ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “The book of souls” – IRON MAIDEN
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2015
ΕΤΑΙΡΙΑ: Parlophone, Sanctuary Copyrights/BMG
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Kevin Shirley, Steve Harris
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Bruce Dickinson – Φωνητικά
Adrian Smith – Κιθάρες
Dave Murray – Κιθάρες
Janick Gers – Κιθάρες
Steve Harris – Μπάσο
Nicko McBrain – Τύμπανα
Το “The book of souls” αποτελεί το δέκατο έκτο στούντιο άλμπουμ των IRON MAIDEN και κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2015, έπειτα από μία σχετικά μεγάλη δισκογραφική παύση για το συγκρότημα. Επρόκειτο για την πρώτη φορά που η μπάντα παρουσίασε ένα διπλό άλμπουμ, κάτι που από μόνο του ήταν ένα σημάδι φιλοδοξίας και δημιουργικής διάθεσης. Το εξώφυλλο, με την κλασική φιγούρα του Eddie να παίρνει μια πιο “φυλετική” και μυστικιστική μορφή, υπαινίσσεται το θεματικό βάθος του δίσκου, ο οποίος κινείται μεταξύ της μελέτης της θνητότητας, της ψυχής, αλλά και της ανθρώπινης φιλοδοξίας. Η κυκλοφορία συνέπεσε με μια ιδιαίτερα σημαντική περίοδο για τον Bruce Dickinson, ο οποίος λίγο πριν τις ηχογραφήσεις είχε δώσει μάχη με τον καρκίνο και τελικά βγήκε νικητής – γεγονός που ενίσχυσε ακόμα περισσότερο τον θρύλο γύρω από το άλμπουμ.
Στο μουσικό επίπεδο, το “The book of souls” παραμένει αναμφισβήτητα ένα κλασικό MAIDEN άλμπουμ, αλλά ταυτόχρονα ξεχωρίζει για τον πειραματισμό και το εύρος του. Ο ήχος είναι πιο “γεμάτος”, με συνθέσεις που ξεπερνούν συχνά τα οκτώ και δέκα λεπτά. Ο Steve Harris, ως βασικός συνθέτης και κινητήριος δύναμη της μπάντας, επιμένει στη δραματική ανάπτυξη των θεμάτων, ενώ οι κιθάρες των Murray, Smith και Gers δημιουργούν πολυεπίπεδα ηχητικά τοπία. Ο Dickinson επιστρέφει δυναμικά στη σύνθεση, συνεισφέροντας κομμάτια που κουβαλούν τη δική του θεατρικότητα και λυρική δύναμη. Το αποτέλεσμα είναι ένα έργο που συνδυάζει την παραδοσιακή “επική” heavy metal γραφή της μπάντας με πιο σύγχρονη αισθητική.
Οι θεματικές του δίσκου είναι ποικίλες, ωστόσο όλες συνδέονται με έναν υπόγειο στοχασμό γύρω από το νόημα της ύπαρξης και το πέρασμα του χρόνου. Το ομώνυμο κομμάτι, “The book of souls”, αντλεί έμπνευση από τον πολιτισμό των Μάγιας και το ζήτημα της αθανασίας, θέτοντας το ερώτημα για το τι μένει από τον άνθρωπο πέρα από την υλική του παρουσία. Το “If eternity should fail”, το εναρκτήριο κομμάτι, λειτουργεί ως εισαγωγή σε αυτό το σκοτεινό και φιλοσοφικό ταξίδι. Ακόμη και πιο “παραδοσιακά” κομμάτια, όπως το “Speed of light”, κρύβουν πίσω από την επιθετική τους δομή μια εσωτερική αγωνία για την πρόοδο και το χρόνο.
Η παραγωγή του Kevin Shirley, αν και έχει δεχθεί κατά καιρούς ανάμεικτες κριτικές, υπηρετεί το όραμα του συγκροτήματος. Ο ήχος είναι ζωντανός, σαν να έχεις μπροστά σου την μπάντα σε πραγματικό χρόνο, με ελάχιστες “γυαλισμένες” παρεμβάσεις. Αυτή η προσέγγιση ταιριάζει σε ένα άλμπουμ που στοχεύει να είναι μνημειώδες και ειλικρινές. Παράλληλα, η διάρκεια των 92 λεπτών δεν αποτελεί απλώς μια επίδειξη, αλλά μια πρόκληση για τον ακροατή. Η μουσική των MAIDEN δεν επιδιώκει να αρέσει εύκολα, αλλά να ταξιδέψει εκείνον που θα αφεθεί πλήρως στο σύμπαν της.
