ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Warning of Danger” – OMEN
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1985
ΕΤΑΙΡΙΑ: Metal Blade
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Brian Slagel
ΣΥΝΘΕΣΗ:
J.D. Kimball – Φωνή
Kenny Powell – Κιθάρα
Steve Wittig – Τύμπανα
Jody Henry – Μπάσο
Η κόμπρα σε κοιτάει κατάματα και τα μάτια του ερπετού είναι ο οιωνός για τον κίνδυνο που παραμονεύει.
Είναι Οκτώβριος του 1985. Το Heavy Metal ζει τις πιο μεγάλες του δόξες. Είναι μια χρονιά που oι μεταλλάδες προσπαθούν να συνέλθουν από τα δισκογραφικά χαστούκια που βγαίνουν το ένα μετά το άλλο από όλες τις εμβληματικές μπάντες του χώρου. Οι OMEN έχουν δείξει τη βαρβαρική τους διάθεση από το ντεμπούτο τους “Battle cry”. Τώρα επιδίδονται σε ένα άκομψο σεμινάριο U.S. Power Metal. To “Warning of Danger” ορμάει και δεν παίρνει αιχμαλώτους. Οι συνθέσεις πολύ πιο δουλεμένες, οι μελωδίες πιο δραματικές και σκοτεινές και η καυλ**ική βραχνάδα στη φωνή του J.D. Kimball δείχνει τι σημαίνει πολεμικός metal τραγουδιστής. Εδώ η θεματολογία δεν μοιάζει τόσο με τα dark fantasy τσεκουράτα μονοπάτια του “Battle cry”.
Eδώ οι ΟΜΕΝ έχουν μπει πιο βαθιά στη δεκαετία της 80s αισθητικής. Τα αμαρτωλά μεσαιωνικά καταγώγια και τα αιματοβαμμένα πεδία μάχης δίνουν τη θέση τους σε σκοτεινά επικίνδυνα σοκάκια της μεγαλούπολης όπου καραδοκούν κυβόργια έτοιμα να τερματίσουν την ύπαρξή σου. Μην ξεχνάμε ότι το “Terminator” έχει κυκλοφορήσει μόλις ένα χρόνο πριν και είναι παραπάνω από εμφανές το πως επηρέασε την τετράδα από το Λος Άντζελες. Cyborg Lust. Φυσικά δεν λείπουν και οι κλασσικές επικές στιγμές με κομμάτια όπως το “Make me your king” με τις Αρθουριανές αναφορές του και το “Hell’s Gates” που μοιάζει με αφιέρωση στους πεσόντες στις ρωμαϊκές αρένες. Γνωστό και αγαπητό θέμα για τους ΟΜΕΝ.
Δεn θα μπω σε ανάλυση καθενός από τα κομμάτια γιατί κάθε ένα είναι για βιβλίο. Τι να πρωτοπιάσω. “Ruby eyes of the serpent”? “Don’t Fear the night”; To ομώνυμο; Τα ρίφ του Kenny Powell ζωγραφίζουν στο δίσκο και οι εναλλαγές στις συνθέσεις είναι μνημειώδεις. 40 χρόνια μετά βάζεις το “Warning of Danger” και είναι τόσο λυσσασμένος o ήχος που νιώθεις σα να βγήκε σήμερα. Καταλαβαίνεις ακόμα γιατί μέσα στις δεκαετίες που ακολούθησαν κάθε battlevest που σέβεται τον εαυτό του είχε σε μια ξεχωριστή γωνιά το χαρακτηριστικό ΟΜΕΝ ραφτό. Η συνθετική δεινότητα είναι στο αποκορύφωμα και γι’ αυτό αποτέλεσαν κομβική επιρροή των περισσότερων συγκροτημάτων που προσπάθησαν να ακολουθήσουν το μονοπάτι του U.S. Power. Γιατί η ωμότητα και η μελωδικότητα ισορροπούν απόλυτα ενώ οι ιδιαίτερες δομές εναλλάσσονται με ταχύτητα και ορμή.
Από ανθρώπους που έζησαν εκείνη την εποχή ακούς ότι όταν κυκλοφόρησε το “Warning of Danger” ήταν μία heavy metal αποκάλυψη. Το “Battle Cry” είχε δημιουργήσει μεγάλο θόρυβο στο underground, αλλά το “Warning of Danger” έδειξε ότι οι OMEN δεν ήταν πυροτέχνημα.
Η Metal Blade χρησιμοποίησε το δίσκο ως “πλατφόρμα” αντιμετωπίζοντάς τον ως μια κυκλοφορία που θα κουβαλήσει το όνομα της εταιρείας προωθώντας τον σε fanzines, compilation κασέτες κλπ. Αυτό είχε τη σημασία του για να αρχίσει να χτίζεται η εταιρεία στον κολοσσό που θα τη γνώριζαν τις μετέπειτα δεκαετίες οι οπαδοί του σκληρού ήχου. Υπόψη ότι την παραγωγή του άλμπουμ είχε αναλάβει το ιδρυτικό μέλος της Metal Blade, Brian Slagel. Εντωμεταξύ όταν ακούει κάποιος τις παραγωγές των 80s καμιά φορά τις απολαμβάνει νοσταλγικά και μπορεί να τους προσδίδει μια γραφικότητα. Η παραγωγή του “Warning of Danger” όμως είναι ακατέργαστη μεν, αψεγάδιαστη δε. Όλα τα όργανα ακούγονται φυσικά και παιγμένα από ανθρώπους και η δεξιοτεχνία τους σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Μίλησα για τον Kenny αλλά δεν μπορώ να μην αναφέρω τον Jody Henry του οποίου το μπάσο αναπνέει στις συνθέσεις και τις αναδεικνύει ακολουθώντας το καταιγιστικό παίξιμο του Steve Wittig στα τύμπανα.
Σαράντα χρόνια μετά, το “Warning of Danger” αποτελεί όχι μόνο έναν εκπληκτικό δίσκο αλλά ένα σημείο αναφοράς για το metal. Δεν ήταν ποτέ “mainstream”. Δεν χρειάστηκε να είναι. Ανήκει στην κάστα εκείνων των άλμπουμ που μιλούν απευθείας στην καρδιά του οπαδού. Άντεξε στο χρόνο και απέδειξε την αξία του. Οι ΟΜΕΝ δεν ακολούθησαν μόδες φρου φρου και αρώματα αλλά παρέμειναν πιστοί στο αξίωμα : Live by the sword, Die by the blade. Δεν είναι τυχαίο που τα τελευταία χρόνια εξακολουθούν να αποθεώνονται. Είναι οι αθάνατες συνθέσεις και είναι και αυτή η “αντρίκια φωνή” που δείχνει τον “άλλο” δρόμο στο power metal.. Και αν σίγησε το 2003 ο τιτάνας Kimball κάτι παράξενο συνέβη που έχει μια ειδική σημασία για τη χώρα μας. Κάπου στον ελληνικό νότο ένας νεαρός οπαδός των ΟΜΕΝ με γρεζάτη, αλήτικη και συνάμα επική φωνή ανέλαβε το μικρόφωνο του ιστορικού συγκροτήματος. Και από όσους πέρασαν μόνο εκείνος θυμίζει κάτι από εκείνη την παλιά σκονισμένη και αιματοβαμμένη αισθητική. Έτσι μπορούμε ακόμα να σκίζουμε τα λαρύγγια μας στις συναυλίες και να ουρλιάζουμε:
“Watch for the stranger
A shadow in the night”
Άρης Λάμπος
