a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “At the gate of Sethu” – NILE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2012
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Neil Kernon
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Karl Sanders – Κιθάρες, Μπάσο, Φωνητικά, Πλήκτρα, Glissentar, Μπαγλαμάς
Dallas Toler-Wade – Κιθάρες, Μπάσο
Γιώργος Κόλλιας – Τύμπανα
Οι NILE είναι σχεδόν ένα είδος από μόνοι τους και κάθε κυκλοφορία τους είναι τόσο διαφορετική, ακόμη και στην ομοιότητά της με κάθε προηγούμενη.
Παράλληλα, η παραγωγή των άλμπουμ των NILE βελτιώνεται συνεχώς. Στο παρελθόν ήταν πιο μουντή. Στο “At the gate of Sethu” όμως, είναι τόσο κρυστάλλινη που ο ακροατής μπορεί να ακούσει με λεπτομέρεια τα πάντα όσα βγαίνουν από τα ηχεία του. Στα συν, το ΥΠΕΡΟΧΟ εξώφυλλο που κοσμεί την κυκλοφορία που προσθέτει στην εμπειρία ακρόασης κάθε δουλειάς αυτής της μεγάλης μπάντας.
Το Death Μetal σαν αυτό που παίζουν οι αμερικανοί, μπορεί να αφήνει μία περίεργη επίγευση στους ακροατές, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ήδη ακούν Death Μetal. Η τεχνική ικανότητα και ο μοναδικός ήχος των NILE είναι τόσο ιδιαίτερος, που χρειάζεται να εκπαιδεύσει κανείς τα αυτιά του λίγο παραπάνω ώστε να μπορέσει να απολαύσει το μεγαλείο τους.
Στο “At the gate of Sethu”, νιώθουμε τον Νείλο να κυλάει, ταξιδεύοντας μας στο μυστήριο, τον μύθο, την Φαραωνική Αίγυπτο των Θεών και των μνημείων. Είναι ένα μοχθηρό άλμπουμ με πιο σύντομα τραγούδια, μια ποικιλόμορφη μίξη φωνητικών στυλ, που ακούγονται διαφορετικά από οτιδήποτε είχαν κυκλοφορήσει στο παρελθόν, εξαιρετικά τρομακτικά γρυλίσματα, που σε συνδυασμό με την μουσική μας κερνούν μια γερή δόση σκληρής τεχνικής και ατμόσφαιρας, που μας μουδιάζει το μυαλό με βαρβαρότητα, διάσπαρτη με απόκοσμα, γκροτέσκα ηχητικά ιντερμέδια. Οι NILE εμμένουν σε μια φόρμουλα, αλλά η φόρμουλα δεν έχει παλιώσει διότι παρότι είναι ίδια, παράλληλα είναι και τόσο διαφορετική.
Πολύ τραχύ, όπως αυτό που έκαναν οι NILE όλα αυτά τα χρόνια, αλλά με μια νέα πνοή φρέσκου αέρα που είναι πάντα ευπρόσδεκτη και ανανεωτική. Παραδόξως, έχουμε μέχρι και καθαρά φωνητικά σε αυτό το άλμπουμ. Είναι μόνο τέσσερις λέξεις, αλλά σου αποτυπώνονται σίγουρα στο μυαλό. Οι NILE είναι κορυφαίοι μουσικοί και η σύνθεση των τραγουδιών τους οδηγεί την τεχνική πολυπλοκότητα σε ακραία όρια. Τα τύμπανα είναι γρήγορα και ακριβή, όπως και οι κιθάρες. Για άλλη μια φορά, ο Karl Sanders μας δείχνει την αστείρευτη έμπνευσή του μουσικά και στιχουργικά σε κάθε τραγούδι, μερικά από τα όποια συγκαταλέγονται ανάμεσα καλύτερα τους, πολύ σκοτεινά και στοιχειωμένα.
Το “Enduring the eternal molestation of flame” είναι ένα κομμάτι με αστραπιαίες μπασογραμμές και blast beats, Death Μetal στα καλύτερά του, το “The fiends who come to steal the magick of the deceased” εμπεριέχει μια εντυπωσιακή φωνητική ποικιλία με ένα μείγμα από κραυγές, γρυλίσματα, βρυχηθμούς, λίγο από όλα, το “Slaves of Xul” είναι ένα δείγμα οργανικής παραδοξότητας, το “The Gods who light up the sky at the gate of Sethu” και το “Natural liberation of fear through the ritual deception of Death” αποτελούν μνημεία τεχνικού Death Μetal που λιώνει τον εγκέφαλο, το “Supreme humanism of megalomania” είναι ένα τραγούδι με περισσότερη μελωδία ενώ το “The chaining of the iniquitous” είναι το μεγαλύτερο τραγούδι του άλμπουμ με 7 λεπτά διάρκεια. Ξεκινά με κάποια έξυπνα riff, δεν γίνεται ποτέ πολύ γρήγορο και έχει ένα ατμοσφαιρικό, απόλυτα απόκοσμο ύφος, ιδανικό για να κλείσει το άλμπουμ.
Η ολοκλήρωση μιας ακόμα εκλεκτής δουλειάς από ένα από τα πιο ξεχωριστά, τεχνικά σχήματα στον χώρο.
Φανούρης Εξηνταβελόνης
