a
ΟΝΟΜΑ ALBUM: “Deggial” – THERION
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2000
ΕΤΑΙΡΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Siggi Bemm
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Κιθάρα, πλήκτρα – Christofer Johnsson
Κιθάρα – Kristian Niemann
Μπάσο – Johan Niemann
Τύμπανα – Sami Karppinen
Να που πέρασε ο καιρός και εικοσάρισε και το “Deggial” των THERION. Ο διάδοχος του “Vovin” ήταν ένα από τα πρώτα metal album που έκαναν ποδαρικό, τόσο σε μια ενδιαφέρουσα δεκαετία (2000-2009) με πολλές όμορφες κυκλοφορίες, όσο και σε μια πολύ καλή χρονιά. Το “Deggial” κακά τα ψέματα, είχε δύσκολο έργο να επιτελέσει, μιας και διαδεχόταν τους ογκόλιθους “Theli” και “Vovin”, με τα οποία οι THERION είχαν προκαλέσει αίσθηση στην μεταλλική κοινότητα. Και όχι άδικα, αν αναλογιστούμε πως μετά από τόσα χρόνια καμία επόμενη δουλειά τους δεν τα ξεπέρασε σε ποιότητα. Μετά την κυκλοφορία του “Vovin” κι αφού ο Christofer Johnsson είχε κάνει τα πάντα σχεδόν μόνος του (σύνθεση, ηχογράφηση, κ.τ.λ.), συνέθεσε το διάδοχο δίσκο και προσπάθησε με την προσθήκη των αδερφών Niemann σε κιθάρες και μπάσο, αλλά και του Sami Karppinen στα drums, να κάνει και πάλι μπάντα τους THERION.
Το “Deggial” συνέχισε στο μονοπάτι και το ύφος του προκατόχου του, αλλά υπήρχαν κάποιες ευδιάκριτες διαφοροποιήσεις. Πρώτη διαφοροποίηση ήταν πως οι κιθάρες και τα riffs έβγαιναν πιο μπροστά σε σχέση με το “Vovin”, χωρίς όμως να χάνεται ο συμφωνικός χαρακτήρας του υλικού. Τουναντίον, αυτός είχε γίνει πιο έντονος, με τα κλασσικά μέρη να ισορροπούν όμορφα με τα rock/metal στοιχεία. Αυτό έγινε περαιτέρω πιο ευδιάκριτο και με τη χρήση ολόκληρης ορχήστρας, για πρώτη φορά σε δίσκο των THERION. Υπενθυμίζω πως στο “Theli” όλα τα κλασικά μέρη ήταν ηχογραφημένα με πλήκτρα, ενώ στο “Vovin” με έγχορδα. Στο “Deggial” με την ορχήστρα πλέον, η ατμόσφαιρα και το συναίσθημα έγιναν πιο μεγαλειώδη, και αυτό που αναδείχθηκε, ήταν οι ενορχηστρώσεις. Προσεγμένο αρκετά ήταν και το στήσιμο της οκταμελούς χορωδίας, που ήταν ισόποσα μοιρασμένη σε άντρες (2 τενόροι και 2 μπάσοι) και γυναίκες (2 σοπράνο και 2 άλτο), με το αποτέλεσμα στα φωνητικά να είναι πανέμορφο. Κομμάτια σαν το “The Invincible”, το ψυχεδελικό ομώνυμο ή το “Via Nocturna” ξεχώριζαν από το συνολικά καλοδουλεμένο υλικό, με δύο ακόμα κομμάτια να «ξεχωρίζουν» λίγο παραπάνω. Το πρώτο ήταν το “Flesh of the Gods” στο οποίο πρωταγωνιστικό ρόλο στα φωνητικά είχε ο Hansi Kürsch (BLIND GUARDIAN). Το κομμάτι είναι πιο μεταλλικό σε σχέση με τα υπόλοιπα, με έντονες επιρροές από SCORPIONS (μεγάλη αγάπη του Johnsson) και ξεχωρίζει σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Σε καμία όμως περίπτωση δε ακούγεται παράταιρο από τα υπόλοιπα. Το άλλο ήταν η μοναδικής ομορφιάς διασκευή που έκαναν στο “O Fortuna” από το “Carmina Burana” του Carl Orff, όπου πραγματικά η μπάντα έδωσε τα ρέστα της. Δυστυχώς το κομμάτι αυτό ήταν διαθέσιμο σαν bonus, μόνο στην περιορισμένη έκδοση του δίσκου, στερώντας την ευκαιρία από όσους είχαν αγοράσει την κανονική έκδοση του δίσκου να το απολαύσουν. Τέλος, όσα λέγονται περί ξεσηκώματος riffs από το “Mother Russia” (IRON MAIDEN) στο “Eternal return” και από το “Hell ain’t a “Hell ain’t a bad place to be” (AC/DC) στο “Enter Vril-Ya” ας πούμε πως κρίνονται ως κακοήθη!
Όπως έγραψα και στην αρχή, το “Deggial” είχε την κατάρα να διαδεχτεί τα “Theli” και “Vovin”, πράγμα που ήταν κατά κάποιο τρόπο σαν κατάρα. Το στοιχείο της έκπληξης πλέον δεν υπήρχε, μιας και είχε ήδη εξαντληθεί με την κυκλοφορία των δύο προαναφερθέντων δίσκων. Αν δούμε όμως το “Deggial” πέρα από αυτούς τους δύο δίσκους πρόκειται για έναν όμορφο και ποιοτικό δίσκο, στον οποίο ο Johnsson επιβεβαιώνει για ακόμη μια φορά πόσο ταλαντούχος είναι σαν μουσικός και καλλιτέχνης.
Θανάσης Μπόγρης
