ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “In the arms of God” – CORROSION OF CONFORMITY
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2005
ΕΤΑΙΡΙΑ: Sanctuary
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: John Custer / CORROSION OF CONFORMITY
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά / Κιθάρες – Pepper Keenan
Κιθάρες / Φωνητικά – Woody Weatherman
Μπάσο / Φωνητικά – Mike Dean
Τύμπανα – Stanton Moore
Το “America’s volume dealer” ήταν ένα άλμπουμ όπου οι CORROSION OF CONFORMITY ακούγονταν αποπροσανατολισμένοι, περισσότερο ηχητικά μιας και περιείχε καλά τραγούδια, με τις σχέσεις μεταξύ των μελών τεταμένες. Ο Reed Mullin, drummer κι εκ των ιδρυτών των C.O.C. μένει εκτός συγκροτήματος λόγω χρόνιου προβλήματος που αντιμετώπιζε με τη μέση του, αρχικά για το πρώτο σκέλος της περιοδείας όπως τον είχαν συμβουλέψει οι γιατροί αλλά τελικά αποχωρεί πλήρως μιας και δεν βρισκόταν στην καλύτερη φυσική κατάσταση και πλέον δεν αισθανόταν πλήρως ικανοποιημένος με τη μουσική τους κατεύθυνση. Για την περιοδεία τον αντικαθιστούν με το Jimmy Bower (EYEHATEGOD, DOWN) και χρειάστηκαν πέντε ολόκληρα χρόνια για να ακούσουμε νέα δουλειά, με τους C.O.C. να κυκλοφορούν το live album “Live volume” και ο Pepper Keenan με τους DOWN το “Down II: A bustle in your hedgerow…” (2002).
Τον Ιούλιο του 2004 οι C.O.C. μπαίνουν στα Galactic’s G-Spot στη Νέα Ορλεάνη, με τον Stanton Moore πίσω από τα τύμπανα, φίλο του Keenan, με πιο jazz/funk background και μέλος των GALACTIC o οποίος αρχικά τον είχε πάρει τηλέφωνο μπας και είχε να του προτείνει κάποιον drummer, με τον Moore να θέτει τον εαυτό του διαθέσιμο. Το συγκρότημα εκείνη την περίοδο σύμφωνα με τον Keenan ήταν σε πάρα πολύ καλή κατάσταση, προβάροντας συνεχώς τα νέα τους τραγούδια κι αράζοντας στη φάρμα του κιθαρίστα Woody Weatherman πίνοντας μπύρες κι ακούγοντας μουσική από κλασικά σχήματα αλλά και νεότερες κυκλοφορίες όπως αυτές των HIGH ON FIRE και των MASTODON κι όλη αυτή η θετική ενέργεια τους έκανε να νιώθουν πως ήταν κοντά στη δημιουργία ένα μεγαλεπήβολου άλμπουμ.
Με τον στενό τους συνεργάτη, John Custer στην κονσόλα αναλαμβάνοντας την παραγωγή και τη μίξη του άλμπουμ έχοντας συνθετική συμμετοχή σε τρία τραγούδια (“Rise river rise”, “World on fire” και “Crown of thorns”), οι C.O.C. προσφέρουν το “In the arms of God”, ένα άλμπουμ αρκετά πιο κοντά στον θεμελιώδη ήχο τους, με μεγαλύτερη συνοχή από τον προκάτοχό του αλλά και αρκετή τζαμαριστή διάθεση με έντονες επιρροές από BLACK SABBATH και LED ZEPPELIN και τις γνώριμες southern σφήνες.
Το άλμπουμ ξεκινάει με ένα jam intro κι ένα solo αρκετά κοντά στο blues rock ύφος κιθαριστών όπως οι Robin Trower και Frank Marino για να ακολουθήσει το heavy riff του “Stonebreaker” που ήταν και το μοναδικό video που γύρισαν για το άλμπουμ. Ο πηχτός sludgy ήχος στις κιθάρες, το hardcore background της μπάντας στο “Paranoid opioid”, η “Vol.4” αύρα με τα υπέροχα slide στο “It is that way”, οι “Led Zeppelin III” ακουστικές αναφορές του “Rise river rise”, οι αρκετές trippy στιγμές, το έντονα επηρεασμένο από Randy Rhoads solo στο “World on fire” και τα πιο επικά “Never turn to more” και “In the arms of God” στο κλείσιμο ενώ έχει προηγηθεί το στοιχειωμένο “Crown of thorns” συντελούν σε ένα άλμπουμ ολοκληρωμένο με αρκετά αρώματα που αναδύονται σε κάθε ακρόαση.
