ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ – “King for a day… Fool for a lifetime” – FAITH NO MORE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ – 1995
ΕΤΑΙΡΙΑ – Slash / Reprise
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ – Andy Wallace / FAITH NO MORE
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ
Φωνητικά – Mike Patton
Κιθάρες – Trey Spruance
Μπάσο – Billy Gould
Πλήκτρα – Roddy Bottum
Τύμπανα – Mike Bordin
Μετά από μία ταραχώδη περίοδο όπως αυτή κατά η διάρκεια των ηχογραφήσεων και της περιοδείας του “Angel dust”, όπου οι σχέσεις μεταξύ του κιθαρίστα Jim Martin και των υπολοίπων μελών υπήρξαν τεταμένες και με τον Roddy Bottum εξαρτημένο από την ηρωίνη, οι FAITH NO MORE έπρεπε να βρουν τρόπο να δουλέψουν πάνω στο νέο υλικό με όσο το δυνατό μικρότερες απώλειες. Ο Jim Martin είχε ήδη αποκόψει τις σχέσεις του με τα υπόλοιπα μέλη, ειδικά στο στούντιο δεν επιθυμούσε την παρουσία κανενός όταν δούλευε τα μέρη του στην κιθάρα, με τον Mike Patton από πλευράς του να μη χάνει ευκαιρία να τον απαξιώνει σε κάθε του συνέντευξη. Ο Jim Martin δήλωνε ανοιχτά πως δεν του άρεσε η μουσική κατεύθυνση του “Angel dust”, χαρακτηρίζοντας τη “gay disco” κι έδινε την εντύπωση στους άλλους πως εσκεμμένα υπονόμευε το άλμπουμ ενώ είχε χάσει τον πατέρα του πρόσφατα κι αυτή η απώλεια τον είχε επηρεάσει έντονα.
Με την επικοινωνία μεταξύ τους να έχει εντελώς χαθεί, το συγκρότημα τον απολύει με ένα απλό fax και στις 30 Νοεμβρίου 1993 ανακοινώνεται κι επίσημα πως ο Jim Martin αποτελεί παρελθόν για τους FAITH NO MORE. Το επόμενο πρόβλημα που έπρεπε να επιλυθεί ήταν η εξάρτηση του Bottum με την ηρωίνη και οι Gould, Patton και Bording βρίσκουν την ευκαιρία να τον πιάσουν και να του μιλήσουν τον Σεπτέμβριο του 1993 κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του video για το τραγούδι “Another body murdered”, μία συνεργασία με το hip-hop σχήμα, BOO-YAA T.R.I.B.E. για το soundtrack της ταινίας “Judgement night” και ο Bottum μπαίνει κατευθείαν σε κέντρο απεξάρτησης.
Βρισκόμαστε αρχές του 1994 και οι FAITH NO MORE έχουν γύρω στα είκοσι τραγούδια για το επερχόμενο άλμπουμ αλλά όχι κιθαρίστα. Κάτι γνώριμο για τους ίδιους μιας και από τις πρώτες τους μέρες τα τύμπανα και το μπάσο αποτελούσαν τη συνθετική βάση και τη ραχοκοκαλιά των τραγουδιών πριν καν ενταχθεί ο Jim Martin. Μία από τις πρώτες τους επιλογές ήταν ο Justin Broadrick των GODFLESH χωρίς καμία όπως ανταπόκριση από τον ίδιο, δοκίμασαν τον Ralph Spight των VICTIMS FAMILY και μετά από αρκετές αποτυχημένες audition απευθύνθηκαν στον κιθαρίστα των KILLING JOKE, Kevin “Geordie” Walker, o οποίος πέταξε μέχρι το San Francisco για να συναντηθεί και να παίξει μαζί τους. Παρότι η εμπειρία ήταν φανταστική σύμφωνα με δηλώσεις των ίδιων, τελικά πρυτάνευσε η λογική και τιθάσευσαν τον οπαδό μέσα τους, μιας και το παίξιμο του Walker ήταν τόσο ιδιαίτερο κι επικίνδυνο όπως το χαρακτήρισε ο Gould, ικανό να τους μετατρέψει σε μπάντα διασκευών των KILLING JOKE.
