ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Stratovarius” – STRATOVARIUS
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2005
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Sanctuary / Mayan
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Timo Tolkki
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Κιθάρες: Timo Tolkki
Φωνητικά: Timo Kotipelto
Μπάσο: Jari Kainulainen
Πλήκτρα: Jens Johansson
Τύμπανα: Jörg Michael
Πέρασαν 20 χρόνια από το μακρινό 2005 που κυκλοφόρησε το ομότιτλο άλμπουμ των Φινλανδών πρωτοπόρων του power metal, και η πρώτη μου σκέψη για τον εν λόγω δίσκο είναι η ανάμνηση της συνέντευξης που είχα πάρει ως συντάκτης γνωστού webzine της εποχής σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας από τους Timo Kotipelto (φωνή) και Jens Johansson (πλήκτρα), οι οποίοι είχαν επισκεφτεί την χώρα μας στο πλαίσιο μιας ακριβής καμπάνιας προώθησης του δίσκου από την τότε -υπογράφω οποία μπάντα θέλω- Sanctuary Records.
Για να καταλάβει κανείς τον συγκεκριμένο δίσκο -κατά κοινή ομολογία τον πιο αδύναμο της καριέρας τους- πρέπει να ανατρέξει στα γεγονότα της εποχής. Χωρίς να χρειαστεί αναλυτικό μάθημα ιστορίας, να αναφέρουμε μόνο μερικά κομβικά σημεία: οι STRATOVARIUS αμέσως μετά την κυκλοφορία των δύο “Elements” (2003) και τη λήξη της συνεργασίας τους με την Nuclear Blast Records, υπέγραψαν το πιο μεγάλο συμβόλαιο της καριέρας τους με την Sanctuary Records, η οποία παρεμπιπτόντως είχε απορροφήσει και τον κατάλογο της Noise Records, στην οποία είχαν δισκογραφήσει παλιότερα οι Strats, και βέβαια είχε κυκλοφορήσει τα 2 Keeper των HELLOWEEN και τέλος πάντων ξέρετε οι περισσότεροι ποια ήταν η Noise. Η Sanctuary λοιπόν, την ίδια περίοδο είχε στο roster της προσθέσει μεγάλα ονόματα της σκηνής (BRUCE DICKINSON, GAMMA RAY κ.α.)
Το συγκεκριμένο μεγάλο συμβόλαιο οδήγησε σε μια σειρά από ατυχή γεγονότα που ουδεμία σχέση είχαν με τη μουσική και δεν θα τα αναφέρω. Ο δίσκος κυκλοφόρησε μετά την αναταραχή που υπήρξε στις τάξεις των μελών της μπάντας «γιορτάζοντας» το πόσο ενωμένοι (not) υπήρξαν μετά από τα γεγονότα αυτά, υπάρχουν μάλιστα και σαφείς αναφορές σε αυτό στο τραγούδι που κλείνει τον δίσκο (“United”), ένα τραγούδι που ακούγεται σαν να έβαλε κάποιος μαζί τα “Wings of Tomorrow” των Strato και το “Warriors of the World” των MANOWAR.
Το αρνητικό κλίμα φάνηκε από την αρχή, καθώς αμέσως μετά την κυκλοφορία του δίσκου και πριν την παγκόσμια περιοδεία αποχώρησε το δεύτερο πιο παλιό -τότε- μέλος της μπάντας, ο θρυλικός Jari Kainulainen (μετέπειτα EVERGREY, MASTERPLAN) που βρισκόταν στους STRATOVARIUS από την εποχή του “Dreamspace”. Δεύτερο ανησυχητικό στοιχείο ότι ο ιθύνων νους μέχρι τότε του σχήματος, Timo Tolkki, σύμφωνα με τις δικές του δηλώσεις αποκόπηκε από τις περισσότερες συνεντεύξεις προώθησης του δίσκου (και στην χώρα μας) και φάνηκε ότι τα ηνία ανέλαβαν οι Kotipelto / Johansson, γεγονός που αποτέλεσε προοικονομία της διάσπασης του 2008 και τη φυγή του TT από το σχήμα.
