ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Love, fear and the time machine” – RIVERSIDE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2015
ΕΤΑΙΡΙΑ: Insideout Music
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: RIVERSIDE
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Mariusz Duda – μπάσο, φωνητικά
Piotr Grudzinski – κιθάρα
Michal Lapaj – πλήκτρα
Piotr Kozieradzki – τύμπανα
Πως περνάνε τα χρόνια και πόσα χάνουμε στη πορεία… αυτές είναι οι πρώτες λέξεις που έρχονται στο νου καθώς κάνω την έρευνα μου για τα δέκα χρόνια από την κυκλοφορία του “Love, fear and the time machine” των Πολωνών RIVERSIDE. Θυμάμαι πως ήταν Οκτώβριος του 2015 όταν είδα την μπάντα ζωντανά για πρώτη φορά, στο O2 ABC στην Γλασκόβη και, λιγότερο από τέσσερις μήνες μετά, στις 16 Φεβρουαρίου, η μπάντα θα θρηνούσε τον κιθαρίστα Piotr Grudzinski του οποίου ο ήχος και το παίξιμο ήταν άρρηκτα συνδεδεμένα με το γενετικό υλικό των RIVERSIDE.
Σαν άλλος Steve Rothery, ο Grudzinski δανείστηκε από τον David Gilmour και έχτισε εκεί το δικό του αυθεντικό σύμπαν. Ο Grudzinski ήταν, αν θέλετε, ο αντι-shredder και οι οπαδοί του γκρουπ σιχαινόντουσαν την ιδέα ενός τέτοιου κιθαρίστα (εξ ου που ο frontman του γκρουπ έχει κάνει μερικές όχι τόσο ευγενικές νύξεις προς τους DREAM THEATER). Ο θάνατος του ήταν πραγματικά ξαφνικός, εντελώς απροσδόκητος και έριξε τα εναπομείναντα μέλη σε πραγματικό θρήνο οι οποίοι ήταν έτοιμοι να θάψουν και το συγκρότημα ολάκερο μιας και μιλάμε για μια οικογένεια με δυνατούς δεσμούς και για ένα μέλος χωρίς το οποίο δεν ήξεραν πώς να συνεχίσουν. Το έκτο άλμπουμ των RIVERSIDE ήταν λοιπόν το τελευταίο με τον Grudzinski στη κιθάρα, και έτσι θα το θυμόμαστε παρόλο που σίγουρα κανείς δεν το υπολόγιζε στις 4 Σεπτεμβρίου 2015.
Το “Love, fear and the time machine” ήταν ένα ακόμη δυνατό άλμπουμ σε μια δισκογραφία που έδειχνε πως οι RIVERSIDE με τα χρόνια βελτιώνονται σαν συνθέτες και διυλίζουν τον ήχο τους προς έναν απόλυτα δικό τους που θα αποτελεί την βάση για όσους θέλουν να παίξουν λυρικό και απαλό prog rock/metal. Σε αντίθεση με τους δύο δίσκους που προηγήθηκαν, το “Love, fear and the time machine” είναι πολύ πιο απαλό, μελωδικό, λυρικό και επομένως πιο απαιτητικό αφού δεν έχει τις εντάσεις του “Anno domini high definition” ούτε τις ροκ και τεχνικές εξάρσεις του “Shrine of new generation slaves” που «ψαρώνουν» τον ακροατή.
Παρόλα αυτά, το άλμπουμ είναι όσο προοδευτικό όσο τα προηγούμενα, ίσως λιγότερο σκοτεινό και πράγματι φωτεινό, με πολλά σημεία που βγάζουν μια κρυφή αισιοδοξία όπως λέει και το τραγούδι “Found (the unexpected flaw of searching”) που κλείνει τον δίσκο. Εδώ επίσης συναντάμε μερικά από τα χιτάκια των RIVERSIDE όπως το ακουστικό “Time travellers” ή το γκρουβάτο “Discard your fear” του οποίου μόνο ο τίτλος φανερώνει τα αισιόδοξα μηνύματα στο θεματικό κομμάτι του δίσκου (άσε που το χαρούμενο ρεφραίν δεν ξεκολλάει από το μυαλό). Που να το περιμέναμε πως τούτο το άλμπουμ θα έμενε στην ιστορία ως το τελευταίο ενός κιθαρίστα που είχε συνέχεια ένα χαμόγελο και μια φωτεινότητα στο παίξιμο του. RIP Piotr Grudzinski.
Φίλιππος Φίλης
