ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Clash Of The Gods” – GRAVE DIGGER
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2012
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Napalm Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Chris Boltendahl, Axel Ritt & Jörg Umbreit
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Chris Boltendahl
Κιθάρες – Axel Ritt
Μπάσο – Jens Becker
Drums – Stefan Arnold
Πλήκτρα – H.P Katzenburg
Υπάρχουν κάποια συγκροτήματα, για τα οποία, ξέροντας από πριν το ηχητικό μονοπάτι που βαδίζουν, δεν ανησυχείς για το ποιόν του τελικού προϊόντος, παρά μόνο για τον αριθμό τω τραγουδιών που για μια ακόμη φορά θα τέρψει την ακοή σου. Ένα από αυτά είναι και οι ιδιαίτερα αγαπητοί στο Ελληνικό κοινό, GRAVE DIGGER, ένα group που «τιμάει» την φανέλα του στο 100%, χαρίζοντας μας δουλειές που αποτελούν ωδή στο ιδίωμα που καταπιάνονται.
Δέκα χρόνια πριν, το “Clash of the Gods”, θα αποτελούσε την τότε νέα τους, 16η προσπάθεια, η οποία για τους πιο φανατικούς οπαδούς του σχήματος θα ήταν η λήξη της προσμονής τους, και για όλους τους υπόλοιπους, άλλη μια δουλειά που θα κρινόταν θετικά ή αρνητικά. To album για το Ελληνικό κοινό θα είχε και μια μικρή «συναισθηματική» ιδιαιτερότητα αφού στιχουργικά ασχολιόταν με την Ελληνική μυθολογία.
Ακούγοντας το τελικό αποτέλεσμα, οι GRAVE DIGGER, δεν δυσαρέστησαν όσους αρέσκονταν σε αυτό που έπαιζαν. Η εμπειρία που είχαν αποκτήσει και φυσικά το ταλέντο που υπήρχε, λειτούργησαν ιδανικά έτσι ώστε να δημιουργήσουν τραγούδια που έχριζαν πολλές ώρες ακροάσεων και προσέφεραν άμεσα μια ευχαρίστηση στον οπαδό ο όποιος θα διασκέδαζε με κάθε σύνθεση.
Και αυτό το album, δεν είχε ξεφύγει καθόλου από την ηχητική και συνθετική τους ταυτότητα και προφίλ, ακολουθώντας κατά γράμμα την επιτυχημένη συνταγή που υπήρχε. Τραχείς και στακάτες συνθέσεις άκρως πορωτικές, με κύριο γνώμονα την δυναμική και το τσαγανό, «έντυσαν» ηχητικά και το νέο πόνημα τους. Συνθέσεις απλά δομημένες, χωρίς κανένα ηχητικό φανφαρονισμό και καμία απολύτως πολυπλοκότητα, με ένα ή δυο χαρακτηριστικά riff, βασισμένες όλες στον Γερμανικό heavy metal ήχο, έχοντας και πιο «μοντέρνα» power στοιχεία, έβγαιναν από τα ηχεία. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Κομμάτια που ο καθένας θα «τα έκανε δικά του», και θα τα άκουγε πιο πολλές φορές, θέλετε για την μελωδία, για το riff, για το ρεφρέν, συγκεκριμένος λόγος δεν υπήρχε. Για ακόμα μια δουλειά υπήρχαν τραγούδια αρκετά άμεσα προς τον οπαδό, αποτελώντας «εύκολο» πόλο ηχητικής έλξης.
Συνθέσεις που ήταν στο ίδιο γνώριμο μουσικό ύφος του συγκροτήματος, όντας για ακόμα μια φορά δομημένες με τέτοιο τρόπο που δεν σε αφήναν αδιάφορο σε κάποιο σημείο της ακρόασης. Οι πιο ψαγμένοι με το σχήμα ίσως ανακάλυπταν και κάποια μικρά ήδη παιγμένα μέρη σε παρελθοντικούς δίσκους, αλλά θεωρώ ότι όταν έχεις μια τόσο μεγάλη γκάμα κυκλοφοριών, η μικρή επανάληψη δεν ενοχλεί. Ίσως και κάποιοι, να συνέδεαν και τραγούδια του “Clash of the Gods”, με τις προηγούμενες δουλειές, σκεπτόμενοι ποια τραγούδια θα μπορούσαν και να ήταν σε αυτές.
Αυτό όμως είναι που αγαπάνε από την αρχή της καριέρας τους, παρά πολύ οι οπαδοί σε αυτό το συγκρότημα. Το group είναι άξιος πρεσβευτής του heavy metal, κάθε φορά κυκλοφορεί ωραία τραγούδια, δεν έχει εξοκείλει ποτέ από το στυλ του, παίζοντας αυτό που γουστάρει, και διασκεδάζοντας το κοινό. Το “Clash of the Gods”, ήταν άλλη μια κυκλοφορία με τα συν και τα πλην της η οποία απλά έβαλε τους GRAVE DIGGER στα σπίτια μας. Τι υπερίσχυε; Αυτό απαντάται μόνο από τον καθένα.
Did you know that?
– Εμπνευστής του εξωφύλλου ήταν ο Chris Boltendahl.
– Λίγο πριν την κυκλοφορία του δίσκου, κυκλοφόρησε το EP “Home at last”. Στην Γιαπωνέζικη, Ρωσική και Βραζιλιάνικη έκδοση του CD, το EP συμπεριλαμβάνεται.
– Η Ευρωπαϊκή έκδοση έχει δυο bonus τραγούδια τα “Saints of the broken souls” και το “Zurück nach haus” (Το “Home at last” στα Γερμανικά)
Θοδωρής Μηνιάτης
