a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Unholy Terror” – W.A.S.P.
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2001
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Metal-Is/Sanctuary/Victor (Ιαπωνία)
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Blackie Lawless
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Blackie Lawless
Κιθάρες – Chris Holmes
Μπάσο – Mike Duda
Drums – Stet Howland
Οι W.A.S.P., το 2001, ήταν ένα από τα διασημότερα συγκροτήματα στην heavy metal μουσική. Η οκταετία από το 1984 με την ομώνυμη κυκλοφορία τους μέχρι και το 1992 με το –κατά πολλούς- καλύτερο album τους, “The crimson idol”, κατάφεραν με μόνο 5 δίσκους να «χτίσουν» μια μεγάλη καριέρα, και να έχουν εκατομμύρια οπαδούς ανά την υφήλιο. Εκείνα τα χρόνια δεν γινόταν να ακούς heavy metal και να μην σου αρέσουν, κάτι λογικό αφού ο συνθετικός οίστρος που υπήρχε, χάρισε στον κόσμο μοναδικές ηχητικές στιγμές. Από εκεί και μετά κυκλοφόρησαν το “Still not black enough” το 1995, άξιο διάδοχο των προηγούμενων δουλειών, το απαράδεκτο “Kill fuck die” το 1997 και το “Helldorado” το 1999, έναν δίσκο που ευτυχώς ηχητικά και συνθετικά είχε την ταυτότητα όλων των προσπαθειών τους από το 1997 και πίσω.
Κάπως έτσι ένα χρόνο μετά την έναρξη της δεκαετίας του 2000, βλέπει το φως της δημοσιότητας η ένατη δουλειά τους με τον «ιδιαίτερο τίτλο» “Unholy terror” με τα δυο πρώτα γράμματα της λέξης να μην είναι τα ίδια με την υπόλοιπη γραμματοσειρά στο εξώφυλλο. Σαφώς τους οπαδούς –πορωμένους και μη- τους ενδιέφερε περισσότερο η ποιότητα των τραγουδιών, παρά τα σχέδια του εξωφύλλου, το όποιο ήταν πολύ πιο απλοϊκό από την προηγούμενη δουλειά τους, αλλά αυτή η όποια «απλοϊκότητα» είχε λόγο ύπαρξης, εξαιτίας των στίχων του δίσκου. Από την άλλη ψάχνοντας λίγο το βιογραφικό του καλλιτέχνη που το έφτιαξε, τον John Kosh, με το επώνυμο του να παραμένει μόνο ανά τα χρόνια, προσφωνώντας τον όλοι έτσι, θα ανακάλυπτε κάποιον που έχει δημιουργήσει εξώφυλλα για τους BAD COMPANY, BEATLES, EAGLES, E.L.O., HUMBLE PIE, STEVE MILLER BAND μεταξύ άλλων, άρα μόνο «τυχαίος» δεν ήταν.
Ο ιθύνων νους του συγκροτήματος, Blackie Lawless, ήταν ο γενικός αρχηγός όλου του album, αναλαμβάνοντας και την παραγωγή του δίσκου, η οποία βάση αποτελέσματος, κρίθηκε ανεπαρκής. Στιχουργικά λοιπόν όλη η δουλειά, αναφερόταν σε πολλά ζητήματα που έβλεπε ο Blackie στον κόσμο τότε και τα μετουσίωσε σε στίχους σχολιάζοντας τα μέσω της καλλιτεχνικής του φύσης. Χαρακτηριστικά είχε δηλώσει: «Ένα από τα θέματα που ασχολείται αυτό το άλμπουμ είναι η κοινωνική, θρησκευτική και πολιτική υποκρισία. Είχα μια φονταμενταλιστική Χριστιανική ανατροφή και μεγάλωσα βλέποντας τον κόσμο μέσα από ένα διαφορετικό ζευγάρι μάτια». Για το τραγούδι «Charisma» (ένα από τα ωραιότερα του δίσκου), ο Blackie, ο οποίος ήταν συνεχώς στόχος θρησκευτικών ζηλωτών καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του, σχολίασε επίσης τότε: «Υπάρχει μια σκοτεινή πλευρά του Χαρίσματος που γοητεύει όλους μας όταν κοιτάζουμε τους κόσμους που κατέχουν αυτό το σκοτεινό δώρο. Στο τραγούδι υπάρχει μια γραμμή που λέει «Κηρύττοντας τον φόβο και χρήση της θρησκείας με τη Βίβλο και το Κοράνι», καθώς συχνά οι οργανωμένες θρησκείες ασκούν ισχυρή δύναμη στις εκκλησίες και στο όνομα του Θεού». Όλη η δουλειά λοιπόν είχε τον σχολιασμό του για οτιδήποτε τον απασχολούσε εκείνο τον καιρό, με την ζυγαριά να γέρνει σε θρησκευτικά θέματα, εξού και το συγκεκριμένο εξώφυλλο. Εκείνα τα χρόνια, πολλοί εξέλαβαν το album σαν «θεματικό», κάτι που όμως δεν ίσχυσε ποτέ, αφού ο δίσκος δεν είχε ένα ενιαίο θέμα σαν ιστορία, απλά στοχευόμενους σχολιασμούς του Lawless για θέματα της δικής του καθημερινότητας τότε.
