ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Keeper of the Seven Keys – The Legacy” – HELLOWEEN
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2005
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: SPV/Steamhammer
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Charlie Bauerfeind
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνή – Andi Deris
Κιθάρα – Michael Weikath
Κιθάρα – Sascha Gerstner
Μπάσο – Markus Grosskopf
Drums – Daniel Löble
20 χρόνια πριν (δεν σχολιάζω το πόσο γρήγορα πέρασαν…) οι Γερμανοί πατέρες του power metal HELLOWEEN (και ένα από τα κορυφαία σχήματα της metal σκηνής διαχρονικά και συνολικά) κυκλοφόρησαν έναν από τους κορυφαίους δίσκους της καριέρας τους, κάνοντας ένα βήμα το οποίο με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγούσε στο πολυπόθητο reunion σχεδόν μια δεκαετία και κάτι αργότερα. Ποιο ήταν αυτό το βήμα; Μα το να επιλέξουν να συνεχίσουν εν έτει 2005 με τον (από ιστορικής, ηθικής και μουσικής πλευράς) κατάλληλο τρόπο την ιστορία που ξεκίνησαν με το “Keeper of the Seven Keys, Pt.I” (1987) και Keeper of the Seven Keys, Pt.IΙ” (1988), φέρνοντας στα δισκοπωλεία το νέο «επεισόδιο» τη σειράς.
Γιατί όμως ανέφερα την φράση «κατάλληλο τρόπο»; Για τους εξής απλούς λόγους: Πρώτον, επειδή δεν ονόμασαν τον δίσκο “Pt.III” σεβόμενοι ότι δεν θα μπορούσε να ονομαστεί έτσι εφόσον έλειπαν κάποια βασικά στελέχη του “Keeper” line-up. Δεύτερον, επειδή ο δίσκος, που τελικώς ονομάστηκε “Keeper of the Seven Keys – The Legacy” ήταν ακριβώς αυτό που ομολογούσε ο τίτλος του: η μουσική έκφραση της κληρονομιάς, της παρακαταθήκης δηλαδή εκείνων των ιστορικών δύο δίσκων. Τρίτον, επειδή αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα αρκετά χορταστικό σε διάρκεια και υψηλό σε μουσική ποιότητα άλμπουμ, ως υπερπαραγωγή, με διπλό CD digipack και ανάλογη δουλειά στο artwork βασισμένη στο Keeper concept, που θα δικαιολογούσε σε μεγάλο βαθμό τις προσδοκίες που δημιούργησε.
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι βασικό: το άλμπουμ ακόμα και και τέλειωνε μετά το πρώτο κομμάτι, το εκπληκτικό 14-λεπτο έπος “The King for a 1000 Years”, θα είχε επιτελέσει τον βασικό του σκοπό: η συγκίνηση, το ρίγος, τα συναισθήματα που προκάλεσε αυτό το απίστευτο άσμα στους οπαδούς και φίλους της μπάντας ήταν πραγματικά κάτι το αξιοθαύμαστο, καθώς αν και δεν έχει τη φωνή του Kiske αλλά του Andi Deris, ακούγεται σαν πραγματικά να γράφτηκε το 1987 και να υπήρχε από την εποχή των θρυλικών Keepers. Περιέχει όλα τα συνθετικά στοιχεία που δημιούργησαν τον μύθο των HELLOWEEN, αποτελεί το πραγματικό τρίτο μέλος της παρέας των epic tracks “Halloween” και “Keeper of the Seven Keys”. Η ατμόσφαιρα, οι μελωδίες, οι κιθαριστικές καλλιγραφίες, τα μεγάλα solos, οι διαρκείς αλλαγές, τα πάντα αποτελούν την γνήσια, απόλυτη και ολοκληρωτική επιστροφή του πνεύματος εκείνων των δύο δίσκων.
Τα έφερε στο μεταξύ έτσι η ζωή και σήμερα που απολαμβάνουμε το reunion των HELLOWEEN με τους Kiske/Hansen, στην νέα τους περιοδεία που ξεκίνησε πριν μερικές ημέρες παρουσίασαν στο setlist αυτό το τραγούδι με μοιρασμένα τα φωνητικά ανάμεσα σε Deris και Kiske εκπληρώνοντας απολύτως μια επιθυμία πολλών οπαδών που αναρωτιούνταν πως θα ακουγόταν το “The King…” αν υπήρχε τότε ο Kiske τότε στο συγκρότημα. Με αυτόν τον τρόπο οι σημερινοί HELLOWEEN του 2025, βγαλμένοι από το πιο θετικό … multiverse μας παρουσιάζουν με πληρότητα την ιστορία τους τιμώντας αυτό το κομμάτι.
Στη συνέχεια του πρώτου CD ακολουθεί το “The Invisible Man” με ένα εκπληκτικό ρεφραίν που παρότι θυμίζει σύνθεση του Weikath έχει γραφτεί από τον Sascha Gertsner, δηλαδή τον… Janick Gers των HELLOWEEN για όποιους θέλουν να κάνουν αντίστοιχους συνειρμούς με τους IRON MAIDEN και τους τρεις κιθαρίστες που έχουν ως κοινό τα δύο σχήματα σήμερα. Το “Born on Judgment Day” είναι μια καλούτσικη προσπάθεια του Weikath να ξαναγράψει ένα “Eagle Fly Free” και κάπου εκεί σταματά για λίγο η παρέλαση του παραδοσιακού ήχου τους με το “Pleasure Drone” που ακούγεται σαν σύνθεση του “Master of the Rings” (1994). Το πρώτο CD κλείνει με δύο επίσης με τραγούδια που κινούνται στον παραδοσιακό τους στυλ: του single hit “Mrs.God” (“Dr.Stein”, anyone?) και του europower “Silent Rain”.
