a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Imaginaerum”
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2011
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Tuomas Holopainen
ΣΥΝΘΕΣΗ ΓΚΡΟΥΠ:
Anette Olzon – φωνητικά
Tuomas Holopainen – πλήκτρα
Emppu Vuorinen – κιθάρα
Jukka Nevalainen – drums
Marco Hietala – μπάσο
Για πολλούς και διάφορους λόγους, το “Imaginaerum” είναι ίσως το κομβικότερο άλμπουμ των NIGHTWISH, μετά φυσικά το “Once”, το άλμπουμ άλλωστε που τους έκανε στην ουσία μεγαθήριο του είδους.
Είναι το τελευταίο άλμπουμ τον Jukka Nevalainen πίσω από το drum kit, αφήνοντας πλέον μόνο τον Emppu από το original lineup του σχήματος, μαζί φυσικά με τον Tuomas. Είναι το τελευταίο άλμπουμ στο οποίο οι NIGHTWISH είναι πεντάδα, αφού από το επόμενο, το “Endless forms most beautiful”, ο μέχρι εκείνη τη στιγμή guest μουσικός Troy Donockley, θα γίνει επίσημο μέλος της μπάντας και μάλιστα με σημαντική παρουσία στο σχήμα. Είναι το άλμπουμ που οδήγησε τον Tuomas στην κυκλοφορία του πρώτου (και μοναδικού μέχρι σήμερα) solo άλμπουμ του, του “Music inspired by the life and times of Scrooge” (2014) και ως ένα βαθμό έβγαλε κάποια “απωθημένα” αν θέλετε από μέσα του και από τη μουσική των NIGHTWISH κατ’ επέκταση. Όπως και αντίστροφα, η νοοτροπία κάποιων τραγουδιών του “Imaginaerum”, καθώς και η ενασχόλησή του με τη μουσική της αντίστοιχης ταινίας και την κυκλοφορία του “Imaginaerum – The score”, οδήγησε ακόμη περισσότερο τον Tuomas προς τη σύνθεση του solo δίσκου του. Το σημαντικότερο όμως, είναι πως πρόκειται για το δεύτερο μόλις, αλλά τελευταίο άλμπουμ των Φινλανδών με την Anette Olzon στα φωνητικά και το κλείσιμο μίας άτυπης τριλογίας (“Once”, “Dark passion play”, “Imaginaerum”), που ήταν αρκετά έως πολύ κοντά ηχητικά, για τα δεδομένα στα οποία μας είχαν συνηθίσει οι NIGHTWISH μέχρι και το “Century child”. Πραγματικά συμπαθέστατη η Anette, πάρα πολύ ωραία στις solo δουλειές της και τα πιο melodic/hard rock project της, όπου της πάνε γάντι για τη φωνή της και ακούγεται τέλεια, όμως για τους NIGHTWISH δεν ήταν τόσο ταιριαστή όσο θα έπρεπε για να αποδώσει ειδικά ολόκληρη τη δισκογραφία τους. Και αυτό είναι η αλήθεια, πέραν των οπαδικών γυαλιών και προτιμήσεων του καθενός μας, αλλά δεν έχει κανένα νόημα να αναλύσουμε πάλι το γιατί και πως κλπ εκείνης της περίεργης περιόδου από την αποχώρηση/απόλυση (βάλτε ότι σας βολεύει) της Tarja και μέχρι και τον ερχομό της Floor.
“Imaginaerum” λοιπόν, ένας δίσκος που εμπορικά κράτησε τους NIGHTWISH σε υψηλότατα επίπεδα, διατηρώντας την κατακόρυφη άνοδο που είχαν με τα “Once” και “Dark passion play”. Και λογικό άλλωστε, αφού μέσα έχει κομμάτια όπως τα “Storytime”, “Last ride of the day” και “Ι want my tears back”, που αποτελούν έκτοτε μεγάλα hits του σχήματος. Το θέμα με το “Imaginaerum” όμως, δεν είναι μόνο τα πιο “ζωντανά” τραγούδια του (μεγάλη αδυναμία αυτό το “Scaretale”), αλλά και τα ατμοσφαιρικά του, όπως το ακόμα και σήμερα αγαπημένο μου “Slow, love, slow” για παράδειγμα, τα οποία ναι μεν ήταν NIGHTWISH 100%, είχαν όμως και μία περισσότερη κινηματογραφική αισθητική (“Arabesque” πχ), αφού άλλωστε η δημιουργία του δίσκου γινότανε ταυτόχρονα με τη δημιουργία της αντίστοιχης ταινίας και του soundtrack της. Άλλωστε, τότε καθυστέρησε και η κυκλοφορία του άλμπουμ, για να είναι έτοιμη και η ταινία. Μεγαλεπίβολο σχέδιο, δείγμα του οράματος του Tuomas για τη μπάντα και τη μουσική του, το οποίο όπως φάνηκε και από τις πωλήσεις, στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Και αυτό όχι μόνο των hits, καθώς δεν αρκούν μόνο αυτά αν το υπόλοιπο σύνολο δεν αξίζει. Κομμάτια όπως όλα τα προαναφερθέντα όμως, μαζί και το “The crow, the owl and the dove” (εδώ είναι super η Anette), δείχνουν τόσο την ποικιλία αυτού του δίσκου, όσο και τη δουλειά που έπεσε συνθετικά, αλλά και την αξία του.
