a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Like an ever-flowing stream” – DISMEMBER
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1991
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Tomas Skogsberg
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Matti Kärki
Κιθάρες – David Blomqvist
Κιθάρες – Robert Sennebäck
Μπάσο – Richard Cabeza
Drums – Fred Estby
Η ιστορία μας ξεκινάει στην πανέμορφη πόλη της Στοκχόλμης στη Σουηδία. Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του ‘80. Συγκεκριμένα, στα 1988. Εκεί ιδρύονται δύο μπάντες: οι CARNAGE των Michael Amott/Johan Liiva (ναι, οι γνωστοί, που μετέπειτα θα έκαναν όνομα με τους ARCH ENEMY), και οι DISMEMBERΙΖER (το όνομα, έμπνευση του Nicke Andersson των ENTOMBED) των David Blomqvist/Robert Sennebäck/Fred Estby/Erik Gustafsson. Οι CARNAGE θα κινούνταν στο χώρο του grindcore αρχικά, ενώ οι δε DISMEMBERIZER στο χώρο του death metal. Oι CARNAGE θα κυκλοφορήσουν δύο demos: το “The day man lost…” (1989) με τον Jeppe Larsson στα τύμπανα καθώς και το “Infestation of evil” (1989) με τον Fred Estby στα τύμπανα, μετακινούμενοι προς το death metal μονοπάτι σταδιακά. Παράλληλα, οι DISMEMBERIZER θα κυκλοφορήσουν ένα rehearsal demo το ‘88, προτού αλλάξουν το όνομα τους σε DISMEMBER (κυρίως γιατί δε χωρούσε στην κασέτα το όνομα) και βγάλουν το “Dismembered” demo την ίδια χρονιά. Οι DISMEMBER θα διαλυθούν σύντομα το 1989 με το demo “Last blasphemies”, και θα συγχωνευτούν με τους CARNAGE στο μνημείο του Σουηδικού death metal ήχου “Dark recollections” (1990). Μιλάμε για το ένα από τα τρία πρώτα άλμπουμ του είδους που ηχογραφήθηκαν στα περίφημα Sunlight studios (τα άλλα δύο είναι το “Sumerian cry” των TIAMAT, και φυσικά το “Left hand path” των ENTOMBED). Το line up της μπάντας ήταν: Matti Karki, David Blomqvist, Michael Amott, Fred Estby. Τα δε κομμάτια, αποτελούσαν συνδυασμό κομματιών των πρώιμων DISMEMBER και CARNAGE. Κάτσε καλά, σου λέω!
Το 1990 οι CARNAGE διαλύονται, μια και ο Michael Amott, προχωράει σε καριέρα με τους θεούς CARCASS που βρίσκονταν στη μεταβατική φάση από grindcore σε death metal. Έτσι, οι λοιποί CARNAGE, ξαναφτιάχνουν τους DISMEMBER με τον Robert Sennebäck στις κιθάρες, τον Michael Cabeza στο μπάσο (που μέχρι πρότινος έπαιζε ο Karki), και τον Αύγουστο του 1990, κυκλοφορούν το demo “Reborn in blasphemy”, το οποίο κυκλοφόρησε από την Nuclear Blast σε κασέτα, και με παραγωγούς την ίδια τη μπάντα. Όταν ξαναμπήκαν στα Sunlight, o Tomas Skogsberg αναλαμβάνει τον ήχο τους, και στις 28 Μαΐου του σωτηρίου έτους 1991, βγαίνει στα ράφια των δισκοπωλείων, ένα από τα τελειότερα δείγματα Σουηδικού death metal και όχι μόνο: το “Like an everflowing stream”. Το άνοιγμα με το “Override of the