Και επειδή όταν μιλάμε για τους HELLOWEEN, μιλάμε πάντα μπάντα που σέβεται στο απόλυτο το σύνολο της ιστορίας της, το δεύτερο CD ξεκινάει απρόσμενα, με φόρο τιμής στο… “The Dark Ride”: ό,τι περιγράψαμε παραπάνω για τη σχέση του “The King for a 1000 Years” με τα original Keepers, ισχύει για το “Occasion Avenue” σε σχέση με το “The Dark Ride”(2000). Το 11λεπτο αυτό έπος ανατρέχει στην πιο μοντέρνα και σκοτεινή πλευρά των HELLOWEEN των αρχών της δεκαετίας του 2000, και περιέχει όλα τα στοιχεία που ανέδειξαν την μπάντα σε εκείνη την -μακρινή σήμερα- περίοδο της «δεύτερης νιότης της». Μεγάλα riffs, σκοτεινή ατμόσφαιρα, σφυροκόπημα στα drums (φοβερός ο Dani σε όλο τον δίσκο), θεατρικότητα, βαριές κιθάρες.
Ακολουθεί η μπαλάντα “Light the Universe” με συμμετοχή της Candice Night (BLACKMORE’S NIGHT) στο ύφος των 90s αντίστοιχων τραγουδιών του σχήματος, και του “Good-bye Jenny” από το προσωπικό άλμπουμ του Andi Deris “Come in from the rain” (1997) για να είμαστε ειλικρινείς, και αμέσως μετά το περίεργο αλλά ευχάριστο σχεδόν 70s hard-rock “Do you Know What you are Fighting For” στο οποίο ο Weikath έγραψε κάτι σαν φόρο τιμής στις μουσικές επιρροές του. Το neo-rock “Come Alive” πέρασε μάλλον αδιάφορο, το “The Shade in the Shadow” μας ξαναπάει για λίγο στην μεσαία εποχή του Deris, ανάμεσα στα “The Time of the Oath” και “Better than Raw” ενώ το παιχνιδιάρικό και cool “Get it Up” θα μπορούσε να αποτελεί b-side από τα Keeper. Ο δίσκος κλείνει με το “My Life 4 One More Day” το οποίο έχει μια εξαιρετική κεντρική μελωδία και ανεβάζει ξανά την συνθετική ποιότητα πολύ κοντά στην κορυφή. Κατά την γνώμη μου αν το διπλό αυτό άλμπουμ είχε 3-4 κομμάτια λιγότερα θα ικανοποιούσε και τους πλέον δύσπιστους και σήμερα θα μνημονευόταν ως ισάξιο των κλασικών δίσκων. Η παραγωγή του Charlie Bauerfeind είναι εξαιρετική και ακούγεται πιο σύγχρονη από αυτή των δύο άλμπουμ της εποχής του reunion.
Το “Keeper of the Seven Keys – The Legacy” πέραν από του ότι αποτέλεσε έναν αξιοπρεπέστατο δίσκο, μας έδωσε 14 λεπτά γνήσιων Keepers με το “The King for a 1000 Years”, επανέφερε το concept των Keepers στο προσκήνιο δημιουργώντας νέες προσδοκίες στο όνειρο ενός reunion με τους Hansen/Kiske, οδήγησε σε μια μεγάλη και απόλυτα πετυχημένη παγκόσμια περιοδεία (που πέρασε από τη χώρα μας τότε στο γήπεδο του Σπόρτιγκ με ένα εξαιρετικό show), έδωσε ώθηση για μια πλήρη δεκαετία ζωής με νέους δίσκους στο line up των Deris/Weikath/Grosskopf/Gerstner/Loble και οδήγησε στις δύο κοινές περιοδείες με τους GAMMA RAY του Kai Hansen, δηλαδή σε μια πρώτη «πρώιμη» εκδοχή της επανένωσης, έστω και για λίγα τραγούδια πάνω στη σκηνή της κοινής περιοδείας. Στο τέλος αυτής της χρονικής αλυσίδας των γεγονότων που ακολούθησαν της κυκλοφορίας του Keeper of the Seven Keys – The Legacy, μας περίμενε 12 χρόνια μετά ποιος λέτε; Μα φυσικά το “Pumpkins United” reunion, τη χαρά του οποίου απολαμβάνουμε από το 2017 μέχρι σήμερα. Το καλοκαίρι του 2026 η περιοδεία των HELLOWEEN για το “Giants and Monsters” περνάει από την Αθήνα και στο setlist υπάρχει το “The King for a 1000 Years” ως ντουέτο Kiske/Deris…
Did you know that:
Το 2005 ενώ το “… The Legacy” δημιουργούσε ξανά ντόρο και ενδιαφέρον για τους HELLOWEEN, οι GAMMA RAY του Kai Hansen κυκλοφορούσαν το “Majestic” που -ενώ δεν ήταν κακό- μάλλον σήμερα δεν θυμάται κανείς. Είχαμε έτσι την αντίστροφη εκδοχή της ιστορίας των early 90s που οι GAMMA RAY του (τότε) πρόσφατα αποχωρήσαντος από τους HELLOWEEN Kai Hansen κυκλοφορούσαν εξαιρετικούς δίσκους και έχτιζαν νέα βάση ακροατών ενώ HELLOWEEN έχαναν σε δημοφιλία με τα “Pink Bubbles Go Ape” και “Chameleon”.
Δημήτρης Μελίδης