Η λύση βρέθηκε στους MR BUNGLE, όπως είχε συμβεί και το 1988 όταν ο Mike Patton δέχτηκε την πρόσκληση να αντικαταστήσει τον Chuck Mosley, έτσι και ο κιθαρίστας Trey Spruance θα αναλάμβανε με τη σειρά τους να τους βγάλει από αυτή τη δύσκολη θέση. Ένας κιθαρίστας απίστευτα ταλαντούχος, που αντιλήφθηκε κατευθείαν τη θέση της κιθάρας στους FAITH NO MORE, λειτουργώντας περισσότερο ως κόλλα μεταξύ των υπόλοιπων οργάνων και με συνθετικές προτάσεις που βρήκαν το δρόμο τους σε τραγούδια όπως τα “Evidence”, “Cuckoo for Caca”, “Ugly in the morning”, “King for a day” και “What a day”. O Mike Patton δεν ήταν ένθερμος υποστηρικτής στο να εμπλακεί σε δεύτερο project με τον Spruance και είχε προειδοποιήσει και τον ίδιο πως η κατάσταση δεν θα είναι και η πιο ιδανική και όντως ο Spruance δεν είχε ξαναδεί τον Patton τόσο τσιτωμένο ποτέ στο παρελθόν.
Οι FAITH NO MORE είχαν ένα ξεκάθαρο πλάνο για το που ήθελαν να κινηθούν μουσικά κι αυτό ήταν ένα περισσότερο απογυμνωμένο ηχητικά άλμπουμ συγκριτικά με τον πιο σκοτεινό, πειραματικό και σχεδόν avant-garde ήχο του “Angel dust”. H πρώτη αλλαγή ήταν αυτή του παραγωγού. Μετά από τέσσερα άλμπουμ με τον, Matt Wallace, οι FAITH NO MORE καλούν τον συνονόματο του Andy Wallace, γνωστός για άλμπουμ που έχει αναλάβει την παραγωγή/μίξη, όπως τα “Seasons in the abyss” (SLAYER), “Chaos A.D.” (SEPULTURA), “Nevermind” (NIRVANA), “Dirty” (SONIC YOUTH) και “Grace” (Jeff Buckley) κ.α. Μετά από δική του προτροπή, τον Σεπτέμβριο του 1994 μπαίνουν στα Bearsville Studios στο Woodstock στη Νέα Υόρκη, η πρώτη φορά που ηχογραφούν εκτός California και παρότι το συγκρότημα φαίνεται απαλλαγμένο από πρόσωπα και καταστάσεις που τους έφθειραν στο παρελθόν, ο Roddy Bottum δεν βρίσκεται στην καλύτερη ψυχολογική κατάσταση. Ενώ βρίσκεται στο στάδιο της απεξάρτησης από την ηρωίνη, χάνει τον πατέρα του τον Νοέμβριο του 1993 καθώς κι έναν κολλητό του φίλο ενώ τον επηρεάζει και η αυτοκτονία του Kurt Cobain των NIRVANA, του οποίου η σύζυγος του Courtney Love εκτός από στενή του φίλη ήταν και τραγουδίστρια των FAITH NO MORE για ένα φεγγάρι.
Όλα τα παραπάνω είχαν σαν αποτέλεσμα να απομονωθεί από το υπόλοιπο συγκρότημα, η συνθετική συμμετοχή του να περιοριστεί στα “King for a day” και “Just a man” και τα χαρακτηριστικά του πλήκτρα να δίνουν περισσότερο χώρο στην κιθάρα πλέον, με τo πρώτο single του άλμπουμ, “Digging the grave”, να αποτελεί τρανταχτή απόδειξη, όπου ο Bottum εμφανίζεται με κιθάρα. Η μίξη ολοκληρώθηκε από τον ίδιο τον Andy Wallace στα Soundtrack Studios στη Νέα Υόρκη στα τέλη Νοεμβρίου με το εξώφυλλο καθώς και το υπόλοιπο artwork να το επιμελείται ο Eric Drooker, μετά από πρόταση του Mike Patton που δήλωνε θαυμαστής το έργου του και κυρίως για το graphic novel “Flood! A novel in pictures” (1992) από το οποίο μάλιστα χρησιμοποιήσαν αυτούσια μέρη για το εξώφυλλο και για το ένθετο του booklet.