overture” μετά τις αστραπές και τις κραυγές, μας δείχνει ότι έχουμε να κάνουμε με ένα διαφορετικό κτήνος, σε σχέση με το τι υπήρχε ήδη εκείνη την εποχή. Θυμίζω, τότε μόνο οι ENTOMBED, CARNAGE, TIAMAT και UNLEASHED είχαν κυκλοφορήσει ντεμπούτα (οι GRAVE θα αργούσαν μερικούς μήνες για το δικό τους). Οι DISMEMBER, παρότι ακολούθησαν κατά πόδας την ηχητική επανάσταση των ENTOMBED με το αγαπημένο πριονοκορδελωτό κιθαριστικό τόνο, προσέγγισαν διαφορετικά το πως πρέπει να παίζεται το death metal της χώρας τους. Εμφανώς πιο μελωδικοί (σεσημασμένοι-δηλωμένοι κλασσικομεταλλάδες τα παιδιά άλλωστε!), αλλά με μια απίστευτη αίσθηση ισορροπίας χωρίς να χαρακτηριστούν γλυκανάλατοι, και χωρίς να φοβούνται να εκτροχιαστούν και με πιο μικρές διάρκειες στα κομμάτια τους. Το λες και κατάλοιπο από τις πιο death/grind μέρες των CARNAGE. Ειδικά το “Soon to be dead” (η ζωή εν τάφω) αποτελεί το ιδανικότερο δείγμα καταστροφής σβέρκου, συναυλιακών χώρων και κοκάλων στο ανθρώπινο σώμα, αγκαζέ με το κομμάτι – πέτρα του σκανδάλου όπως αποδείχθηκε (διαβάστε πιο κάτω το γιατί). Φυσικά, όταν μιλάω για πέτρα σκανδάλου, αναφέρομαι στο (MURDER IS MY CRIME) “Skin her alive” κυρίες και κύριοι! Φόνος εν βρασμώ ψυχής, τρις ισόβια! Ένα ερωτικό κομμάτι λέγω, δια τον αισθηματία δολοφόνο που προτού σε σφάξει, αγαπητή δεσποσύνη, θα σκεφθεί τις στιγμές που περάσατε παρέα, θα χαμογελάσει και μετά θα κατεβάσει το μπαλτά.
Το old school skank beat στο “Bleed for me” (LET ME HEAR YOUR SUFFER!) βγάζει τη πιο βρώμικη πλευρά των DISMEMBER, σέρνοντας τα κορμιά σε ένα κυκλικό γαϊτανάκι με φάπες και κλωτσιές, όπου… έμπα αν σου βαστάει! Τo “And so is life” επαναφέρει τη μελωδία αλλά και τα μεγαλύτερα γκάζια στη μπάντα. Ειδικά αυτό το μεσαίο riff πως εναλλάσσει τις δυναμικές του κομματιού από τη βαρβαρότητα στη μελωδία, είναι για σεμινάριο σύνθεσης. Και εδώ θέλω να σταθούμε ξεχωριστά. Ένα από τα πιο πλήρη, τα πιο μεγάλα κομμάτια που έχει γράψει αυτό το συγκρότημα. “Dismembered”. Μαγική, γλυκιά εισαγωγή με μελωδικές κιθάρες, ανάπτυξη σε ένα φανταστικό solo, προτού αρχίσει ο πανικός. Blastbeat, το πρώτο στο δίσκο, χαοτικό στα όρια του grindcore, για το μπάσιμο στο πιο πατροπαράδοτο riffing με μια τεράστια riff-άρα, που σπάει για ένα mid-tempo riff που βιδώνει πόδια στο πάτωμα για ξεχαρβάλωμα σβέρκου (με τα τύμπανα να σκοτώνουν από πίσω), που κρατάει μέχρι που ο Matti Karki δίνει το σύνθημα σε μια από τις καλύτερες παύσεις στην ιστορία του death metal: SUFFER A THOUSAND DEATHS! Και ο δίσκος γίνεται αναμμένη φωτοβολίδα σε ντέρμπι αιωνίων! ΆΝΤΕ ΓΕΙΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ! Και έχει άλλα δύο riff-σφαγεία, γιατί μπορούν απλά! Το στακάτο μπάσιμο του “Sickening art” δίνει χώρο στον ακροατή να