ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Judas Christ” – TIAMAT
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2002
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Century Media
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Lars Nissen
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Johan Edlund – Φωνητικά, κιθάρες
Thomas Petersson – κιθάρες
Anders Iwers – μπάσο
Lars Sköld – ντραμς
Τα early 00s ήταν μια περίεργη περίοδο για τα κλασικά, gothic metal σχήματα. Τα ονόματα που εδραίωσαν το συγκεκριμένο ήχο είχαν ήδη ελαττώσει σε σημαντικό βαθμό την παραμόρφωση στις κιθάρες, οι HIM ήταν το μεγάλο trend, ενώ παράλληλα τιμούσαν τις παραδοσιακές, gothic rock και post punk ρίζες τους. Οι PARADISE LOST το 2002 κυκλοφόρησαν το “Symbol of life”, οι THE 69 EYES συνέχιζαν να προκαλούν αίσθηση με το “Paris kills”, ενώ ένα χρόνο πριν οι MOONSPELL μας εξέπληξαν όλους με το “Darkness and hope”. Εξαίρεση δεν θα μπορούσαν να αποτελούν οι ΤΙΑΜΑΤ του Johan Edlund.
Βέβαια, για να είμαστε απόλυτα δίκαιοι, η αλλαγή στον ήχο των TIAMAT είχε ξεκινήσει από το “A deeper kind of slumber”, συνεχίστηκε με τα πιο εμπορικά μονοπάτια του “Skeleton skeletron”, οπότε κατά κάποιο τρόπο το “Judas Christ” είναι η φυσική τους συνέχεια. Εκείνο τον καιρό το είχαμε ψυλλιαστεί από νωρίς βέβαια, καθώς το single-προπομπός “Vote for love” (τραγουδάρα), δήλωνε ότι δεν θα υπήρχαν εκπλήξεις. Και η πρώτη ακρόαση ολόκληρου του album επιβεβαίωνε πανηγυρικά αυτό το γεγονός.
Εκείνο που ξεχωρίζει το “Judas Christ” σε σχέση με τους προκατόχους τους, είναι το φως και η θετική διάθεση. Όσο παράξενο και αν ακούγεται αυτό, εδώ μέσα υπάρχουν πιασάρικα τραγούδια γεμάτα χαρά, όπως τα “Angel holograms” και “I am in love with myself”, αλλά ακόμη και τα πιο mid-tempo μόνο κατάθλιψη δεν περιέχουν. Το κοινό και οι κριτικοί εκείνης της εποχής δεν το υποδέχτηκαν με ιδιαίτερο ενθουσιασμό και είναι κρίμα, καθώς το “Judas Christ” είναι αρκετά συμπαγές και αξιόλογο σαν σύνολο.
Αν αναλογιστούμε τις δουλειές που μας παρέδωσε στη (μικρή) συνέχεια ο Johan Edlund, άνετα βγαίνει το συμπέρασμα ότι το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι και το τελευταίο αξιοσημείωτο της πορείας των ΤΙΑΜΑΤ. Και από τη στιγμή που, με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, δύσκολα θα υπάρξει κάποια θεαματική ανατροπή, ελπίζω αυτό το κείμενο να σας πείσει να δώσετε μια δεύτερη ευκαιρία στο “Judas Christ” μετά από μια εικοσαετία. Θα εκπλαγείτε ευχάριστα.
Did you know that:
- Αν το όνομα του Anders Iwers στο μπάσο σας λέει κάτι, είναι γιατί μετά το “Amanethes” βαρέθηκε να περιμένει τον Edlund και βγάζει το ψωμί του με τους DARK TRANQUILLITY.
- Από την άλλη, ο μέχρι τότε παγκοσμίως άγνωστος παραγωγός Lars Nissen, έχτισε μια, κάποια καλή φήμη με αυτό το άλμπουμ, ώστε να τον προσλάβει και ο Christoffer Johnsson στο ίδιο πόστο για τα “Sirius B’ και “Lemuria”. Μετά, επανήλθε στην πρωινή του δουλειά (μηχανικός ήχου) και στην αφάνεια βεβαίως.
- Την εποχή εκείνη το βινύλιο δεν ήταν ακόμη της μόδας και οι κόπιες έβγαιναν με το σταγονόμετρο και χωρίς ιδιαίτερη φροντίδα. Θύμα των καιρών αυτών είναι και ο άθλιος ήχος στο “Judas Christ” LP, αφού σύμφωνα με τους μυημένους, δεν έγινε κανένα απολύτως mastering πριν την κοπή του.
Γιώργος Κόης
