ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Zos Kia Cultus (here and beyond)” – BEHEMOTH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2002
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Avantgarde Music
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Adam “Nergal” Darski
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά, κιθάρες – Adam “Nergal” Darski
Κιθάρες – Mateusz Maurycy “Havoc” Śmierzchalski
Drums – Zbigniew Robert “Inferno” Promiński
Βρισκόμαστε στην αυγή της νέας χιλιετίας. Με το “Pandemonic incantations” (1998) δειλά-δειλά, με το “Satanica” (1999) πιο εμφατικά και με το “Thelema 6.66” (2000) ξεκάθαρα πια, οι Πολωνοί θεοί BEHEMOTH, αρχίζουν σιγά σιγά να απομακρύνονται από το πρωτόλειο, πρώιμο black metal της πρώτης περιόδου τους. Αντιθέτως, αγκαλιάζουν ένα black/death υβρίδιο, που στη μια πλευρά είναι οι MORBID ANGEL, οι DEICIDE και φυσικά οι VADER και από την άλλη είναι μπάντες όπως οι MAYHEM. Αυτό ούτε που το ήξεραν τότε, αλλά αυτό, θα τους έκανε superstars στο σήμερα. Ωστόσο, τότε, αυτό το ύφος τότε εδραιωνόταν από τους BEHEMOTH. Μη χάνοντας χρόνο, μπαίνουν στο στούντιο και σχεδιάζουν το δεύτερο δίσκο της νέας χιλιετίας.
Ο τίτλος αυτού, “Zos kia cultus (here and beyond)”. Ο τίτλος απόκρυφος, ψαρωτικός, στα χνάρια των δύο προκατόχων, με τη μπάντα πιο σίγουρη από ποτέ στα πατήματα της στον “αγωνιστικό χώρο” του ακραίου ήχου. “Horns ov baphomet” και χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα “Rise thy horns, for I’m at one with the dark. Divine presence ascends, touching the forehead ov god”! Πόνος και φόνος από μια μπάντα που έμοιαζε ανίκητη τότε. Τι “Modern iconoclasts” (αμάν αμάν αμάν….) τι “Here and beyond (titanic turn ov time)” (τιτλάρα!), εδώ μας πετσοκόβουν με μάτι που γυαλίζει και μας αρέσει! Κάπως έτσι, φτάνουμε στην εμπορική ναυαρχίδα του δίσκου, το video clip για το “As above so below” (NOW IT’S TIME OF THE BEAST!), μια mid-tempo σύνθεση, στακάτη και άκρως συναυλιακή, βγαλμένη από το DNA του “Where the slime live” των MORBID ANGEL, που δεν σταματάνε στιγμή να κοπανιούνται σβέρκοι!
Κάπως έτσι, περνάμε στο αγαπημένο μου κομμάτι του δίσκου. “Blackest ov the black” και όλα ΙΣΩΜΑ. Τι riff-άρα είναι αυτή που να με πάρει και να με σηκώσει; Τι ανάπτυξη κομματιού; Τι ρεφρενάρα; Δηλαδή εσείς θέλετε να μου πείτε ότι αυτοί και η μπάντα που ακούμε στο “Grom” π.χ. είναι η ίδια; Ξέρετε, έχω δει εξελίξεις και εξελίξεις συγκροτημάτων από ύφος σε ύφος. Κάτι θυσίαζαν, κάτι άφηναν, κάτι κέρδιζαν, κάτι έχαναν. Είναι η πορεία των πραγμάτων άλλωστε τούτη, αλλάζει και ο άνθρωπος, μεγαλώνει, αυτό που πρεσβεύει ως πιτσιρίκι μπορεί ως ενήλικας πλέον να αλλάξει μορφή μένοντας ή όχι εντός των πλαισίων των αρχών που είχε τότε. Αυτό ως γενικότερο σχόλιο περί εξέλιξης μπαντών. Το ποιος επιλέγει να ακολουθήσει αυτό που γίνονται, δικό του θέμα. Στη περίπτωση των BEHEMOTH, εκτιμώ, πως η μπάντα μέστωσε, βρήκε τον ήχο που πραγματικά της ταιριάζει, και μεις την αγάπη μας για εκείνους!