πάρει λίγες απαραίτητες ανάσες, και δείχνει πως οι DISMEMBER ουδέποτε ήταν ούτε θα υπάρξουν ποτέ μονοδιάστατοι (κάθε άλλο), και το οποίο παρά το σφυροκοπηματικό ξέσπασμα, κινείται σε mid-tempo, ενίοτε πιο doom (βλέπε CANDLEMASS) ταχύτητες, με μια πιο “τεχνική” πτυχή ούτως ειπείν. Γνωστό τοις πάσι βέβαια, το ποιόν των Σουηδών παικτών και η φινέτσα που τους διακρίνει. Και στο κλείσιμο του δίσκου… ξεκινάμε με μια υπέροχη φράση – σύνθημα στα χείλη κάθε deathster: FROM DREAM TO DREAM WE’VE ALWAYS BEEN, LIKE AN EVERFLOWING STREAM! “In death’s sleep” λοιπόν, το πλέον μελαγχολικό και άτυπα το “ομώνυμο” κομμάτι του δίσκου, τουλάχιστον στα πρώτα λεπτά που αναπτύσσεται σιγά-σιγά στο τέρας που πότε θα ξεσπάει η οργή του και θα πετάξει κομμένα κεφάλια και πτώματα στην άβυσσο, είτε θα σερνόταν απειλητικά προς το μέρος του ακροατή με τις έξυπνες μελωδίες, να διανθίζουν και να κάνουν τόσο πλούσιο το ηχητικό αποτέλεσμα. Το κομμάτι, κλείνει με ένα riff που ανάβει μαύρο κερί στους CANDLEMASS, σαν να ρίχνει τον επίλογο και τη τελική μπουνιά – νοκ άουτ στον ακροατή, που ψάχνει τι τον χτύπησε! Φυσικά, όλα αυτά, δε θα μπορούσαν παρά να ντυθούν με το αρτιστικά άψογο εξώφυλλο του ΤΙΤΑΝΑ Dan Seagrave. 19 χρόνων παλικάρι, κοίτα τι έφτιαξε… είναι να τρελαίνεσαι!
Αυτά τα ούτε 31 λεπτά μουσικής, αποτέλεσαν ένα από τα τελειότερα, πιο πλήρη ντεμπούτα που χτύπησαν ποτέ το κόσμο, όσον αφορά το death metal, και σίγουρα από αυτά που έκαναν ακόμα και τους Αμερικανούς συνοδοιπόρους τους, να στρέψουν το βλέμμα τους σε αυτά τα αγέλαστα τσογλάνια στη παγωμένη Σουηδία. Την ίδια χρονιά, το Σεπτέμβρη εν προκειμένω, ο ύμνος “Skin her alive” θα κυκλοφορήσει σε ένα πανέμορφο picture disc, με τον φονιά να μη χαμπαριάζει και σαν b-side το “Defective decay” από τις demo ημέρες της μπάντας. Η προώθηση είχε ήδη ξεκινήσει από το καλοκαίρι, με τους DISMEMBER να μοιράζονται ανά περιστάσεις στην Ευρώπη τη σκηνή με MORBID ANGEL, SADUS, UNLEASHED, BENEDICTION (χαίρε Καίσαρα, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν!) και PSYCHOTIC WALTZ (απίστευτο, κι όμως αληθινό!). Να σημειωθεί πως το “Dark recollections” είχε την τιμητική τους (παρότι παρουσιάζονταν τυπικά ως “διασκευές”), έστω με ένα ή δύο κομμάτια να το εκπροσωπούν. Την επόμενη χρονιά (1992), θα συμμετείχαν στην Ευρωπαϊκή περιοδεία “Campaign for musical destruction” με OBITUARY και NAPALM DEATH (καρδιά μου καημένη πως βαστάς και δε ραγίζεις…) και τέλος, με το EP – σάντουιτς “Pieces” στις αποσκευές τους, θα προχωρήσουν στη περιοδεία “Dismembering north America” το 1993, με VADER και SUFFOCATION (…στο ψεύτη ντουνιά, τόση απονιά που αντικρίζεις), ενώ σε κάποιες συναυλίες στην θέση των SUFFOCATION ήταν οι DEICIDE (ωχ αμάν αμάν …μανούλα μου καψερή!).
