ΟΝΟΜΑ ALBUM: “Mantra III” – SPIRITUAL BEGGARS
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1998
ΕΤΑΙΡΙΑ: Music for Nations
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Fredrik Nordström
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά, μπάσο – Christian “Spice” Sjöstrand
Κιθάρα – Michael Amott
Τύμπανα – Ludwig Witt
Οι SPIRITUAL BEGGARS δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Είναι άλλωστε μια μπάντα που αγαπάμε ιδιαίτερα στην Ελλάδα και μάλιστα είμαστε ένα από τα πρώτα κοινά ανά τον κόσμο που τους αγκαλιάσαμε και κατανοήσαμε νωρίς τη μουσική τους. Υπήρξαν το όχημα, μέσω του οποίου ο Michael Amott εξερεύνησε τις hard rock ρίζες του, μακριά από το death metal των CARCASS, με το νοσταλγικό παράγοντα να είναι βασικό συστατικό του ήχου της μπάντας, αποφεύγοντας όμως και τη ρετσινιά του “ρετρολάγνου”. Οι Σουηδοί, αφού μας συστήθηκαν μέσω του heavy rock των πρώτων τους δύο δίσκων, πολύ πριν ο ήχος αυτός γίνει mainstream, κυκλοφόρησαν πριν 20 χρόνια το αριστούργημα που φέρει τον τίτλο “Mantra III”.
Διαφοροποιημένο σε σχέση με το “Another way to shine” και όντας πιο ευθύ και βαρύ, σε κερδίζει από τα πρώτα του κιόλας λεπτά, με το ογκώδες και groov-άτο “Homage to the betrayed” να αποτελεί το ιδανικό ποδαρικό. Το πιο ρυθμικό ύφος του δίσκου και η πιο μεταλλική του χροιά σε σχέση με τους προκατόχους του ήταν αμφότερα εμφανή. Το υλικό ακολουθούσε γενικότερα μια πιο riff-άτη προσέγγιση, με τα “Monster astronauts” και “Euphoria” που ακολουθούν τόσο στο tracklisting, όσο και σε αυτή τη λογική, να είναι ίσως τα απόλυτα highlights του δίσκου. Ο Amott είτε με τα riffs, είτε με τα σόλο του, έδινε ρέστα, πίνοντας νερό κυρίως στο όνομα του Michael Schenker, αλλά και άλλων ηρώων της εξάχορδης που μεγαλούργησαν στα 70’s, όπως ο Blackmore ή ο Iommi. Ο Spice με τα φωνητικά του προσέδιδε στα κομμάτια τον αλήτικο τόνο, για τον οποίο όσοι ασχολούμαστε με την μπάντα τον λατρέψαμε, ενώ με το μπάσο του “φρέζαρε” τα πάντα στο διάβα του. Ο Witt, όπως πάντα λυσσομανούσε στα drums του και έπαιζε τις “κάλτσες” του, ενώ η ομορφότερη ίσως προσθήκη που έκανε η μπάντα στον ήχο της ήταν τα πλήκτρα του Per Wiberg, ο οποίος λίγο αργότερα έγινε και μόνιμο μέλος της. Το hammond του αποτέλεσε μελλοντικά ένα από trademarks των BEGGARS και το γιατί το ακούμε ήδη από το “Mantra III”, δίνοντας σε πολλά κομμάτια κάτι ξεχωριστό, με αποκορύφωση το “Send me a smile”. Η βρωμιά του ήχου που είχε ο δίσκος έδινε την αίσθηση πως είσαι στο προβάδικο μαζί με την μπάντα, η οποία τζάμαρε δίπλα σου και ακριβώς αυτό το συναίσθημα είναι που εισπράττεις ακούγοντας και το “Mushroom tea girl” που κλείνει το δίσκο, όπου μετά το 2ο λεπτό η μπάντα οργιάζει σε ένα καταπληκτικό jamming.
Οι BEGGARS του “Mantra III” ακούγονται ακόμα και σήμερα αξιοθαύμαστα φρέσκοι και παρά του ότι χρησιμοποίησαν υλικά του χθες για την κατασκευή του δίσκου, κατάφεραν να μην πέσουν στην λούμπα του αναχρονιστικού ή του γραφικού. Ο δίσκος αυτός ήταν ένα διαμάντι του μοντέρνου heavy rock, ο οποίος μάλιστα αποτέλεσε και ένα σημαντικότατο ενδιάμεσο βήμα στην μουσική εξέλιξη της μπάντας, οδηγώντας στην καλύτερη κυκλοφορία των Σουηδών. Άλλωστε το υλικό του “Manta III” ακούγεται ξεκάθαρα σαν τον προάγγελο του ογκόλιθου “Ad astra” που κυκλοφόρησε δύο χρόνια αργότερα…
Θανάσης Μπόγρης