Ξεχωριστά να σταθώ στα υπέροχα “No sympathy for fools” (πλήρης ταύτιση με το τίτλο, απλά το λέω) και “Typhonian soul zodiack”. To μεν αποτελεί έναν mid-tempo οδοστρωτήρα, αδερφάκι του “As above so below” εντός του δίσκου, ενώ το δεύτερο εξαίσιο δείγμα του πως αυτή η μπάντα δεν σήκωνε πολλά-πολλά. Ένας black/death τυφώνες από αυτούς που γράφουν οι BEHEMOTH με άνεση, χωρίς φόβο και πάθος. Για να μη πω για το εξαίσιο ομώνυμο και τη στακάτη riff-άρα στην αρχή ή το ούτε 3 λεπτών μακελειό “The harlot ov the saints”. Φινάλε μετά από 44 λεπτά, ένα ημίχρονο δηλαδής σκάρτο, με το “Heru ra ha: let there be might”, και ο ακροατής να ψάχνει να φύγει, μάταια όμως! Τον έχουν βρει μπόσικο κάτι Πολωνοί αλήτηδοι και τον εκάνανε “σαν δρόμο που του περνάνε καλώδια” (που ‘λεγε και ο Προύσαλης). Ε, και τι να σε κάνω τώρα, το βλέπεις του Πολωνού το μάτι που γυαλίζει! Ηθελέστα και παθέστα! Και εσύ, και ο σβέρκος σου, και όλες σου οι αισθήσεις!
Το “Zos kia cultus (here and beyond)” εξεράγγη εμπορικά, και δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι αποτέλεσε εν τέλει το εφαλτήριο για όλα τα καλά άρχισαν να συμβαίνουν. Ποια είναι αυτά λέτε; Πάμε να τα δούμε: το EP – ντεμπούτο στη Regain “Conjuration” (2003), η πρώτη επίσημη live DVD κυκλοφορία “Crush.Fukk.Create: requiem for generation Armageddon” (2003) το υπέρτατο full-length ντουέτο “Demigod”/ “The apostasy” και από εκεί Nuclear Blast, “Evangelion” με τους BEHEMOTH να γίνονται rockstars της χώρας! Αλλά αυτό ξεκίνησε να παίρνει σάρκα και οστά στα αλήθεια, εδώ, στο άλμπουμ αυτό, πριν 20 ολάκερα χρόνια. Ο χρόνος του έχει φερθεί υπέροχα, δείχνοντας το πόσο σπουδαίο πραγματικά δημιούργημα είναι. Πολύ ψηλά στις προτιμήσεις όσων λατρεύουν τους BEHEMOTH, ενώ για το γράφοντα, αποτελεί ανίερη τριάδα μαζί με τους δύο διαδόχους του.
Did you know that?
– Τελευταίος δίσκος με τον Havoc σαν κιθαρίστα. Ο Seth θα γίνει σταδιακά μέλος της μπάντας ως “καλεσμένος” στο “Demigod” (2004) σε πρώτη φάση, και σε δεύτερη φάση ως κανονικό μέλος στο “The apostasy” (2007). Επίσης, στα credits του δίσκου, μπάσο παίζει ο Marcin “Novy” Nowak, γνωστός από τους συμπατριώτες VADER, DEVILYN και DIES IRAE. Από το επόμενο μπαίνει (ως κανονικό μέλος εκείνος) ο Tomasz “Orion” Wróblewski στο μπάσο, φτιάχνοντας το line up της μακροβιότερης σύνθεσης των Πολωνών.
– Το «Zos kia cultus» αποτελεί το σύστημα μαγείας που αναπτύχθηκε από τον αποκρυφιστή καλλιτέχνη/συγγραφέα Austin Osmond Spare. Αυτό, περιλαμβάνει έναν πλήρη συμβολισμό της μορφής, του ήχου, της επιθυμίας και της θέλησης, που προέρχονται από τη σεξουαλική ενέργεια. Μάλιστα οι στίχοι του “Fornïcatus benefïctus” αποτελούν ξόρκια του. Κοίτα να δεις κάτι πράγματα…
– Τα διακριτικά πλήκτρα είναι ευγενική χορηγία του Jerzy “U. Reck”Głód των LUX OCCULTA, ο οποίος, έχει στο βιογραφικό του τα πλήκτρα στο “Revelations” των VADER, μα και στους Πολωνούς blacksters CHRIST AGONY (στα “Demonology” EP και “Condemnation”).
– Στη Νοτιοκορεάτικη έκδοση, οι BEHEMOTH είχαν τέσσερα bonus κομμάτια: το “Malice”, την επανηχογράφηση του “From the pagan vastlands”, μια διασκευή στο “Sathanas” (SARCOFAGO) και στο “Hello spaceboy” (DAVID BOWIE). Ω ναι, κι όμως! Και δεν είναι ΚΑΝ η πιο ιδιαίτερη επιλογή για διασκευή από τους Πολωνούς, μια και στο εγγύς μέλλον θα διασκεύαζαν NINE INCH NAILS (“Wish”), TURBONEGRO (“I got erection”), NEFILIM (“Penetration”), DANZIG (“Until you call on the dark”), RAMONES (“I’m not jesus”) και THE CURE (“A forest”). Ηχηρό δείγμα ανοιχτομυαλιάς, θα πω εγώ!
Γιάννης Σαββίδης
