ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “…For victory” – BOLT THROWER
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1994
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Earache
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Colin Richardson
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Karl Willets
Κιθάρες – Gavin Ward
Κιθάρες – Baz Thomson
Μπάσο – Jo Bench
Drums – Andrew Whale
Μετά το καταστροφικό “Warmaster” (1991) που τους απομάκρυνε έτι περαιτέρω από το grindcore παρελθόν τους, αλλά και το πιο ογκώδες και απλωμένο σε διάρκεια “The IVth crusade” (1992) (συνέπεια του ότι άκουγαν πολύ TROUBLE και CANDLEMASS κατά δήλωση τους – και πολύ καλά έκαναν!), οι Βρετανοί ταγματάρχες του death metal BOLT THROWER βρίσκονται σε τρομακτικό φεγγάρι συνθετικά. Το θέμα είναι ποιο θα είναι το τρίτο και φαρμακερό χτύπημα τους με αυτό το νέο πρόσωπο. Η απάντηση, δίνεται με έναν από τους τρεις αγαπημένους μου δίσκους στην ιστορία του σχήματος. Το κολασμένο “…For victory” που κυκλοφόρησε μια μέρα σαν τη σημερινή, πριν 30 ολόκληρα χρόνια. Στο τιμόνι εκ νέου ο Colin Richardson, εγγυώμενος έναν καταστροφικό ήχο σε ένα άλμπουμ που συνδύαζε την ορμή του “Warmaster” αλλά και την doom-ίλα του “The IVth crusade” σε ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα ούτε 40 λεπτών.
Ιαχές πολέμου στο εισαγωγικό “War”, προκειμένου να μπει η πυροβολαρχία του “Remembrance” και να σε πετάξει κατευθείαν στα χαρακώματα (ή αλλιώς τη συναυλία του Gagarin το 2010), όπου άμα βγεις ζωντανός, θα έχεις να το διηγείσαι! Το “When glory beckons” όπως και το “Lest we forget” (THE BITTERNESS REMAINS – δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε!) διαλύουν περαιτέρω τη σπονδυλική σου στήλη, ενώ το δε ομώνυμο κομμάτι είναι υπερλατρεμένο για όλη του την αρχοντική γκρούβα (FACE THE CONSEQUENCE ALONE WITH HONOUR VALOUR PRIIIIDE) με άκρως συγκινητικούς στίχους για όσους στρατιώτες πορεύθηκαν εις νίκην (και συχνά, εις μάτην). Κρυφό χαρτί στη γκρούβα του δίσκου το ΑΣΗΚΩΤΟ “Silent demise” που σε κάνει να γρυλλίζεις το τίτλο παρεούλα με τον Willets. Κάπου στο “Graven image” είναι το αγαπημένο μου solo του δίσκου, με αυτό το tapping στην αρχή να κάνει όλη τη δουλειά.
Τι να πεις για το καταστροφικό “Forever fallen”, όπου ακούς τον Karl Willets να φωνάζει “ONWAAAAAAAAAAAAAAAAARDS” και τον ακολουθείς στα άρματα ωσάν πιστός στρατιώτης, σαν αυτούς που τόσο ύμνησε; Σαρωτικό άσμα ασμάτων, από αυτά που όταν παίζεται σε συναυλίες όλοι παίρνουν θέσεις μάχης και….ο σώζων εαυτόν σωθήτω! Το αυτό και με τα τελευταία κομμάτια του δίσκου “Tank (MK I)” (σαν τον ήχο που μας καταπλάκωσε ένα πράγμα!) και “Armageddon bound” που κλείνει κιόλας όμορφα το κύκλο που ξεκίνησε το “War”, με ηχητικά παρμένα από το πεδίο της μάχης, σαν να σου λέει “δεν τελειώνει εδώ ο πόλεμος, απλά σου έδωσα μια ιδέα του τι συμβαίνει εκεί”. Άλλος ένας ισχυρός συμβολισμός αναφορικά με το συγκεκριμένο θέμα, από αυτούς που είχαν σε περίσσευμα οι Βρετανοί άρχοντες.
