a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Blind” – CORROSION OF CONFORMITY
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1991
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Relativity
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Steve McAllister/John Custer
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Karl Agell
Κιθάρες, φωνητικά (στο “Vote with a bullet”) – Pepper Keenan
Κιθάρες – Woody Weatherman
Μπάσο – Phil Swisher
Drums – Reed Mullin
Μια φορά και ένα καιρό, ήταν ένα συγκρότημα, που λεγόταν CORROSION OF CONFORMITY από το Raleigh της Νότιας Καρολίνας των Η.Π.Α.. Καθώς από τα πρώιμα άλμπουμ “An eye for an eye” (1984) και “Animosity” (1985) συν το “Technocracy” EP (1987), παρατηρούνταν μια ομαλή μετάβαση από το hardcore punk στο “αδελφό” ως προς τη νοοτροπία crossover thrash, στην αρχή της επόμενης δεκαετίας, θα είχαμε τεράστια αλλαγή στη μπάντα υφολογικά που πιστεύω τότε, κανένας μα κανένας δεν είδε να έρχεται. Αλλαγή τραγουδιστή, με τον Karl Agell να αναλαμβάνει το ‘89 το μικρόφωνο από τους crossover thrashers SCHOOL OF VIOLENCE. Μπαίνουν στα Baby Monster studios στη Νέα Υόρκη, και στις 5 Νοεμβρίου του σωτηρίου έτους 1991, βγαίνει στην αγορά το τρίτο τους άλμπουμ που τα άλλαξε όλα μια για πάντα. Το “Blind”.
Το “These shrouded temples…” ανοίγει το δίσκο, με SABBATH-ικού τύπου riff-άρες με βαριά κι ασήκωτη παραγωγή, που προσιδιάζει σε αυτή που είχαν νωρίτερα οι κοντινοί φίλοι τους οι METALLICA στο πιο ωμό. Κατεβασμένες ταχύτητες, αλλά ανεβασμένη έμπνευση, για ένα συγκρότημα που έβρισκε εν τέλει τον ήχο του. Και καπάκια, έρχονται τα καταπληκτικά τύμπανα του “Damned for all time”, που σου εξηγούν ότι το παρελθόν της μπάντας είναι εκεί ακριβώς πλέον: στο παρελθόν. Επιθετικά γκρουβάτο, φτιαγμένο για διάλυση σβέρκου με τη φωνάρα του Karl Agell γρεζάτη και τσαμπουκαλεμένη να αποτελεί τη καλύτερη δυνατή μετάβαση από τη μια εποχή στην άλλη. Πως το λες αυτό που παίζουν οι CORROSION OF CONFORMITY λέτε; Ατόφιο southern metal λέω εγώ. Ό-Χ-Ι stoner. Το τονίζουμε διότι συχνά μπερδεύονται οι δύο αισθητικές ενώ έχουν σοβαρές διαφορές υφολογικά και αισθητικά, παρότι οι ρίζες είναι ως ένα βαθμό κοινές.
Οι κύριοι από την Νότια Καρολίνα, βούτηξαν βαθιά στις SABBATH επιρροές τους και τις παρουσίασαν στο ‘91, με τη παραγωγή της εποχής και έντονη τζαμαριστή διάθεση. Το “Dance of the dead” είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα και σηματωρός της αλλαγής, μιας και πρώτο είχε βγει σαν single. Οπότε όσοι είχαν πρόβλημα, δεν ασχολήθηκαν περαιτέρω μετά από αυτό. Το μπάσο αναπνέει στο τσαχπίνικο και γκρουβάτο “Buried” αλλά και στο “Painted smiling face” όπου του δίνονται μερικά δεύτερα να δείξει το πως οδηγεί το ρυθμό σε αυτό το τόσο κομβικό άλμπουμ για το συγκρότημα. Στο δε “Break the circle” πρωταγωνιστούν τα τύμπανα, που ακούγονται πελώρια και έτοιμα να διαλύσουν τα πάντα! Ο ρυθμός σπάει για το επιβλητικό ξεκίνημα του “Mine are the eyes of God” προτού μετατραπεί σε ένα γκαζωμένα στακάτο και φονικό κομμάτι (με τις πολύ ωραίες ανατολίτικες φωνητικές μελωδίες του Agell στο ρεφρέν). Ίσως το πιο “ξυραφιαστό” σε θέμα riffing κομμάτι του δίσκου, με κάτι ψιλά από τις ξυλάτες μέρες τους, τονίζοντας ότι όσο μεγάλη στροφή και να είναι το “Blind” λειτουργεί πάλι σαν μεταβατικό άλμπουμ. Το ταξιδιάρικα μπαλαντοειδές instrumental “Shallow ground”, λειτουργεί για 2,5 λεπτά ως η “γέφυρα” για το δεύτερο single και ένα από τα πλέον κλασσικά κομμάτια της μπάντας.