Ο κόσμος έδειξε την αναγνώρισή του στη δουλειά αυτή των NIGHTWISH και εκτόξευσε τις πωλήσεις του δίσκου, ο οποίος μπήκε σε πάμπολλα charts ανά τον κόσμο (κλασικά πράγματα πλέον για τη μπάντα), αλλά έγινε και χρυσός (ναι και στην Ελλάδα, ενώ το “Dark passion play” δεν είχε γίνει) και πλατινένιος φυσικά στη χώρα τους.
Η συνέχεια μπορεί να έφερε τρομερές αλλαγές στο lineup του σχήματος, αλλά έγινε και το “αυτό είναι σωστό” για όλους τους κολλημένους με αυτόν τον ήχο, με τον ερχομό της Floor Jansen στο σχήμα και μας έδωσε, αρχικά, αυτό το εξαιρετικό βίντεο με τίτλο “Please learn the setlist in 48 hours”, αλλά και ερμηνείες και στιγμές που δεν άφησαν τα όσα συνέβησαν να επηρεάσουν ούτε στο ελάχιστο αρνητικά το σχήμα. Το αντίθετο μάλιστα, αφού το boost-άρισμα που έδωσε ο ερχομός της Floor και φυσικά το live στο Wacken το 2013, έσβησαν τις όποιες αμφιβολίες γύρω από το μέλλον του Tuomas και της παρέας του. Τώρα, το δισκογραφικό μέρος από εκεί και πέρα, είναι συζητήσιμο και ο καθένας με τα γούστα του. Αυτό που δεν είναι θέμα γούστου, είναι ότι οι NIGHTWISH, με δίσκους σαν το “Imaginaerum”, κράτησαν και κρατάνε ακόμα, αν όχι την πρώτη, μία από τις 3 πρώτες θέσεις στο είδος τους, μαζί φυσικά με WITHIN TEMPTATION και EPICA. Powerhouse από τα λίγα των ημερών μας και με τέτοιες κυκλοφορίες, όχι και άδικα. Να είμαστε σοβαροί και ειλικρινείς.
Did you know that:
- Καλά τα λέμε όλοι για Anette, Tarja, Floor κλπ κλπ, να ‘χαμε να λέγαμε να ‘χαμε να πούμε που λέει και ο κύριος Αυγολέμονος, συζητήσεις, απόψεις, όλα δεκτά και όλα στα πλαίσια του Γαλατικού χωριού μας. Όμως, όταν μιλάει ο Steve Harris (ναι καλέ, αυτών των IRON MAIDEN), υπάρχει μία Α βαρύτητα έξτρα, ασχέτως αν διαφωνεί η συμφωνεί κανείς. Σύμφωνα με τον Harris λοιπόν, η Anette είναι πολύ πιο ταιριαστή από την Tarja (οι δηλώσεις ήταν όταν βγήκε το “Imaginaerum”, άρα δεν υπήρχε Floor στο προσκήνιο) και σαν δηλωμένος οπαδός του σχήματος απ’ όταν άκουσε το “Dark passion play”, για το οποίο χαρακτηριστικά είχε πει πως “είναι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ από ηχητικής άποψης, που έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου”, εκθείασε και το “Imaginaerum”, λέγοντας πως δεν περίμενε ότι θα μπορούσαν να πλησιάσουν ξανά το “Dark passion play”, αλλά όσο περισσότερο έμπαινε μέσα στο “Imaginaerum”, τόσο περισσότερο το αγαπούσε.
- Δείγμα της εμπορικής επιτυχίας του δίσκου, είναι και το πόσες και διαφορετικές εκδόσεις του έχουν κυκλοφορήσει μέχρι και σήμερα. Αν είχαν νόημα ή όχι, έχει να κάνει με το βαθμό “κολλήματος” κάποιου με τη μπάντα (όπως άλλωστε με οποιαδήποτε μπάντα). Αλλά μιλάμε για σίγουρες 16 διαφορετικές εκδόσεις και να πω εδώ τα θερμά μου συλλυπητήρια σε όποιον ακόμα (τίμιος/μάγκας) μαζεύει τα πάντα από το σχήμα (και από κάθε λατρεμένο σχήμα ο καθένας). Εδώ τον σκίσανε τον φανατικό οπαδό!
- Ο Stobe Harju, είναι ο σκηνοθέτης της ταινίας “Imaginaerum” και η αρχή της συνεργασίας του με τους NIGHTWISH, ήταν όταν έκανε το βίντεο για το “The islander” από το “Dark passion play”. Είναι υπεύθυνος και για το εξαιρετικό βίντεο του “Noise” από το τελευταίο άλμπουμ της μπάντας, αλλά όλοι τον ξέραμε (και ας μην τον ξέραμε ίσως) και τον αγαπήσαμε από το μακρινό (πλέον) 2006. Τι έκανε τότε αυτός ο “αλήτης”; Απλά σκηνοθέτησε ένα από τα πιο υπέροχα βίντεο όλων των εποχών (και χωρίς καμία υπερβολή σε αυτό που λέω), ειδικά της μουσικής μας και του rock γενικότερα, το “Carnival of rust” των POETS OF THE FALL.
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