To “King for day… Fool for a lifetime” αποτελεί μία από τις κορυφαίες στιγμές των FAITH NO MORE, οι οποίοι καταφέρνουν και είναι επίκαιροι σε μία περίοδο όπως τα μέσα των 90s όπου ο σκληρός ήχος άλλαζε σελίδα και πολλά από τα εναλλακτικά σχήματα του πρόσφατου παρελθόντος ακούγονταν πλέον δεινοσαυρικά. Ο ανήσυχος και πλουραλιστικός χαρακτήρας τους παραμένει αναλλοίωτος, μόνο που αυτή τη φορά το μήνυμα είναι αρκετά πιο ευθύ. Εκτός του “Digging the grave”, τραγούδια όπως τα “Get out”, “The gentle art of making enemies” και “What a day” αποτελούν δυναμικές συνθέσεις, με αγχολυτικά ρεφρέν και μερικές από τις πιο εκκωφαντικές στιγμές του άλμπουμ. Ο Billy Gould, αυτός ο εμβληματικός μπασίστας και στυλοβάτης του συγκροτήματος σε περιόδους που κάθε μέλος πέρναγε τη «φάση» του, όπως ο Bottum στην συγκεκριμένη περίπτωση, παραμένει ο βασικός συνθέτης αλλά όπως και στο “Angel dust” έτσι κι αυτή τη φορά ο Mike Patton ξεδιπλώνει το αστείρευτο ταλέντο του και στοιχειώνει το τελικό αποτέλεσμα με τις ερμηνείες του, βγάζοντας τα σώψυχά του είτε ουρλιάζοντας σαν ξορκισμένος στα “Cuckoo for Caca” και “Ugly in the morning” είτε σαν crooner στο “Just a man”.
Στο “King for a day” διαβάζουμε τα ονόματα όλων των μελών στα credits, ένα πολυσυλλεκτικό επικό τραγούδι, με διακυμάνσεις και εναλλαγές στη διάθεσή του κι ένα από τα ελάχιστα τραγούδια που προήλθε από μεταξύ τους τζαμάρισμα, με τον Bottum να το παρομοιάζει με ROXY MUSIC και David Bowie. H εύθραυστη ala STONE TEMPLE PILOTS grungy μελωδικότητα του “The last to know”, η jazzy διάθεση του “Star A.D.” και οι bossa nova ρυθμοί του “Caralho voador” αποδεικνύουν το πόσο άνετα ελίσσονται οι FAITH NO MORE μεταξύ των τόσο διαφορετικών μουσικών ιδιωμάτων και τα δύο single που ακολούθησαν, τo υπέρτατo lounge/soul single “Evidence” και το “Ricοchet”, το τελευταίο τραγούδι που ολοκληρώθηκε στο στούντιο, με την κλιμακωτή του ανάπτυξη αφήνουν ακριβώς αυτό το στίγμα, όπου συγκροτήματα σαν τους THE DILLINGER ESCAPE PLAN, SYSTEM OF A DOWN, KORN κ.α. να ακολουθούν δογματικά.
Μέχρι να κυκλοφορήσει επίσημα το άλμπουμ, ο κιθαρίστας Trey Spruance έχει ήδη αποχωρήσει για λόγους που αφορούσαν την επαναδιαπραγμάτευση του μισθού του ως νέο μέλος ενώ το συγκρότημα μέσω του Mike Patton δήλωνε πως δεν μπορούσε να δεσμευτεί στο μακροσκελές πρόγραμμα περιοδειών και τους πούλησε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Αντικαταστάτης του βρέθηκε στο πρόσωπο του Dean Menta, τεχνικός keyboard του Roddy Bottum από το 1992 και ο πρώτος που σκέφτηκαν ως προσωρινή λύση. Από τον Μάρτιο του 1995 έως και τα τέλη Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς οι FAITH NO MORE βρίσκονται κυριολεκτικά στο δρόμο. Η περιοδεία ξεκινάει με ένα secret-gig στις 28 Φεβρουαρίου στο The Old Trout, Windsor στο Λονδίνο, μία μικρή pub χωρητικότητας μόλις 250 ατόμων και μία τηλεοπτική εμφάνιση στο Top Of The Pops για να συνεχίσουν στην υπόλοιπη Ευρώπη με support τους SHIHAD, στην Αυστραλία με τους PEYOTE και στις Η.Π.Α. με τους STEEL POLE BATHTUB.
Ενώ στην Ευρώπη παρέμεναν αρκετά δημοφιλείς, με παρουσία σε μεγάλα φεστιβάλ όπως τα Rock Am Ring, Pinkpop και Phoenix Festival, στις Η.Π.Α. είδαν το κοινό τους να συρρικνώνεται και να παίζουν σε μικρότερα venues και στη Λατινική Αμερική να συμμετέχουν στα Monsters Of Rock που πραγματοποιήθηκαν σε Βραζιλία, Χιλή και Αργεντινή μαζί με τους Ozzy Osbourne, PARADISE LOST, Alice Cooper, MEGADETH και THERAPY? Μετά από κάποιες εμφανίσεις πίσω στις Η.Π.Α. τον Οκτώβριο του 1995, οι FAITH NO MORE ακυρώνουν το υπόλοιπο αμερικάνικο σκέλος και μία προγραμματισμένη περιοδεία στην Ηνωμένο Βασίλειο με πρόφαση πως θα αφοσιώνονταν στη σύνθεση νέου υλικού αλλά αυτή ήταν η μισή αλήθεια μιας και τον Οκτώβριο του 1995 οι MR. BUNGLE, το project του Mike Patton και του Trey Spruance είχαν μόλις κυκλοφορήσει το δεύτερο τους άλμπουμ “Disco volante” κι ένα μήνα μετά θα έβγαιναν σε περιοδεία για έναν ολόκληρο χρόνο.