Το “Vote with a bullet”, που πέραν του video clip (όπως και το “Dance of the dead”, αποτελεί και το κομμάτι που ακούμε τον riff-master Pepper Keenan να τραγουδάει. Προπομπός του ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΥ “Deliverance” που θα ακολουθούσε και θα είχε εκείνον αποκλειστικά στα φωνητικά. Ένα θεόρατο riff, που μετατρέπεται σε ένα στακάτο ύμνο, με έντονο (όπως καταλαβαίνετε) πολιτικό μήνυμα και μια έντονη επαναστατική διάθεση (“Prison for praise is not worth thinking, sin is still in and our ballots are shrinking. So unleash the dogs, the only solution. Forgive and forget, fuck no! I’m talking about a revolution!”). Απόρροια των hardcore punk ημερών τους θα έλεγε κανείς, και θα συμφωνούσα. Μείον τη αφέλεια και την γραφικότητα θα πρόσθετα εγώ.
Το πιο γκρουβάτο “Great purification” (BURN!) συνεχίζει το μοτίβο του προηγούμενου, με ατόφια τζαμαριστή διάθεση, και ακόμα πιο δυσοίωνο στιχουργικό περιεχόμενο. Από την άλλη, το “White noise” μαρσάρει με τα τύμπανα να δίνουν ρέστα, και μοιράζει ξύλο, ανάμεσα στα στακάτα κουπλέ. Το μέγα φινάλε δίνει το “Echoes in the well” αγκαζέ με το “…remain”. Μπασαδούρα στην εισαγωγή, αργή ανάπτυξη του κομματιού, σε ένα πιο ταξιδιάρικο ύφος. Η φωνή του Agell, λυρική σχεδόν, και ένα μελωδικό και βαθιά bluesy riff οδηγεί το κομμάτι, και το δίσκο στο τέλος του. Τέλος εποχής, αυγή μιας νέας. Και σε όποιους άρεσε.
30 χρόνια “Blind” λοιπόν, και η σημασία του δεν νομίζω ότι μπορεί να περιγραφεί με λόγια για το ίδιο το συγκρότημα. Ζωτικής σημασίας αλλαγή για να βρουν τη φωνή τους, και να μην γίνουν ένα από τα πολλά συγκροτήματα εκεί έξω σε ένα ύφος, αλλά ένα από τα καλύτερα/σημαντικότερα/ποιοτικότερα σε αυτό που πραγματικά έλεγε η καρδιά τους να παίξουν. Όχι μόνο, αυτό, αλλά τους γιγάντωσε πέρα από κάθε φαντασία. Και η συνέχεια θα είχε μεγάλες δισκάρες, θα τα πούμε όταν έρθει η ώρα. Μέχρι τώρα, τσιτώστε στο τέρμα αυτήν εδώ!
Did you know that?
– Το “Vote with a bullet” απαγορεύτηκε λόγω στίχων από το BBC Radio Scotland. To single του, εκτός από μια live εκτέλεση του “Condition a/condition b”, έχει και διασκευή στο “Future/now” των MC5, καθώς και ένα κομμάτι επ’ ονόματι “Jim Beam and the coon ass” που γράφτηκε στα sessions του “Blind” αλλά ποτέ δε βρέθηκε στο δίσκο.
– Μοναδικός δίσκος με τον Karl Agell στα φωνητικά, ο οποίος το ‘93 θα αποχωρήσει από το συγκρότημα
– Παραγωγός των CORROSION OF CONFORMITY έκτοτε ο John Custer, μέχρι και το τελευταίο δίσκο, ενώ ορισμένες φορές, αναλάμβανε και μίξη καθώς και χρέη μηχανικού ήχου.
Γιάννης Σαββίδης
