ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Esoteric warfare” – MAYHEM
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2014
ΕΤΑΙΡΙΑ: Season Of Mist
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Teloch
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Teloch – κιθάρες
Attila – φωνητικά
Necrobuther – μπάσο
Ghul – κιθάρες
Hellhammer – τύμπανα
Η αποχώρηση του Rune “Blasphemer” Eriksen μετά την περιοδεία προώθησης του “Ordo ad chao” το 2008, δημιούργησε ένα κενό που έπρεπε να καλύψουν οι τρεις «παλιοί» των MAYHEM. Η επιλογή τους ήταν να βρουν έναν βετεράνο της νορβηγικής σκηνής που να έχει τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά με τον Blasphemer. Αυτό σημαίνει ότι πέρα από καλός κιθαρίστας θα έπρεπε να πάρει επάνω του όλη την σύνθεση των επόμενων άλμπουμ της μπάντας. Κι αυτό ήταν πραγματικά δύσκολο αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Blasphemer κατάφερε να αποτινάξει από πάνω τους τον μύθο που είχαν με όσα έγιναν την πρώτη δεκαετία τους (1984-1994). Τόσο συνθετικά, όσο και ηχητικά οι MAYHEM κατάφεραν την περίοδο 1997-2008 να επανασυστηθούν στο κοινό, κερδίζοντας πάνω απ’ όλα τον σεβασμό της σκηνής, επειδή δεν ρετρολαγνούσαν. Αυτή η πορεία διακόπηκε απότομα ακριβώς τη στιγμή που η χημεία του Blasphemer με τον Attila έδωσαν το αριστουργηματικό χάος του “Ordo ad chao”.
Ο Teloch με πορεία από τα mid 90s με τους NIDINGR ήταν ένα μεγάλο ερωτηματικό για τους, μέχρι τότε, «καλομαθημένους» οπαδούς των MAYHEM. Όταν μπήκε στην μπάντα παραδόξως δεν ανέλαβε εξ ολοκλήρου τις κιθάρες στις συναυλίες τους, έχοντας μαζί του τον Ghul (IMPERIAL VENGEANCE, SHINING). Για πρώτη φορά οι Νορβηγοί θα εμφανίζονταν στη σκηνή με δύο κιθαρίστες, δίνοντας την εντύπωση ότι ηχητικά θα ήταν υπερπλήρεις. Η ψυχρολουσία της εμφάνισης τους στο 7 Sins της Αθήνας το 2010 δικαιολόγησε το γεγονός ότι βρίσκονταν στο ναδίρ της δημοτικότητάς τους, χωρίς να υπάρχει πλάνο για νέο δίσκο.
Είναι από τις φορές που η αργοπορία δεν ήταν ευεργετική για μια μπάντα με όνομα βαρύ σαν ιστορία όπως οι MAYHEM. Το “Esoteric warfare” όταν κυκλοφόρησε είχε μηδενικό αντίκτυπο στη σκηνή και απογοήτευσε όσο κανένα άλλο άλμπουμ τους. Αν αυτό είναι υπερβολικό απλά αναλογιστείτε το γεγονός ότι μόλις ένα χρόνο μετά ξεκίνησαν επετειακές συναυλίες παρουσιάζοντας ολόκληρο το θρυλικό “De mysteriis dom. sathanas”, οι οποίες κράτησαν τρία και πλέον χρόνια! Και οι ίδιοι κατάλαβαν ότι βρίσκονταν σε αδιέξοδο και έπρεπε με κάποιο τρόπο να παραμείνουν ενεργοί στη σκηνή χωρίς να χρειάζεται να κυκλοφορήσουν νέο άλμπουμ, προτιμώντας από το 2016 να κυκλοφορήσουν το live album “De mysteriis dom. sathanas alive” για να προμοτάρουν τις επετειακές συναυλίες τους.
Γιατί, όμως, το “Esoteric warfare” δεν έπεισε όταν κυκλοφόρησε; Η απάντηση είναι μία: Ο Teloch συνέθεσε μια σειρά κομματιών που απλά ήταν στο ίδιο ύφος με το “Ordo ad chao”. O Attila πίστευε ότι το “Ordo ad chao” παραήταν progressive, κάτι που τους έκανε να θέλουν ένα πιο άμεσο άλμπουμ. Κι εκεί ακριβώς προκύπτουν όλες οι αδυναμίες του δίσκου, μιας και ακολουθεί την ίδια φόρμα, προσπαθώντας εναγωνίως σε κάθε του στιγμή να το μιμηθεί. Αυτό και μόνο ακυρώνει τον λόγο ύπαρξής του στη δισκογραφία τους, μιας και για πρώτη φορά δεν προσθέτει τίποτα καινοτόμο στον ήχο τους, όπως συνέβαινε στις προηγούμενες 6 κυκλοφορίες τους.