Κατά τη διάρκεια της μίξης του “In the arms of God”, οι C.O.C. δέχονται μία κλήση από τους MOTORHEAD, οι οποίοι τους προτείνουν κοινή περιοδεία κι ενώ αυτή η πρόταση τους έπιασε εξαπίνης, τα δύο συγκροτήματα ήταν ήδη στο δρόμο γυρίζοντας της Η.Π.Α. πριν καν προλάβει να κυκλοφορήσει επίσημα το άλμπουμ μιας και δεν υπήρχε περίπτωση να προσπερνούσαν την ευκαιρία να περιοδεύσουν με ένα από τα αγαπημένα τους συγκροτήματα. Με τον Stanton Moore να μην μπορεί να ακολουθήσει, στη θέση του βρίσκουμε τον Jason Paterson από τους CRY OF LOVE και σειρά έχει η headline περιοδεία μαζί με τους CROWBAR, ALABAMA THUNDERPUSSY και WEEDEATER.
Δυστυχώς το τραγικό συμβάν του θανατηφόρου τυφώνα Κατρίνα τον Αύγουστο του 2005 τους έκοψε τη φόρα μιας και το σπίτι και το bar του Pepper Keenan στη Νέα Ορλεάνη υπέστησαν σοβαρές ζημιές. Βάζοντας σε προτεραιότητα το να καταφέρει να γυρίσει σπίτι και να βοηθήσει να ξαναχτιστεί η πόλη του, ο Pepper Keenan ενώ δεν αισθανόταν άνετα να βγει στην σκηνή και να τραγουδήσει μετά μία τέτοια καταστροφή, μετά από αναπροσαρμογή του προγράμματος καταφέρνουν λίγους μήνες μετά να βγουν σε περιοδεία το Νοέμβριο μαζί με τους DISTURBED στα πλαίσια της Jägermeister Music Tour ενώ κατάφεραν να έρθουν και στην Ευρώπη τον Ιανουάριο του 2006 μαζί με τους CLUTCH. Οι προγραμματισμένες εμφανίσεις τους στην Ευρώπη με τους WITCHCRAFT τον Σεπτέμβριο και τους MOTORHEAD τον Οκτώβριο ακυρώθηκαν και σε συνδυασμό με την πτώχευση της εταιρείας τους, Sanctuary Records, οι C.O.C. μπήκαν στον πάγο μέχρι και το 2010 όπου οι Weatherman και Dean ξαναβρίσκονται με τον Reed Mullin και περιοδεύουν παίζοντας αποκλειστικά υλικό από την 80s hardcore περίοδο της μπάντας και τον Pepper Keenan να κυκλοφορεί τρίτο άλμπουμ με τους DOWN.
Did you know that:
- O αρχικός τίτλος του άλμπουμ ήταν “En los brazos de dios”. Αρχικά το μήνυμα πίσω από τον τίτλο είχε να κάνει μεταφορικά με το πως τα χέρια του Θεού (arms of God) μετατρέπονται σε πυρηνικά όπλα (nuclear arms), με ανθρώπους να χάνουν τις ζωές τους στο όνομα του Θεού, με τον πόλεμο του Ιράκ να λαμβάνει χώρα τότε και πως το να βρίσκεσαι στα χέρια του Θεού σημαίνει ότι έχεις πεθάνει. Όταν κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του ομότιτλου τραγουδιού χτύπησε το κινητό όλων και τους ενημέρωσαν σχετικά με τη δολοφονία του Dimebag Darrell αποφάσισαν να δώσουν στο άλμπουμ τον αγγλικό τίτλο χωρίς να υπάρχει κάποιο τέχνασμα πίσω από αυτόν.
- Ένα μέρος των ηχογραφήσεων πραγματοποιήθηκε στο Wigg Shoppe, στη γενέτειρα των C.O.C. στο Raleigh στη North Carolina και πρόκειται για το προβάδικό τους. Το όνομά του το πήρε από κατάστημα με περούκες που βρισκόταν στο κτίριο ακριβώς από πάνω.
- Η εμπειρία των C.O.C. από την περιοδεία με τους DISTURBED δεν ήταν και η καλύτερη. «Η κατάσταση ήταν γελοία. Ότι πιο χαζό έχουμε κάνει με το κοινό να είναι εντελώς ηλίθιο» θα πει σε συνέντευξή του ο Pepper Keenan. O τραγουδιστής των DISTURBED, David Draiman, κρατώντας χαμηλούς τους τόνους δήλωσε: «Προφανώς ο Pepper δεν έμεινε πολύ ευχαριστημένος από την περιοδεία. Είμαστε τεράστιοι θαυμαστές των C.O.C. και ήμασταν πολύ χαρούμενοι που τους είχαμε μαζί μας. Ήταν κάπως αμήχανη κατάσταση, υποθέτω, για αυτούς γιατί ίσως το κοινό μας δεν ήταν τόσο δεκτικό όσο θα ήθελε και το καταλαβαίνω. Μακάρι να ήταν διαφορετικά γι’ αυτούς. Ήταν υπέροχοι κάθε βράδυ»
Κώστας Αλατάς