Η περιοδεία που ακολούθησε την κυκλοφορία, με το ανανεωμένο “Ed Force One” (το Boeing 747 που πιλοτάριζε ο ίδιος ο Dickinson), υπήρξε μια ακόμα απόδειξη του μεγαλείου των MAIDEN. Οι ζωντανές εμφανίσεις τόνισαν τη σημασία του άλμπουμ στο σύνολο της δισκογραφίας τους. Παρά το βάρος της ηλικίας, τα μέλη έδειξαν πως όχι μόνο παραμένουν ενεργά, αλλά εξακολουθούν να δημιουργούν μουσική που γράφει ιστορία. Αυτό το στοιχείο είναι που κάνει το “The book of souls” όχι απλώς ένα “καλό” άλμπουμ, αλλά ένα ορόσημο για μια μπάντα με ήδη μυθικό υπόβαθρο.
Ξεχωριστή μνεία αξίζει στο “Empire of the clouds”, το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ και το μεγαλύτερο σε διάρκεια που έχει γράψει ποτέ το συγκρότημα (περίπου 18 λεπτά). Το τραγούδι αποτελεί σύνθεση του Bruce Dickinson και αφηγείται την ιστορία του τραγικού αεροπορικού δυστυχήματος του βρετανικού αερόπλοιου R101 το 1930. Η δομή του κομματιού θυμίζει συμφωνικό έργο. Aρχίζει με ένα εκτενές πιάνο intro, κάτι σπάνιο για τους MAIDEN, και σταδιακά χτίζεται με ενορχηστρώσεις που θυμίζουν κλασική μουσική αλλά και κινηματογραφική αφήγηση. Ο Dickinson αφηγείται με φωνητική δραματικότητα την ιστορία, δίνοντας φωνή τόσο στους πρωταγωνιστές όσο και στη μοίρα του ίδιου του αερόπλοιου. Η κορύφωση του κομματιού, με τις κιθάρες και τα τύμπανα να μιμούνται τη συντριβή, αποτελεί ίσως μια από τις πιο θεατρικές στιγμές της καριέρας του συγκροτήματος.
Η σημασία του “Empire of the clouds” ξεπερνά το μουσικό του μέγεθος. Αντιπροσωπεύει τη φιλοσοφία των IRON MAIDEN για τη μουσική. Mια συνάντηση της ιστορίας, του δράματος και της καλλιτεχνικής φιλοδοξίας. Πρόκειται για μια πραγματική τοιχογραφία σε ήχο, που απαιτεί προσοχή και υπομονή, αλλά ανταμείβει τον ακροατή με μια εμπειρία σχεδόν κινηματογραφική. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί κριτικοί το θεωρούν ως μια κορυφαία στιγμή της μπάντας στον 21ο αιώνα, αποδεικνύοντας ότι οι MAIDEN παραμένουν δημιουργικά ανήσυχοι και τολμηροί.
Άξιο αναφοράς και το “Tears of a clown”, ένα κομμάτι αφιερωμένο στον μοναδικό Robin Williams.
Συνολικά, το “The book of souls” στέκεται ως ένα άλμπουμ-σταθμός. Είναι ταυτόχρονα επιστέγασμα δεκαετιών καλλιτεχνικής πορείας και μια τολμηρή δήλωση ότι η μπάντα δεν έχει πει ακόμη την τελευταία της λέξη. Η θεματολογία του, οι πολυσύνθετες συνθέσεις του και η κορύφωση με το “Empire of the clouds” δείχνουν μια δημιουργική ομάδα που αρνείται να εγκλωβιστεί στα κλισέ. Για τους φίλους του heavy metal, το άλμπουμ αυτό δεν είναι απλώς μια κυκλοφορία, αλλά μια εμπειρία που αξίζει να βιωθεί στο σύνολό της, με το τελευταίο κομμάτι να αποτελεί την απόλυτη σφραγίδα του μεγαλείου των IRON MAIDEN.
Φανούρης Εξηνταβελόνης
