ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Imaginations from the other side” – BLIND GUARDIAN
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1995
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Virgin, Century Media
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Flemming Rasmussen
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Hansi Kürsch – Φωνητικά , Μπάσο
André Olbrich – Lead Ηλεκτρική κιθάρα, ακουστικές κιθάρες
Marcus Siepen – Ρυθμικές κιθάρες
Thomen Stauch – Τύμπανα
Eίναι κάποιες φορές που κοιτάς στον καθρέφτη αλλά αυτό που αντικρύζεις δεν είναι το είδωλό σου. Πίσω από την παγερή λεία επιφάνεια απλώνεται ένας κόσμος βυθισμένος στο λυκόφως. Ένας κόσμος όπου ενσαρκώνονται όλοι οι μύθοι, τα φανταστικά πλάσματα οι δράκοι, οι πολεμιστές και τελικά η παιδικότητα. Που δε λέει να μας εγκαταλείψει και μας προσφέρει καθημερινά καταφύγιο από μια πραγματικότητα η οποία δείχνει ολοένα και πιο αφιλόξενη όσο περνούν τα χρόνια.
Ήταν Απρίλιος του 1995 όταν άνοιξε το πέρασμα προς την άλλη πλευρά. Οι Γερμανοί από το Κρέφελντ δεν είχαν πραγματικά ανάγκη να βγάλουν έναν καλό δίσκο. Είχαν προηγηθεί το καταιγιστικό “Follow the blind” με χιτάκια που θα άντεχαν για χρόνια, τα “Tales from the twilight world” και “Somewhere far beyond” που θα μπορούσαν να έχουν κλείσει ένα φανταστικό σερί και να τους τοποθετήσουν από τότε στο πάνθεον του power metal.
Όμως οι βάρδοι είχαν πολλά να τραγουδήσουν ακόμα. Με το Excalibur στα χέρια και το escapism στην ψυχή το “Imaginations from the other side” κυκλοφόρησε. Από το ομώνυμο εναρκτήριο έπος μέχρι τα αδυσώπητα power speed τραγούδια που διαδέχονταν πιο mid tempo έπη γεμάτα δύναμη και συναίσθημα φτάνοντας στο μεσαιωνικό “A past and future secret” που συγκαταλέγεται στα πιο αριστουργηματικά τραγούδια γενικά.
Η απόδοση όλων των μελών του συγκροτήματος ήταν υποδειγματική. Τα θέματα του Andre Olbrich πιο ώριμα από ποτέ. Οι ρυθμικές του Marcus Siepen τσεκουριές στο στήθος και οι μπότες του Τhomen Stauch ανελέητα σφυροκοπήματα. Το μπάσο που ακόμα δεν είχε φύγει από τα χέρια του Hansi Kursch διέθετε όγκο και παρουσία ενώ η φωνή του πετυχααινε μια από τις πιο δύσκολες ισορροπίες σε όλη τη δισκογραφία των BLIND GUARDIAN. Άγρια, σκισμένα φωνητικά που θύμιζαν ότι οι BLIND GUARDIAN πάρα τους πειραματισμούς με συμφωνικές ενορχηστρώσεις και τις ακουστικές πινελιές τελικά ήταν και είναι ένα METAL συγκρότημα. Ωστόσο όταν ο Hansi έβγαζε το βάρδο από μέσα του όλοι αντιλαμβάνονται γιατί είναι τόσο αγαπητό αυτό το συγκρότημα
Θα μπορούσα να προχωρήσω σε μια ενδελεχή ανάλυση σε ένα ένα-ένα τα κομμάτια για να αποδείξω το λόγο που ο δίσκος είναι δέκα στα δέκα. Όμως αυτό το έχει αποδείξει η διάρκεια του στο χρόνο και η αγάπη που λαμβάνει η μπάντα από το κοινό (ειδικά το ελληνικό) και ειδικά το συγκεκριμένο άλμπουμ το οποίο θεωρείται από πολλούς ίσως και το καλύτερο και πληρεέστερο της καριέρας τους. Δεν είναι τυχαίο που έχει ψηφιστεί από το Rock Hard μέσα στα 500 καλύτερα rock και metal άλμπουμ όλων των εποχών. Δεν είναι τυχαίο που οπαδοί των GUARDIAN (ανάμεσα τους και ο συντάκτης) συχνά υποστηρίζουν ότι ο αγαπημένος τους GUARDIAN δίσκος είναι το “Nightfall in middle earth” αλλά ο καλύτερος δίσκος τους είναι το “Imaginations…”.
30 χρόνια μετά η παραγωγή του “Imaginations…” έχει τον όγκο και το χώρο που θα έπρεπε να έχει και ένα άλμπουμ το οποίο βγήκε σήμερα. Πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς όταν σου κάνει παραγωγή ο Flemming Rasmussen που έχει αγγίξει με το μαγικό ραβδί του δίσκους που όρισαν το σκληρό ήχο (METALLICA – “Ride the lightning” / “Master of puppets”, MORBID ANGEL – “Covenant” κ.α.) Πρόκειται για την τελευταία δισκογραφική τους δουλειά όπου έπαιξε μπάσο ο Hansi αφού μετά αποφασίστηκε ότι έπρεπε να επικεντρωθεί στη φωνή. Από τη μια αυτό ήταν θετικό γιατί αποκτήσαμε έναν εμβληματικό frontman που σε κάθε live νιώθουμε ότι είναι εκείνος ο μεγαλύτερος ξάδερφος ο οποίος μας μύησε στον ήχο και τους συγγραφείς του φανταστικού.
Από την άλλη ο ήχος του μπάσου στις μετέπειτα δουλειές των GUARDIAN είχε όλο και πιο δειλή παρουσία. Το “Imaginations…” αποτελεί σημείο καμπής για το ηχόχρωμα των Γερμανών αλλά και για το metal της εποχής.
Η τελειότητα του επαφίεται στις λεπτομέρειες. H δομή έχει αρχή μέση και τέλος (με το όμορφο “And the story ends”). Έγκειται ακόμα στους υπέροχους στίχους. Χρησιμοποιώντας ως άρμα κυρίως τους Aρθουριανούς μύθους ανάμεσα σε άλλα έργα φαντασίας οι βάρδοι εκφράζουν τελικά το μελαγχολικό συναίσθημα του σύγχρονου ανθρώπου ο οποίος πνίγεται από τον κόσμο γύρω του και έχει την ανάγκη να περιπλανηθεί στην άλλη πλευρά, της φαντασίας.
Εκεί που ο ουρανός βάφεται με τα ματωμένα χρώματα του δειλινού. Συναίσθημα που σκιαγραφείται και από το μοναδικό έργο του Andreas Marschal ο οποίος σε πρώτο πλάνο εμφανίζει το σύμβολο- ορόσημο: τους δράκους στην άρπα του βάρδου, αλλά κυρίως με το απόκοσμο τοπίο στο φόντο. Πέτρινο πύργοι φανταστικά πλάσματα και δυσοίωνα σύννεφα που έμελλαν να μας κρατούν για πάντα συντροφιά στις προσωπικές μας περιπλανήσεις.
Γιατί όσο και να νιώθουμε χαμένοι, πάντα γνωρίζουμε ότι υπάρχει ένας άλλος κόσμος. Και κάπου εδώ η ιστορία τελειώνει.
Άρης Λάμπος
