο δίσκος, από την πρώτη στιγμή που τον άκουσα, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ αφότου έκαναν οι PANTERA μεγάλη επιτυχία, αφού έκρυβαν επιμελώς το παρελθόν τους για πολλά χρόνια, μου φαινόταν σαν μια συλλογή με b’ sides των MOTLEY CRUE και κυρίως των DEF LEPPARD της εποχής. Τόσο απλά. Το ίδιο μου ακούγεται και τώρα, που τον άκουσα ξανά στα πλαίσια αυτής της παρουσίασης.
Δεν είναι τυχαίο ότι για πολλά χρόνια δεν έβρισκαν καν δισκογραφική εταιρία να βγάλει τους δίσκους τους και τους έβγαζαν οι ίδιοι, παρότι το ύφος που έπαιζαν πουλούσε στη χώρα τους, την Αμερική, σαν ζεστό κουλούρι. Από μόνο του αυτό κάτι σημαίνει. Φαντάζεστε να μην άλλαζαν ύφος και να γίνονταν αυτό το ΤΕΡΑΣΤΙΟ σχήμα που γέμιζε αρένες για πλάκα; Έχει σχέση το παίξιμο του Dimebag τότε και τώρα; Ολόκληρη σχολή δημιούργησε ο συγχωρεμένος που τόσο λείπει στη μουσική όχι μόνο με το παίξιμο αλλά και με ολόκληρη την περσόνα του… Για τα ντραμς του Vinnie Paul, θα σας άρεσε να ακούτε το basic παίξιμό του κι όχι αυτό για το οποίο οι σπουδαιότεροι ντράμερ στον κόσμο έλεγαν ότι το παίξιμό του με τα πόδια υπήρξε σεμιναριακό; Ο Terrence Lee, υπηρετεί σωστά το ύφος, χωρίς να έχει όμως το κάτι ξεχωριστό.
Διαφωνώ πλήρως με το γεγονός ότι σχεδόν από την περίοδο του “Cowboys from hell” το συγκρότημα, αγνοεί μέχρι και κρύβει την αρχή της καριέρας του. Διαφωνώ με το ότι ποτέ δεν πρόκειται πλέον να επανεκδοθούν αυτά τα άλμπουμ, που είναι η μουσική που έπαιζαν όταν ήταν έφηβοι και κανείς δεν πρέπει να ντρέπεται για τη μουσική που βγάζει όταν ξεκινά, όσο διάσημος και να γίνει, όσο και να έχει αλλάξει.
Από εκεί όμως, μέχρι το να παρουσιάζονται ως «δισκάρες», όταν την εποχή τους ήταν του πεταματού, κυριολεκτικά, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Το να το παίζεις μάγκας επειδή το άκουσες στο YouTube ή το κατέβασες από τα torrents, δεν προσθέτει εκατοστά. Το “Projects in the jungle”, είναι ένας άοσμος δίσκος, χωρίς προσωπικότητα, που ακούγοντάς τον, καταλαβαίνει κανείς για ποιον λόγο άλλαξαν πλήρως ρότα οι PANTERA μετά από μερικά χρόνια.
Σάκης Φράγκος