Ηχητικά και συνθετικά ο Blackie, έγραψε έναν δίσκο που απλά ακολουθούσε την συνταγή όλων των κυκλοφοριών προ 1997 που έκαναν τους W.A.S.P. διάσημους και άκρως αναγνωρίσιμους, τα πρώτη χρόνια ύπαρξης του συγκροτήματος. Ότι είχαν αγαπήσει οι οπαδοί θα το ξανά άκουγαν και σε αυτό τον δίσκο, αφού για ακόμη μια φορά τα επιθετικά, πολύ όμορφα δομημένα ριφ, ο «καλπάζων» ρυθμός στις πιο γρήγορες στιγμές, τα αισθαντικά, ατμοσφαιρικά σημεία στις πιο mid tempo συνθέσεις και φυσικά ο λυσσαλέα μανιασμένος τρόπος που ο Blackie τραγουδούσε κάθε στίχο, ήταν και πάλι παρόντα και σε αυτή την δουλειά. Μάλιστα ο δίσκος είχε τόσες αναφορές στο αρχικό υλικό, όπου οι πιο μυημένοι ή όσοι άκουσαν τον δίσκο πάρα πολλές φορές θα ανακάλυπταν ότι ο Blackie, σε σημεία, αντέγραψε τον εαυτό του με μέρη από παρελθοντικά τραγούδια, κάτι που προσωπικά δεν το θεωρώ μεμπτό, αφού είθισται άτυπα τα groups που δισκογραφούν/εκφράζονται μουσικά σε ένα συγκεκριμένο στυλ, να κοπιάρουν κάποια στιγμή τους εαυτούς τους, ηθελημένα ή μη. Ιδιαίτερη εντύπωση νομίζω έκαναν από τότε τα “Euphoria”, μια instrumental σύνθεση, που αν κάποιος δεν ήξερε από πιο group την ακούει, θα υπέθετε ότι οι BLACK SABBATH κυκλοφόρησαν το “Planet caravan no.2” και το “Raven heart” του οποίου η εισαγωγή άμεσα θα σου έφερνε στο νου το βασικό αρχικό ριφ “School’s out” του ALICE COOPER, αφού οι ομοιότητες είναι άκρως αναγνωρίσιμες. Παρόλα αυτά το album είχε και έχει τραγούδια που άρεσαν/αρέσουν και έχουν «μείνει» στον χρόνο.
Στο album υπάρχουν και δυο σημαντικές guest συμμετοχές. Drums στα “Hate to love me”, “Loco-motive man (and the killer babies)”, “Charisma”, “Raven heart” και “Wasted white boys” παίζει ο Frank Banali, ο οποίος εκτός των W.A.S.P. έγινε πολύ γνωστός από την θητεία του στους QUIET RIOT μεταξύ άλλων.
Φυσικά στα credits είναι άλλος αναφερόμενος σαν drummer, αλλά το γεγονός ότι ο Banali παίζει στα 6 από τα 10 τραγούδια, είναι σαφώς λίγο παράξενο γιατί λογίζονταν σαν καλεσμένος . Στα τραγούδια “Who slayed baby Jane?” και “Wasted white boys” την lead κιθάρα παίζει ο Roy Z, που έγινε πολύ γνωστός από την συμμέτοχη του στα albums του Bruce Dickinson, και φυσικά συνεργάστηκε τα επόμενα χρόνια και με τους Rob Rock και Rob Halford.
Το album στην ολότητά του, είναι μέχρι και σήμερα, από τα πιο καλά του συγκροτήματος, με τραγούδια που ακούγονται ακόμα πάρα πολύ ευχάριστα, και είναι άλλη μια δουλειά που στέκει αγέρωχα δίπλα στα παρελθοντικά albums που έκαναν το σχήμα τόσο γνωστό. Ας μην ξεχνάμε βεβαίως ότι παρόλο που ο Blackie λογίζεται σαν ένας «περίεργος» χαρακτήρας μουσικού, δεν έχει απογοητεύσει με το υλικό που παρουσιάζει τους οπαδούς. Σε άλλα ναι έχει «πέσει» χαμηλά, στα τραγούδια που γραφεί όμως, όχι ακόμα.
Did you know that:
– Η Ιαπωνική έκδοση του δίσκου περιλαμβάνει την karaoke μίξη του τραγουδιού “Hate to love me”.
– Το τραγούδι “Evermore” είναι το δεύτερο μέρος του classic “Forever Free” από το album “The headless children”.
– Μετά την ολοκλήρωση του δίσκου, ο εκ των ιδρυτών κιθαρίστας Chris Holmes, αποχώρησε εκ νέου από το σχήμα μετά την επανένταξη του το 1997 και μάλιστα όχι με ωραίο τρόπο. Σε συνεντεύξεις που έδωσε τότε ανέφερε ότι ουδέποτε συμμετείχε στο “Unholy terror” σαν μουσικός, ο Blackie έβαλε το όνομά του στα credits, μάλλον για εμπορικούς λόγους και να φαίνεται η μπάντα σαν μια χαρούμενη οικογένεια, ήταν απλήρωτος ήδη από το “Helldorado” και αποκάλεσε τον Blackie χαρακτηρισμούς όπως «ψεύτη» και «σκατάνθρωπο». Μάλιστα σε συζητήσεις μου ανά τα χρόνια, με μερικούς πολύ φανατικούς οπαδούς του group, εικάζουν ότι δεν αναγνωρίζουν και πολύ το στυλ παιξίματος της κιθάρας του Holmes στο δίσκο. Ένα ζήτημα που ποτέ δεν θα απαντηθεί στο πια τελικά είναι η αλήθεια.
Θοδωρής Μηνιάτης
