ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “The phantom agony” – EPICA
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2003
ΕΤΑΙΡΙΑ: Transmission Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Sascha Paeth
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Simone Simons
Ρυθμική Κιθάρα/Grunts/Screams – Mark Jansen
Lead Κιθάρα – Ad Sluijter
Πλήκτρα – Coen Janssen
Μπάσο – Yves Huts
Τύμπανα – Jeroen Simons
Όλες οι όμορφες ιστορίες, κάποια στιγμή… αρχίζουν. Βέβαια στην περίπτωση των EPICA ξεκίνησαν όταν ο Mark Jansen άνοιξε την πόρτα εξόδου των AFTER FOREVER. Σε μια ιδιόμορφη μίτωση κυττάρου η παρουσία της Floor Jansen γέννησε εμμέσως και αυτή της Simone Simons μέσω του Mark.
Ήταν το μακρινό 2003 όταν και το ιδίωμα του “female fronted metal” ζούσε την χρυσή εποχή του με τους NIGHTWISH να βρίσκονται λίγους μήνες πριν την απογείωσή τους με το “Once” .
Ο Mark λοιπόν ανήγε την τότε σύντροφό του, σε τραγουδίστρια των SAHARA DUST από την σκόνη των οποίων γεννήθηκαν οι EPICA. Το όνομά τους, άλλωστε, όπως έχουν δηλώσει πολλές φορές οι ίδιοι, είναι ένας φόρος τιμής στον αντίστοιχο δίσκο των KAMELOT.
Και εδώ χωράει κάλλιστα μία παρένθεση προσωπικής αφήγησης. Η μεγάλη μου αγάπη τότε για τους AFTER FOREVER είχε οδηγήσει σε μία άμεση γνωριμία με τον Mark και την Simone, οι οποίοι είχαν περάσει ένα διάστημα στη χώρα μας για διακοπές, λίγο πριν κυκλοφορήσει επίσημα το “Phantom Agony”. Η ταπεινότητά τους αλλά και η νεανική τους διάθεση σε συνδυασμό με το υπέρμετρος ταλέντο μπορούσαν να γεμίσουν οποιοδήποτε δωμάτιο με αστερόσκονη, που δεν μπορείς να αποδιώξεις από πάνω σου ούτε 20 χρόνια μετά.
Από την πρώτη κιόλας ακρόαση του άλμπουμ τα συμπεράσματα ήταν τα ίδια με αυτά που θα έβγαζα και σήμερα 20 ολόκληρα χρόνια μετά. Ένας δίσκος ο οποίος είναι γεμάτος από στοιχεία, που χαρακτηρίζουν την εποχή της κυκλοφορίας του. Φωνητικά κλασικίζοντα, μεγάλες χορωδίες και φόρμες που είχαν ήδη δοκιμαστεί μέσα στην προηγούμενη πενταετία. Παρέα με αυτά όμως ερχόταν και ένας υπέρμετρος ενθουσιασμός μιας παρέας φίλων με ηγέτη έναν άνθρωπο που είχε λάβει στο DNA του όλες εκείνες τις απαραίτητες πληροφορίες, που χρειαζόταν για την δημιουργία ενός σπουδαίου δίσκου, ο οποίος δεν ήταν απαραίτητο ότι θα ήταν και ο πρώτος που θα έβγαζε με τους EPICA. Η παραγωγή του δίσκου πραγματοποιήθηκε από τον Sascha Paeth (AVANTASIA, EDGUY, ANGRA, SHAAMAN, RHAPSODY OF FIRE, KAMELOT, AFTER FOREVER) που ήξερε πολύ καλά πως να διαχειρίζεται ένα καλλιτεχνικό προϊόν με πολλά επίπεδα. Στην παρούσα περίπτωση έκανε όσα ήταν δυνατόν για να αποκτήσουν μια συνοχή όλα αυτά τα επίπεδα και να διασώσει μέσα στην δοκιμή του χρόνου το “Phantom Agony”
Ο δίσκος δεν αποτελεί ουσιαστικά σημείο εκκίνησης μιας καλλιτεχνικής προσπάθειας αλλά το κεντρικό της σημείο. Το πρώτο ήταν το άλμπουμ “Prison Of Desire” (AFTER FOREVER, 2000) και το τρίτο ήταν ο δίσκος “The Divine Conspiracy” (EPICA, 2007) . Το “The Phantom Agony” έχει μια ωριμότητα η οποία δεν συνάδει απαραίτητα με την ηλικία των δημιουργών του αλλά ταυτόχρονα έχει και μία χαοτική διάθεση στην εκτέλεσή του που το κάνει αρκετά γήινο, σε αντιδιαστολή με την αιθέρια αισθητική του. Η Simone μπορούσε άνετα να κινηθεί στις τέσσερις οκτάβες της αλλά ήταν ξεκάθαρο ότι μιλάμε για ένα πρώτο σκαλοπάτι σε αυτή την φοβερή πορεία της και όσον αφορά στην τέχνη της φωνητικής αλλά και αυτήν ασφαλώς της απόδοσης των στίχων που απαρτίζουν τους EPICA.
Με βάση όλα τα παραπάνω, λοιπόν, το “The Phantom Agony” ήρθε σιγά-σιγά να ωριμάσει στα αυτιά μας. Σπουδαίο ρόλο σε αυτό έπαιξαν ασφαλώς οι επόμενες, βαθμιαία ανοδικές δουλειές των EPICA, αλλά και οι live εκτελέσεις των τραγουδιών που κρύβονται σε αυτόν τον δίσκο, που έμελλε να γίνει η αφετηρία μιας ονειρώδους καριέρας.
Το συγκρότημα μέσα σε αυτή την εικοσάχρονη, λοιπόν, καριέρα του ανέπτυξε κυρίως θεματολογίες που έχουν να κάνουν με τη φιλοσοφία, την επιστήμη, τη θρησκεία αλλά και θέματα που αφορούν στις σχέσεις των λαών. Στην πρώτη τους αυτή στιχουργική προσπάθεια συναντάμε διάσπαρτα όλα τα παραπάνω στοιχεία, σα να είναι τα περιεχόμενα όλων αυτών που είδαμε στη συνέχεια.
Στην προσπάθειά του ο Mark Jansen να αποδείξει ότι μπορεί να ζήσει καλλιτεχνικά και έξω από τους AFTER FOREVER πνίγεται μερικώς στην υπερβολή και ευτυχώς που το κάνει διότι έθεσε τον καμβά πάνω στον οποίο, αργότερα, δημιουργήθηκαν σπουδαία έργα τέχνης όπως είναι για εμένα προσωπικά και ο διάδοχος του “The Phantom Agony”, το εξαιρετικό “Consign to Oblivion” (2005).
Did you know that?
- Για την ιστορία η βασική θεματολογία του “The Phantom Agony” έχει να κάνει με την σκοτεινή πλευρά των θρησκειών. Το “Cry For The Moon” , αναπόσπαστο κομμάτι των setlist μέσα στις δεκαετίες αφορά στην κακοποίηση ανηλίκων από καθολικούς ιερείς ενώ το “Seif al Din” αφορά στον Ισλαμικό Φονταμενταλισμό.
Δημήτρης Μπάρμπας