30 χρόνια μετά από τη κυκλοφορία του, το “Like an everflowing stream” στέκει αγέρωχο και φρέσκο όσο ποτέ άλλοτε, δείγμα της πρωτοκαθεδρίας της Σουηδικής σχολής του death metal στην Ευρώπη, ως της μόνης που κοίταξε τους Αμερικανούς αυτοκράτορες και αιώνιους πρωταθλητές του ιδιώματος στα μάτια. Οι ίδιοι οι DISMEMBER θα έκαναν μια φοβερή και τρομερή πορεία στη συνέχεια (με τον επόμενο να είναι ο αγαπημένος του γράφοντος), χωρίς ωστόσο να γίνουν μεγάλοι και τρανοί σαν τους ENTOMBED. Αυτό όμως, δε τους αφαιρεί την ιστορική αξία, και την αδιαμφισβήτητη κλάση στο συνθετικό μα και εκτελεστικό κομμάτι, που μια πλειάδα συγκροτημάτων των τελευταίων δύο τουλάχιστον δεκαετιών δείχνει να αγκαλιάζει και να αναγνωρίζει. Τελεία και παύλα.
Υ.Γ.: ΧΙΛΙΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ ΔΕ ΘΑ ΦΤΑΣΟΥΝ!
Did you know that?
– Στο DVD “Under blood red skies” (φόρος τιμής στον ύμνο των JUDAS PRIEST… ή είσαι οπαδάρα, ή δεν είσαι!), παίζουν άνευ επετείου ολόκληρο το άλμπουμ. Έτσι, απλά επειδή μπορούν. Τι εννοείτε τι απόδοση ακούμε μέσα; Σουηδική υπεροχή φυσικά!
– Το συγκρότημα βρέθηκε στο στόχαστρο των Βρετανικών ΜΜΕ, καθώς όλοι μιλούσαν για το “Skin her alive” (με μια εφημερίδα να τους χαρακτηρίζει “indecent and obscene”)! Εν συνεχεία, οι σχετικές αρχές επιθεωρούσαν τα πακέτα της Nuclear Blast για αισχρό υλικό, σύμφωνα με το τότε φρέσκο Νομοσχέδιο περί Αισχρών Δημοσιεύσεων που είχε περάσει στη Βρετανική Βουλή. Σύντομα, κατέληξαν στο δικαστήριο γι’ αυτό και η Plastic Head (εταιρεία διανομής τους εκείνη τη περίοδο), κέρδισε την υπόθεση, καθώς και το σχετικό χρηματικό ποσό, μια και στο δίσκο, δεν βρέθηκε υλικό που να εμπίπτει στη κατηγορία “pornographic, indecent or obscene”. Η ιστορία αυτή ενέπνευσε τους DISMEMBER, ως προς το τίτλο του επόμενου δίσκου που ονομάστηκε “Indecent and obscene” και θα κυκλοφορούσε δύο χρόνια αργότερα.
– Σύμφωνα με τον Fred Estby, και μια συνέντευξη που έδωσε το 2016, πέραν από πιατίνια και ταμπούρο, τα τύμπανα για το άλμπουμ ηχογραφήθηκαν με ηλεκτρονικό drum kit. Το ίδιο ισχύει για τα “Left hand path” και “Clandestine” των ENTOMBED, και το “Into the grave” των GRAVE!
– Στο δίσκο, παίζει solos ο Nicke Andersson (ENTOMBED) (ο οποίος σχεδίασε και το διάσημο τους λογότυπο), πλην των solos στο “Override of the overture”. Ο Nicke, λαμβάνει αρχοντικό προσκύνημα από τους DISMEMBER δια στόματος Fred Estby: “Special thanks to Nicke Andersson, for everything, without you, we wouldn’t exist. You are the best!”. Καθολικός σεβασμός!
– Στην επανέκδοση της Hammerheart, του 2012 για τα 20 χρόνια του δίσκου, εκτός από τα “Deathevocation” και “Defective decay” (απαντώνται στη πρώτη έκδοση του CD ως bonus κομμάτια), θα βρούμε τα “Justifiable homicide” και “Torn apart”. Όλα από τις μέρες των demo τους (με το πρώτο και το τελευταίο κομμάτι αντίστοιχα, να πρωτοεμφανίστηκαν στο “Dark recollections” των CARNAGE), χωρίς να ξεκαθαρίζεται από ποιο από τα τέσσερα demo προέρχονται οι εκτελέσεις αυτές.
Γιάννης Σαββίδης
