ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Forest of Equilibrium” – CATHEDRAL
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1991
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Earache
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: PBL, Lee Dorrian, Gary Jennings
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Lee Dorrian – φωνητικά
Garry Jennings – κιθάρα
Adam Lehan – κιθάρα
Mark Griffiths – μπάσο
Mike Smail – ντραμς
Έβαλα τον δίσκο να παίζει και ξεκίνησα να γράφω το άρθρο έχοντας στο μυαλό μου ότι “ρε φίλε, πότε στο διάολο πέρασαν 20 χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε αυτό;”. Έριξα μια ματιά κάτω δεξιά στην οθόνη του PC, είδα την ημερομηνία, 6/12/21, έκανα και μια απλή αφαίρεση και μου έσκασε. 30. Τριάντα χρόνια. Όχι 20. Αναρωτιέμαι πότε θα φύγει αυτό το συναίσθημα ότι τα 90s ήταν πριν δέκα χρόνια…
6 Δεκεμβρίου 1991 λοιπόν κυκλοφορεί το ντεμπούτο των Βρετανών αρχόντων του Doom Metal CATHEDRAL με τίτλο “Forest Of Equilibrium”.
Όταν μιλάμε για doom metal γενικά, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να μην συμπεριλάβουμε στην κουβέντα μας τους CATHEDRAL. Και ειδικά τον πρώτο τους δίσκο, που όντας αρκετά διαφορετικός από την μετέπειτα πορεία της μπάντας, πιο βαρύς, πιο σκοτεινός, αποτέλεσε ακρογωνιαίο λίθο στην εξέλιξη του είδους, όχι μόνο στο doom, αλλά και στο stoner, στο post psychedelic, γιατί όχι ακόμα και στο sludge. Φρεσκάροντάς τον στη μνήμη μου λοιπόν, με τωρινά δεδομένα 2021, συνειδητοποιώ πως δίκαια φοράει τον τίτλο “classic”.
Ο υπέροχος κύριος που ακούει στο όνομα Lee Dorrian, έχοντας ψιλοβαρεθεί το κλασικό death metal μονοπάτι και την πορεία που ακολουθούν οι NAPALM DEATH αφήνει το extreme death grind παρελθόν του, παίρνει μαζί του μερικούς άλλους εξίσου παρανοϊκούς με αυτόν τύπους, τον Garry Jennings και τον Adam Lehan, κιθαρίστες των ACID REIGN και τον Mark Griffiths, μέλος του road crew των CARCASS και παρέα θα στήσουν το οικοδόμημα των CATHEDRAL. Βέβαια κάθε αρχή και δύσκολη, καθώς το συγκρότημα δεν έχει drummer, δεν έχει χρήματα, δεν έχει μέλλον παρά μόνο λίγο στουντιακό χρόνο ως υπόσχεση της Earache, δοκιμάζει διάφορους drummers και demo για 2 χρόνια, μέχρι να αποφασίσουν να φέρουν στην Αγγλία τον Mike Smail από την άλλη άκρη του Ατλαντικού ωκεανού και με την σύνθεση αυτή να μπουν επιτέλους στο στούντιο. Το όραμά τους ήταν ξεκάθαρο: ήθελαν να πάρουν στοιχεία από τις πρώην μπάντες τους, να χρησιμοποιήσουν τα ακούσματα που γούσταραν (BLACK SABBATH, SAINT VITUS, CELTIC FROST , PENTAGRAM, CANDLEMASS κτλ) και να φτιάξουν κάτι διαφορετικό. Το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία ενός “ορθοδόξου” progressive/doom metal δίσκου, με βαρύτονες κιθάρες κουρδισμένες σε B tune, grungy death metal ριφφς σε low tempo πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, πηγαδίσια παραγωγή που ίσως φανερώνει ένα περιορισμένο budget, έναν Dorrian με την χαρακτηριστική του φωνή πότε να ψέλνει με υπόηχους και πότε να βγάζει death growls. Και όλα αυτά, δοσμένα με μια ζοφερή αποπνικτική ατμόσφαιρα, σκοτεινή, επικίνδυνη, που ενθουσίασε όλους τους old-school metallers και έκανε τόσο το “Forest of Equilibrium” όσο και τους CATHEDRAL γενικά, icon των 90s.
Ο δίσκος ξεκινάει με ακουστικές κιθάρες και φλάουτο και είναι το μόνο περίεργο όργανο (μαζί με κάποια σκόρπια πλήκτρα) που θα χρησιμοποιηθεί σε αυτόν τον δίσκο, στις επόμενες δουλειές τους οι CATHEDRAL θα βάλουν διάφορα στοιχεία που θα βοηθήσουν για πιο ευχάριστες και ψυχεδελικές ατμόσφαιρες. Όχι εδώ όμως. Κοιτάζοντας το track list, συναντάμε 2 υπερκλασικά CATHEDRAL κομμάτια, το “Ebony tears” και το “A funeral request”, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα υστερούν σε ποιότητα. Στα θετικά επίσης και το τρελό, εξίσου κλασικό εξώφυλλο του δίσκου, σχεδιασμένο με την ιδιαίτερη τέχνη του ημίτρελου Dave Patchett.
Από τότε και μετά, τίποτα δεν θα ήταν ίδιο για το doom metal…
Μίμης Καναβιτσάδος
