ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Comalies” – LACUNA COIL
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2002
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Century Media
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Waldemar Sorychta
ΣΥΝΘΕΣΗ ΓΚΡΟΥΠ:
Cristina Scabbia – φωνητικά
Andrea Ferro – φωνητικά
Marco Biazzi – κιθάρα
Cristiano Migliore – κιθάρα
Cristiano Mozzati – drums
Marco Coti Zelati – μπάσο, πλήκτρα
Οι una faccia una razza που λέμε, οι γείτονες και λάτρεις των μακαρονιών (όπως πρέπει δηλαδή) LACUNA COIL, είναι από εκείνες τις μπάντες, που το πραγματικό τους μέγεθος στον παγκόσμιο metal χάρτη, απέχει κατά πολύ από την εικόνα που έχουμε εμείς στην Ελλάδα γι’ αυτούς. Πως το κάναμε με κάποιες μπάντες, που ειδικά στα 90s, εδώ ήταν τεράστιες, ενώ έξω, στον υπόλοιπο πλανήτη και μακριά από το Γαλατικό μας χωριό, ήταν πολύ πιο περιορισμένη η δημοτικότητά τους; Ε, εδώ είναι το αντίθετο και μάλιστα πανηγυρικά!
Οι LACUNA ήταν από εκείνες τις μπάντες που ξεπήδησαν τα χρυσά χρόνια του λεγόμενου gothic metal, female fronted metal (σας παρακαλώ, μην τσακωθούμε για τον όρο… Metal Female Voices ήταν και είναι το μεγαλύτερο festival του ιδιώματος), εκεί στα μέσα των 90s.
Αφού είχαν ανοίξει το δρόμο οι THE GATHERING, THEATRE OF TRAGEDY και 3RD AND THE MORTAL (η Αγία Τριάδα), εμφανίστηκε μία αμέσως επόμενη φουρνιά, με μπάντες όπως οι TRISTANIA, WITHIN TEMPTATION και φυσικά LACUNA COIL μεταξύ πολλών άλλων, που πάτησαν στην Αγία Τριάδα και κάθε μία, χάραξε μετά το 1ο-2ο άλμπουμ της, το δικό της μονοπάτι. Οι LACUNA COIL λοιπόν, στην ουσία εδραίωσαν τον ήχο τους και κυριολεκτικά εκτοξεύθηκαν εμπορικά, με το 3ο άλμπουμ τους, το “Comalies”, το οποίο ακόμα και σήμερα, παραμένει το αγαπημένο μου από τους πάντα συμπαθέστατους Ιταλούς.
Έχοντας ήδη κάνει θόρυβο στο χώρο με τα δύο πρώτα άλμπουμ τους και έχοντας ένα από τα χιτάκια (χιτάρα) βασικά της εποχής στο είδος, το “Senzafine” (από το “Unleashed memories” του 2001), 1,5 μόλις χρόνο μετά, κυκλοφορούν το “Comalies”, στις 29 Οκτωβρίου του 2002 και η καριέρα τους δεν θα ήταν ποτέ ξανά η ίδια.
Ήδη στο “Unleashed memories” είχαν δείξει πιο προσωπικά σημάδια, φεύγοντας από τον τυπικό ας πούμε ήχο της εποχής που είχε το “In a reverie” και εμπλουτίζοντάς τον με λίγο περισσότερο Αμερικανιά και alternative αισθητική, καθώς άλλωστε ήδη οι EVANESCENCE είχαν κάνει το τεράστιο μπαμ και άρχιζαν να επηρεάζουν πάμπολλες μπάντες του χώρου μας σε νοοτροπία (όχι αντιγραφή, μην παρεξηγηθώ). Στο “Comalies” λοιπόν, οι LACUNA COIL βρίσκουν την απόλυτη ισορροπία, τότε, μεταξύ του gothic metal και του alternative, αλλά και της πιο pop προσέγγισης στις μελωδίες, δημιουργώντας ένα διαχρονικό άλμπουμ.