30 χρόνια μετά, το τι έχει αλλάξει, είναι λίγο πολύ γνωστό. Οι BOLT THROWER έβγαλαν άλλους 3 δίσκους (“Mercenary” – 1998, “Honour – valour – pride” – 2001, “Those once loyal” – 2005), διέλυσαν ένα χρόνο μετά το θάνατο του drummer τους Martin Kearns το 2015, αφήνοντας πίσω ένα δυσαναπλήρωτο κενό στο συγκεκριμένο ύφος, ωστόσο πολλούς ορκισμένους οπαδούς, αλλά και σπουδαίες μπάντες του σήμερα, οι οποίες λάτρεψαν το ύφος τους και προσπάθησαν να τους πλησιάσουν (ηχητικά πρώτα, έπειτα ποιοτικά). Αυτό που δεν έχει αλλάξει είναι το πόσο ψηλά έχουμε στα μάτια μας τους BOLT THROWER σαν νοοτροπία και διαμάντια του Βρετανικού ακραίου ήχου σαν το “…For victory”. Το οποίο, περιγράφεται από το κάτωθι χωρίο από το ομώνυμο άσμα, με το οποίο και σας αφήνω.
THEY SHALL GROW NOT OLD, AS WE THAT ARE LEFT GROW OLD
AGE SHALL NOT WEARY THEM, NOR THE YEARS CONDEMN
AT THE GOING DOWN OF THE SUN, AND IN THE MORNING
WE WILL REMEMBER THEM!
Did you know that?
– Μια limited edition του δίσκου, περιέχει και το bonus live CD “Live war” από το Manchester το ‘92. Επίσης, το promo του δίσκου είχε ένα λάθος στο νούμερο καταλόγου (MOSH124), μια και σύμφωνα με τον επίσημο κατάλογο της Earache, αυτό το νούμερο αντιστοιχούσε σε κυκλοφορία των FUDGE TUNNEL.
– Τελευταίος δίσκος με τον Andrew Whale πίσω από τα τύμπανα, μετά από 8 χρόνια στο συγκρότημα. Οι δρόμοι του με τον Karl Willets θα ξανασυναντηθούν εσχάτως στους MEMORIAM (που φτιάχτηκαν εις μνήμην του διαδόχου του Whale, Martin Kearns – πως τα φέρνει η ζωή καμιά φορά…).
– Η φωτογραφία, είναι παρμένη κατά τον πόλεμο μεταξύ Μεγάλης Βρετανίας και Αργεντινής στα νησιά Falkland το 1982, δείχνοντας Βρετανούς στρατιώτες να περπατούν. Επί προσωπικού, από τα αγαπημένα μου εξώφυλλα BOLT THROWER για τον ισχυρό του συμβολισμό και μόνο.
– Οι τελευταίοι στίχοι του ομώνυμου κομματιού, προέρχονται από ποίημα. Πιο συγκεκριμένα, το “For the fallen” του Laurence Binyon. Ένα ποίημα που γράφτηκε για τους πεσόντες της μάχης που έχασε η Μεγάλη Βρετανία στο Mons της Γαλλίας. Πρωτοδημοσιεύτηκε στους Times του Λονδίνου τον Σεπτέμβριο του 1914, αλλά συμπεριλαμβάνεται και στο βιβλίο του Binyon “The winnowing fan : poems on the great war” την ίδια χρονιά. Το ίδιο χωρίο που χρησιμοποίησαν οι BOLT THROWER, χρησιμοποιήθηκε σε πλάκα στο Stirling War Memorial στη Σκωτία (οι δύο τελευταίες στροφές), αλλά και σε άλλες περιοχές στο κόσμο, εις μνήμην των πεσόντων στο πεδίο της μάχης, ανά τα έτη.
Γιάννης Σαββίδης