Ο Blasphemer στο “Ordo ad chao” ακολούθησε μια γραμμική δομή στις συνθέσεις του, χωρίς να επαναλαμβάνονται τα riffs του. Η χαοτική δομή με τα απρόσμενα ξεσπάσματα δημιουργούσαν ένα άνευ προηγουμένου ακραίο αποτέλεσμα σε επίπεδο σύνθεσης. Βάλτε στην εξίσωση την εντελώς primitive ηχητική του και την αλλοπρόσαλλη ερμηνεία του Attila και προσπαθήστε να αποδομήσετε όλα αυτά για να καταλάβετε τι έγινε στο “Esoteric warfare”! Και ναι έγιναν τα ακριβώς αντίθετα! Προβλέψιμα ανέμπνευστα τυπικά riffs, προβλέψιμα ξεσπάσματα και ηχητική που δεν μπορεί να υποστηρίξει την αποπνικτική ατμόσφαιρα που προσπάθησαν να δημιουργήσουν! Αυτή η παταγώδης αποτυχία αιτιολογείται από τον τρόπο που διαμορφώθηκε το album, μιας και ο Teloch αρκέστηκε απλά να κάνει 3-4 πρόβες με τον Hellhammer για μόλις 3-4 κομμάτια. Ουσιαστικά οι συνθέσεις είναι εξ ολοκλήρου δικές του και ετοιμάστηκαν το καλοκαίρι του 2013 και μπήκανε στο στούντιο να τον ηχογραφήσουν τον Σεπτέμβριο.
Η επιλογή τους να έχουν τα drums παρόμοια ηχητική με το “Ordo ad chao”, τους οδήγησε να τα ηχογραφήσουν μαζί με τα φωνητικά στα ίδια studio (στη Νορβηγία). Αν αυτό δεν είναι ξεκάθαρα επιτηδευμένη προσπάθεια να αναπαράγουν τον ηχητικό σχεδιασμό του “Ordo ad chao” τότε τι είναι; Μπάσο και κιθάρες ηχογράφησε ο Teloch στο δικό του studio! Την μίξη ανέλαβε ο Knut Møllarn των ARCTURUS στα Mølla studio και το mastering έγινε στην Αμερική από τον Maor Applebaum.
Απ’ όσο καταλαβαίνετε τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους! Το άλμπουμ αυτό είναι το πιο τρανταχτό παράδειγμα του αξιώματος που υπάρχει στη μαυρομεταλλική σκηνή, το οποίο ακυρώνει κάθε εγχείρημα που έχει επιτηδευμένη πρόθεση επανάληψης της συνταγής ενός πετυχημένου δίσκου. Η δίνη στην οποία έχουν περιέλθει έκτοτε τους οδήγησε σε ανάλογη προσπάθεια με το “Daemon” που προκλητικά προσπαθεί να μιμηθεί το “De mysteriis dom. sathanas”, καταδικάζοντας κάθε κυκλοφορία τους να είναι άνευ ουσίας και άνευ σημασίας.
Did you know that:
- Τοπροσωνύμιοτου Morten Bergeton Iversen προέκυψεαπότηνεπαγωγή Morten-Morte-Muerte-Death. Ο φίλος του Dirge Rep του πρότεινε το “Teloch” από την Enochian, η οποία είναι η γλώσσα με την οποία οι άγγελοι στο Supernatural μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους.
- Οτίτλοςτουδίσκουπροέκυψεαπότονστίχο «The will of man is broken, Esoteric Warfare» πουέγραψεο Attila στο “Throne of Time”. Ο Hellhammer με τον Teloch ξεχώρισαν αυτόν τον στίχο, ακούγοντας το κομμάτι στο αυτοκίνητο κατά τη διάρκεια της επιστροφής τους στο Όσλο την περίοδο της μίξης του δίσκου. Και οι δύο τον πρόσεξαν και συμφώνησαν κατευθείαν ότι αυτός θα είναι ο τίτλος του δίσκου. Ο Teloch δεν κατάλαβε ποτέ τι εννοούσε ο Attila αλλά τον επέλεξε! Μάλιστα ο ίδιος παραδέχεται ότι γενικά δεν διαβάζει στίχους! Άλλη μια απόδειξη του πόσο διαφορετικά δούλεψαν μαζί το δίδυμο Blasphemer/Attila στο “Ordo ad chao” με ανάλογα αποτελέσματα.
- Ο Hellhammer είναι γνωστός για το πάθος του να παίζει γρήγορα και με ένταση. Για τον δίσκο αυτό έφτασε κάποια στιγμή τόσο στα όριά του που μια μέρα δεν μπορούσε να περπατήσει σε σημείο που να μην μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι! Τελικά κατάφερε να ολοκληρώσει τις ηχογραφήσεις, αν και πονούσε πάρα πολύ! Ξέρετε πολλούς drummer εκεί έξω που θα κατάφερναν κάτι τέτοιο;
Λευτέρης Τσουρέας