Ακόμα και η παραγωγή του δίσκου, παρόλο που έγινε από τον ίδιο άνθρωπο που είχε κάνει και τα δύο προηγούμενα, τον «σηκωνόμαστε με σεβασμό και προσοχή μπροστά του» Waldemar Sorychta, έχει μία τελείως πιο μοντέρνα (για τότε πάντα) και πιο κοντά στην Αμερική προσέγγιση από ότι μας είχαν συνηθίσει. Και αυτό μόνο τυχαίο δεν ήταν, γιατί μπορεί ως τότε να είχαν προκαλέσει ένα ντόρο στην Ευρώπη, αλλά μόλις τον τελευταίο χρόνο πριν το “Comalies” άρχισαν να υπάρχουν δειλά δειλά στην Αμερική. Και πανέξυπνα σκεπτόμενοι, ήθελαν να «χτυπήσουν» τη μεγάλη Ήπειρο. Και τα κατάφεραν φυσικά. Από τη μία η ποιότητα κάποιων τραγουδιών όπως το “Heaven’s a lie”, το “Swamped”, το ακόμα και σήμερα αγαπημένο μου “Tight rope”, το “Angel’s punishment” και το “The ghost woman and the hunter” (όχι ότι τα υπόλοιπα υστερούν… κάθε άλλο!), η εμπορικότητα ειδικά του πρώτου εξ αυτών, αλλά και του δεύτερου και από την άλλη η ηχητική προσέγγιση αυτής της δουλειάς, άνοιξαν για τα καλά τις πύλες της Αμερικής. Πρώτη headlining περιοδεία της μπάντας στην Αμερική το 2003, συμμετοχή στο soundtrack του “Resident Evil: Apocalypse” (2004) με το “Swamped”, το “Headbanger’s Ball” του MTV2 έπαιζε συνέχεια τα βίντεο τόσο του “Swamped”, όσο και του “Heaven’s a lie” και ως αποτέλεσμα όλων αυτών, το άλμπουμ έγινε το 2004 το best-selling άλμπουμ στην ιστορία της Century Media! Μιλάμε για τρομακτικό επίτευγμα, κάτι που αποδεικνύει επίσης το πόσο μεγαλύτεροι ήταν από τότε οι LACUNA COIL απ’ όσο θέλανε να πιστεύουν διάφοροι στην Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο, ότι ανήκουν στην Century Media από το ντεμπούτο τους και μέχρι και σήμερα. Κάτι θα ξέρει και αυτή η εταιρεία.
Ναι, στη συνέχεια, είχαν πολλά ups and downs δισκογραφικά. Ναι, ίσως με κάποιες καλύτερες κυκλοφορίες να είχαν καταφέρει ακόμα καλύτερα πράγματα, ειδικά αν είχαν ακολουθήσει το momentum του “Comalies” και έβγαζαν ένα ισάξιο άλμπουμ μετά και όχι το διφορούμενο “Karmacode”, το οποίο μπορεί να τους έβαλε σε πάμπολλα charts (συμπεριλαμβανομένων και των Ελληνικών τότε), μπορεί να είχε 2-3 χιτάρες, αλλά η στροφή στον ήχο τους, μόλις πέρασε ο θόρυβος από τη φόρα του “Comalies”, δεν λειτούργησε το ίδιο, καθώς σαν σύνολο, ήταν κατώτερος δίσκος. Τα τελευταία χρόνια όμως, δίνουν και πάλι πολύ ωραία άλμπουμ και πάντα έχουν αυτόν τον ιδιαίτερο ήχο τους, που τους έκανε να ξεχωρίζουν. Όπως και να έχει, όταν μιλάμε για το “Comalies”, μιλάμε για μία δισκάρα του ήχου και ένα από τα κορυφαία άλμπουμ των 00s, ανεξαρτήτως ιδιώματος. Τυχαία δεν γίνεται τίποτα τόσο σπουδαίο στη μουσική.
Did you know that:
- Ο Waldemar Sorychta, πέραν του ότι έχει υπογράψει σαν παραγωγός τη μισή και βάλε ιστορία (δισκογραφικά) του gothic metal των 90s ειδικά (SAMAEL, TIAMAT, SENTENCED, THE GATHERING, MOONSPELL, THERION και και και) και πέραν του ότι μας έχει προσφέρει μία από τις απόλυτες thrash μπαντάρες όλων των εποχών (GRIP INC), έχει βάλει το χεράκι του (παίζοντας lead κιθάρα) και στο “Sleep of the angels” των ROTTING CHRIST και συγκεκριμένα στα “You my flesh” και “Victoriatus”. Τιμή.
- Το soundtrack του “Resident Evil: Apocalypse” είναι πολύ πολύ καλύτερο από την ταινία. Πως να μην είναι, όταν σε αυτό, πέραν του “Swamped” των LACUNA COIL, βρίσκεις τραγούδια όπως τα “Vermilion” (SLIPKNOT), “The end of heartache” (KILLSWITCH ENGAGE), “Mein Teil” (RAMMSTEIN), “Nymphetamine” (CRADLE OF FILTH) για παράδειγμα, αλλά και μπαντάρες όπως οι THE CURE, A PERFECT CIRCLE, DEFTOMES, MASSIVE ATTACK και ROB ZOMBIE μεταξύ άλλων. Κάτι σαν το εξαιρετικό soundtrack του “Queen of the damned”, μόνο που εκείνο ήταν και καλύτερη ταινία. Τουλάχιστον έτσι θυμάμαι, καθώς έχω να το δω από τότε που βγήκε.
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