Did you know that:
- Ενώ για την προώθηση του “King for a day… Fool for a lifetime” δεν πραγματοποιήθηκε καμία συναυλία με τον Trey Spruance, μετά το reunion των FAITH NO MORE το 2009 με τη σύνθεση του “Album of the year”, το συγκρότημα κατάφερε κι έπαιξε μία συναυλία στα πλαίσια του Maquinaria Festival στη Χιλή στις 12 Νοεμβρίου 2011, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά ζωντανά ολόκληρο το άλμπουμ μαζί με τον Spruance στην κιθάρα.
- Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων το συγκρότημα ενεπλάκη σε διάφορα μικρά αυτοκινητιστικά ατυχήματα, με την εταιρία ενοικίασης να τους παρέχει καινούριο αμάξι κάθε φορά μέχρι που ο Mike Patton μαζί με τον Mike Bordin ξανατράκαραν αρκετά πιο σοβαρά, προκαλώντας σοβαρές ζημιές και τον οδηγό του άλλου συγκρουόμενου αυτοκινήτου να νοσηλεύεται σοβαρά. Ο Mike Patton που ήταν κι ο οδηγός ήταν σε σοκ για αρκετό χρονικό διάστημα μετά.
- Την ίδια περίοδο με τους FAITH NO MORE στα Bearsville Studios ηχογραφούσαν και οι FEAR FACTORY το “Demanufacture” και είχε βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες η ταινία του Quentin Tarantino, “Pulp fiction”, με τα μέλη των FNM να την βλέπουν σε έναν τοπικό κινηματογράφο.
- Την ορχήστρα και τη χορωδία στο “Just a man” την επιμελήθηκε ο παραγωγός/ενορχηστρωτής Loris Holland. O Holland ήταν γνωστός του Andy Wallace και είχαν συνεργαστεί μαζί ένα χρόνο πριν στο “Grace” του Jeff Buckley και είναι εξίσου γνωστός για τις συνεργασίες του με τις Whitney Houston, Mariah Carey και Aretha Franklin. Σημαντικό ρόλο σε αυτή τη συνεργασία είχε ο Trey Spruance ο οποίος λειτούργησε ως συνδετικός κρίκος μεταξύ του συγκροτήματος και της ορχήστρας.
- Εκτός από τους FAITH NO MORE, έργα από το graphic novel “Flood! A novel in pictures” του Eric Drooker έχουν χρησιμοποιήσει και οι RAGE AGAINST THE MACHINE για το εξώφυλλο του single “The ghost of Tom Joad”.
- Στις εμφανίσεις στα Monsters of Rock στη Λατινική Αμερική, ο Mike Patton ερμήνευε το “Evidence” στα πορτογαλικά.
- Κάποια από τα τραγούδια που προέρχονται από τα sessions του “King for a day… Fool for a lifetime” και χρησιμοποιήθηκαν ως b-side σε singles αλλά και στη deluxe έκδοση του άλμπουμ το 2016 ήταν τα “Absolute zero”, “Greenfields”, “I won’t forget you” και “Hippie jam song” καθώς και οι διασκευές στα “I started a joke” (BEE GEES), “Spanish eyes” (Bert Kaempfert) και “I wanna fuck myself” (GG Allin).
- Τον Μάιο του 1996 ανακοινώνεται μέσω της εφημερίδας του San Franscisco, Chronicle, πως ο Mike Bordin είναι πλέον ο επίσημος drummer του προσωπικού σχήματος του Ozzy Osbourne. Ο Ozzy τον είχε ξεχωρίσει από τις κοινές τους εμφανίσεις στα Monsters Of Rock στη Λατινική Αμερική την προηγούμενη χρονιά και η πρόταση έγινε στις 25 Φεβρουαρίου 1996 σε μια συναυλία των Ozzy/KORN/DEFTONES στο Oakland Coliseum όταν τον επισκέφθηκε ο Bordin στα παρασκήνια. Ο Mike Bordin έπαιζε μαζί με τον Ozzy μέχρι και το 2009 κι επίσης το 1997 βρέθηκε πίσω από drum-kit των BLACK SABBATH για τις πρώτες συναυλίες του reunion στα πλαίσια του Ozzfest μιας και ο Bill Ward αντιμετώπιζε από τότε προβλήματα με την υγεία του.
Κώστας Αλατάς