Το μαύρο εξώφυλλο του δίσκου όπως και η απουσία τίτλου αλλά και η τεχνοτροπία της παραγωγής σύμφωνα με φήμες ήθελαν να δημιουργήσουν κάτι σαν το “Black Album” (!) των METALLICA. Το υλικό στο δίσκο έχει ελάχιστη σχέση με το γνωστό επικολυρικό power metal της κλασσικής περιόδου των Φινλανδών. Mid-tempo κομμάτια ως επι το πλείστον, με θετικό στοιχείο κάποιες αναφορές στην πρώτη περίοδο του σχήματος (βλέπε το κεντρικό riff και γενικότερα την κιθαριστική δουλειά του του Tolkki στο “Maniac Dance” με επιρροές “Break the Ice” εποχής “Twilight Time” (δηλαδή…METALLICA!) ή το “Just Carry on” που λειτουργεί κάπως σαν θλιμμένο sequel του “Hold on to your dream” από το “Dreamspace”), καθώς και ορισμένα σημεία όπως το γλυκόπικρο αργοσυρτο chorus στο “Leave the Tribe”, μια φιλότιμη προσπάθεια να ξαναγράψουν ένα “Forever” στο «The Land of Ice and Snow» και το progressive chorus στο “Back to Madness”. Κατά τα άλλα υπάρχουν μεν οι μελωδίες του Tolkki από εδώ και από εκεί που στολίζουν τα τραγούδια όπως πάντα, αλλά ο δίσκος ακούγεται κάπως προχειρογραμμενος και «άδειος». Τα drums είναι διεκπεραιωτικά, τα πλήκτρα σχεδόν ανύπαρκτα, σε αντιδιαστολή όμως με όλα αυτά η παραγωγή είναι κορυφαία, ογκώδης, δυνατή και ακούγεται σύγχρονη μέχρι και σήμερα.
20 χρόνια μετά σε πιάνει μια στεναχώρια ακούγοντας τον δίσκο καθώς αποτελεί το τέλος εποχής του Timo Tolkki, αλλά και του Jari Kainulainen, των μοναδικών δηλαδή μελών που υπήρχαν στο σχήμα από την εποχή του “Dreamspace”, ένας δίσκος που παρά τα όποια θετικά του παρουσιάζει χτυπητές αδυναμίες και με τον οποίο μπαίνει ουσιαστικά η ταφόπλακα στο τεράστιο εμπορικό status που είχε τότε αποκτήσει η μπάντα την προηγούμενη δεκαετία από την κυκλοφορία του. Το “Stratovarius” είναι για τους STRATOVARIUS το μουσικό αντίστοιχο της τελευταίας ημέρας μιας πολύχρονης σχέσης που δεν κατέληξε καλά, η διάψευση των προσδοκιών για ένα σχήμα που αν συνέχιζε αλλιώς σήμερα θα απολάμβανε επιτυχία αντίστοιχη με των HELLOWEEN. Όπως έχουμε ξαναπεί, μετά τις αλλαγές που ακολούθησαν, κράτησε μεν ένα μεγάλο μέρος του fanbase και της αξιοπρέπειας στο χώρο αλλά δεν έφτασε ποτέ ξανά την συνθετική ή εμπορική επιτυχία της περιόδου 1994-2004.
Did you know that:
- Technically speaking to “Stratovarius” είναι ο τελευταίος επίσημος δίσκος του Timo Tolkki με το σχήμα, αλλά επί της ουσίας η πραγματικά τελευταία του σελίδα με τους Strats ήταν το demo του ακυκλοφόρητου full άλμπουμ “Revolution Renaissance” που παρότι ανακοινώθηκε, δεν κυκλοφόρησε ποτέ ως STRATOVARIUS αλλά ως το μετέπειτα προσωπικό σχήμα του Tolkki. Παρότι demo άλμπουμ, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον η ακρόαση όλων αυτών των κομματιών παιγμένα από τους STRATOVARIUS αντί για τους guest της επίσημης κυκλοφορίας (μεταξύ των οποίων και τον Kiske).
Δημήτρης Μελίδης
