ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Symphony of Enchanted Lands II: The Dark Secret” – RHAPSODY OF FIRE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2004
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Steamhammer
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Luca Turilli, Alex Staropoli
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Fabio Lione
Kιθάρες – Luca Turilli
Πλήκτρα – Alex Staropoli
Μπάσο – Patrice Guers
Drums – Alex Holzwarth
Το 2004 δεν ήταν μία μαγική χρονιά μόνο για την Ελλάδα, αλλά όπως φαίνεται και για το Symphonic Power Metal, αφού εκείνη την περίοδο οι RHAPSODY OF FIRE ήταν στα πάνω τους συνθετικά και κάθε τι που κυκλοφορούσαν, αποτελεί και ένα κόσμημα για το είδος. Για τα τυπικά να πούμε πως ο δίσκος αυτός είναι ο τελευταίος που κυκλοφόρησε χωρίς το OF FIRE στο όνομα του συγκροτήματος, όπως επίσης και ότι αποτελεί την τελευταία πραγματικά μεγάλη στιγμή των Ιταλών. Και μετά βγάλανε ωραίες δουλειές εννοείται, αλλά στο δεύτερο “Symphony…” συναντάμε την τελευταία τους άπιαστη κορυφή.
Ο λόγος που επαναλαμβάνεται ο τίτλος μιας παλαιότερης τους κυκλοφορίας δεν είναι γιατί ήθελαν να επαναφέρουν χαμένους οπαδούς ή κάτι τέτοιο, αλλά υπάρχει δημιουργικός λόγος. Βλέπετε, το προηγούμενο “Power of the dragonflame” ήταν το τέλος της Emerald Sword saga, μιας ιστορίας που είναι δημιουργία του Luca Turilli και διήρκησε 5 άλμπουμ. Με το 2ο “Symphony..” ξεκινάει η επόμενη ιστορία που λέγεται The Dark Secret saga, είναι συνέχεια της προηγούμενης αφού συμβαίνει στο ίδιο universe και έχει κοινούς χαρακτήρες, ενώ θα διαρκέσει και αυτή για 5 δίσκους. Η πλοκή τελειώνει οριστικά στο κύκνειο άσμα του Turilli με το συγκρότημα, στο “From chaos to eternity”.
Η μπάντα δεν θα μπορούμε να διαλέξει καλύτερο αφηγητή για τη νέα της περιπέτεια, αφού στα πρώτα δευτερόλεπτα κιόλας συναντάμε τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ Christopher Lee! Ο ρόλος του δεν περιορίζεται σε αυτόν του αφηγητή, αφού δανείζει και την φωνή του στο πανέμορφο “The magic of the wizard’s dream”. Στο άλμπουμ περιορίζεται μόνο στο ρεφρέν του τραγουδιού, ενώ έχει κυκλοφορήσει και σαν single με τον Lee να τραγουδάει και σε άλλα μέρη, όπως επίσης και σε 3 επιπλέον γλώσσες (Ιταλικά, Γαλλικά, Γερμανικά)!
Μουσικά τι να πρωτοπούμε. Έγινε μία στροφή 180 μοιρών από το δυνατό για τα δεδομένα τους “Power of the dragonflame”, αφού οι κιθάρες έμειναν όσο πιο πίσω γίνεται με την παρουσία τους να γίνεται αισθητή κυρίως στα σόλος. Ο απόλυτος πρωταγωνιστής είναι η ορχηστρική και χορωδιακή πλευρά των RHAPSODY, η οποία ενισχύεται από έναν εκπληκτικό Fabio Lione, ο οποίος ότι και να τραγουδήσει δεν θα φτάσει ποτέ το μεγαλείο αυτής της περιόδου αφού τα τραγούδια του πάνε γάντι!
Η νέα αυτή κατεύθυνση όχι απλά τους βγήκε, αλλά την θεωρώ ως την δεύτερη καλύτερη δουλειά τους μετά το “…dragonflame”. Το αποτέλεσμα είναι συγκλονιστικό για τον απλό λόγο ότι σε μεταφέρουν με τέτοιο τρόπο στο κλίμα της μουσικής τους, λες και σε “ρουφάνε” μέσα στον κόσμο τους. Βουνά, πεδιάδες, καταρράκτες, πουλιά, δαίμονες, ήρωες, όχι απλά αναφέρονται στους στίχους αλλά τα φαντάζεσαι λόγω της μουσικής και των ήχων που χρησιμοποιούνται. Πεντακάθαρος ήχος, όλα είναι κρυστάλλινα και μαγικά! Δεν είναι τυχαίο πως από τις 12 συνθέσεις, οι 3 είναι μπαλάντες και δεν με πειράζει καθόλου. Το αντίθετο, είναι εκπληκτικά τραγούδια που τα περιμένω σε κάθε ακρόαση.
Στο χώρο του Fantasy Power Metal κανείς δεν έχει ξεπεράσει τους RHAPSODY για έναν απλό λόγο. Μπορεί σε σημεία να είναι (πολύ) cheesy, αλλά στην πραγματικότητα εκπέμπουν τεράστια σοβαρότητα, δεν γίνονται γελοίοι και παραδίδουν μαθήματα songwriting. Ο Luca Turilli είναι από τους καλύτερους σύγχρονους συνθέτες άλλωστε και μπορώ να το αιτιολογήσω από πολλές πλευρές, αλλά δεν είναι η στιγμή εδώ. Σύμφωνοι, σημεία όπως το intro του “Erian’s mystical rhymes” είναι παιδικά και δυστυχώς δεν μπορούμε να τα κάνουμε skip, αλλά τι να το κάνεις όταν αυτό που ακολουθεί είναι ένα έπος; Το ίδιο ισχύει και με την λογομαχία μεταξύ πατέρα και γιου στο “Sacred power of raging wind”, αλλά έρχονται αυτά τα αναθεματισμένα τα φλάουτα και τα βιολιά που ανταλλάσσουν σολιές με τις κιθάρες και τα συγχωρείς όλα!
Άξιο αναφοράς είναι ότι τα 2 EP που συνόδεψαν το άλμπουμ, ονομαστικά “The dark secret” και “The magic of the wizard’s dream”, περιέχουν και 2 κομμάτια που δεν βρίσκονται μέσα στο Full length. Αυτά είναι τα “Thunder’s mighty roar” και “Autumn twilight” και είναι κομματάρες, να τα ακούσετε. Το πρώτο μοιάζει ηχητικά με το “When demons awake” οπότε χαμούλης, ενώ το δεύτερο είναι τίγκα στις εκπληκτικές μελωδιες. Για τους λάτρεις του φυσικού format, αξίζει να έχει κάποιος και το ίδιο το CD γιατί περιέχει κομμάτια της ιστορίας, ότι πρέπει για όσους θέλουν να εμβαθύνουν στην ιστορία του saga αυτού.
Όποτε έχω διαβάσει άρθρο που να αφορά το συγκρότημα, πάντα αναφέρεται το ντεμπούτο τους “Legendary Tales”. Ναι εξαιρετικό είναι, ναι ήταν πρωτοπόρο, αλλά όσο σημαντική στιγμή και να ήταν δεν θα μπορούσα ποτέ να το κατατάξω πάνω από το “Symphony… II”. Προσωπικά πάντα, το θεωρώ σαν την κορωνίδα του υπο-είδους και πολύ θα ήθελα να δω κάποιον άλλο καλλιτέχνη να το πλησιάζει έστω και από απόσταση.
Παύλος Παυλάκης
