ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Nothing” – MESHUGGAH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2002
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Fredrik Thordendal
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Jens Kidman
Κιθάρες – Fredrik Thordendal
Κιθάρες – Mårten Hagström
Drums – Tomas Haake
Βρίσκομαι στη ευχάριστη θέση να σας μιλήσω σήμερα για μια από τις πιο μοναδικές μπάντες που έβγαλε ποτέ η Σουηδία. Κανείς δεν ακούστηκε έτσι πριν από αυτούς, αλλά και όσοι φτιάχτηκαν επηρεαζόμενοι τα μάλα από το υλικό τους (μετέπειτα το ονομάσαμε και djent – βλέπε κείμενο για PERIPHERY), ουδείς έπιασε αυτό το groove όπως οι MESHUGGAH. Μια ιδιότυπη αίσθηση του groove βασισμένη στη πολυρρυθμία και τους αντισυμβατικούς ρυθμούς που κινούσαν με έναν δικό τους τρόπο τον ακροατή. Κάτι που ξεκίνησε από το τεχνικό thrash του “Contradictions collapse” (1991), άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά με το μεταβατικό “None” EP (1994), ενώ δίσκοι που προσδιόρισαν το ύφος τους απόλυτα, θεωρούνται τα “Destroy erase improve” (1995) (ΠΟΝΟΣ), “Chaosphere” (1998) (ΦΟΝΟΣ). Η πορεία δείχνει να είναι μόνο ανοδική για τους Σουηδούς πιονέρους.
Στη στροφή της χιλιετίας, ετοιμάζουν το επόμενο, τέταρτο τους χτύπημα. Εξυπακούεται παραγωγή από τους ίδιους με τον Fredrik Thordendal να αναλαμβάνει χρέη μηχανικού ήχου. Συν τοις άλλοις, είναι η πρώτη κυκλοφορία που πειραματίστηκαν με τον ήχο 8χορδης. Γράψανε το δίσκο σε χαμηλοκουρδισμένες 7χορδες έτσι ώστε να ταιριάζει τονικά με τον ήχο μιας 8χορδης. Και σε αντίθεση με αυτό που ισχυρίζονται εδώ κι εκεί διάφοροι, η αλήθεια είναι πως ενώ έκαναν μια συνεργασία με την Nevborn για 8χορδες κιθάρες τότε, οι κιθάρες αυτές είχαν πρόβλημα στο σετάρισμά τους και ήταν αδύνατον να ηχογραφηθούν (μη ξεχνάμε, πρωτότυπο τότε, άλλες αντικειμενικές δυσκολίες). Έτσι κατέληξαν στη πρώτη λύση που αναφέραμε.
Ποιο το αποτέλεσμα αυτού; Στις 6 Αυγούστου του 2002 (σαν σήμερα δηλαδή) το άλμπουμ με τίτλο “Nothing”. Ο δίσκος που είχε το δύσκολο έργο να διαδεχθεί τη προαναφερθείσα δυάδα αριστουργηματικών δίσκων, για πολλούς υπέφερε στο τομέα της παραγωγής. Προσωπικά μιλώντας (μια και κάποιες παραγωγές είναι θέμα γούστου), θα τη πω “ιδιαίτερη”, ειδικά όσον αφορά τις κιθάρες. Και επειδή εγώ, είμαι εγώ, το “ιδιαίτερη” αποτελεί κομπλιμέντο του τύπου “κάτι που ξεχωρίζει”. Με το μπάσιμο του “Stengah” και του “Rational gaze”, ακούς μια πιο χαμηλών ταχυτήτων πτυχή των MESHUGGAH καθώς κάποια μελωδικά περάσματα και solos μπαίνουν στο παιχνίδι πιο έντονα. Ένταση πανταχού παρούσα, βεβαίως-βεβαίως. Ωστόσο με ένα κάπως διαφορετικό προσωπείο να το πούμε έτσι. Όλα τα σήματα κατατεθέντα είναι εκεί, παρόλο που οι MESHUGGAH δεν ήθελαν να κάνουν τον ίδιο δίσκο δεύτερη φορά.
Εντύπωση κάνουν τα “Closed eye visual” (7,5 λεπτά διάρκεια) και “Nebulous” (6,5 λεπτά διάρκεια) ως τα πιο περιπετειώδη κομμάτια του δίσκου με πιο παραδοσιακές progressive αναφορές κατά τη διάρκεια τους. Εκεί ακούμε θα έλεγε κανείς μια πιο στρωτή πλευρά των MESHUGGAH. Σοφά θα έλεγε κανείς τοποθετούνται το μεν περίπου στη μέση και το άλλο περίπου στο τέλος για να ξεχωρίσουν μέσα στη ροή του δίσκου. Μια ροή που σου δίνει μια αίσθηση του ομοιόμορφου ή ενός κοινού μοτίβου που ακολουθείται μέχρι εκείνα τα δύο σημεία, ή τα σημεία όπου σολάρουν οι κιθάρες με το τρόπο τους (“Glints collide” και “Organic shadows” φερ’ ειπείν). Σκοπός είναι η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα που δημιουργούν αρπίσματα/μελωδίες όπως του “Perpetual black second” που σε κάνουν να κοιτάς δεξιά αριστερά μήπως κάτι παραμονεύει. Ο Tomas Haake οργανώνοντας αυτό το χάος ρυθμικά, αποδεικνύει γιατί είναι ένας από τους σπουδαιότερους drummers που είδε ποτέ η ανθρωπότητα, και ένας από τους πλέον ρηξικέλευθους μια και επινόησε τη “πολυρρυθμία” που ακούμε τη τελευταία 20ετία κατά κόρον.
Πίσω στα του ήχου, ο δίσκος έγινε μίξη σε δύο μέρες και το mastering σε μια. Ο λόγος; Η συμμετοχή τους στο Ozzfest του 2002 αλλά και η κοινή περιοδεία με TOOL. Κάποιος θα πει πως η βιασύνη δεν είναι καλός σύμβουλος σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά αυτό δεν έβλαψε τη δημοφιλία της μπάντας επ’ ουδενί. Απόδειξη πως όσο περνούν οι δίσκοι τα τελευταία 20 χρόνια από τη κυκλοφορία του “Nothing” τόσο οι Σουηδοί γεμίζουν και μεγαλύτερους χώρους. Και αυτό μόνο κέρδος τους είναι. Ποιο το αντίκτυπο του “Nothing”, εκτός του ότι είναι ο πιο πολυσυζητημένος δίσκος της καριέρας τους πιθανότατα; Χμ, θα έλεγα ότι είναι μια πιο ώριμη και μεστή πτυχή των MESHUGGAH ως εκείνο το σημείο, ένα κομβικό σημείο πειραματισμού που πέτυχε, αλλά και που τους οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια στο επόμενο βήμα στη τόσο σπουδαία τους καριέρα.
Did you know that?
– Εντύπωση έκανε (ειδικά στον γράφοντα που ήταν η πρώτη του απτή επαφή με τους MESHUGGAH), το ότι δεν είχαμε πουθενά στίχους, οι τίτλοι κομματιών ήταν πάνω στο CD, ενώ υπήρχε ειδικό multimedia section στο CD (πρωτόγνωρα πράγματα τότε, απειροελάχιστες μπάντες τα είχαν) με στίχους και λοιπές πληροφορίες που βρίσκαμε στο booklet υπό κανονικές συνθήκες.
– Στην επανηχογράφηση του “Nothing” (2006), χρησιμοποιήθηκαν οι signature 8χορδες της Ibanez που μόλις είχαν πάρει σαν χορηγία οι Thordendal/ Hagström. Ήταν τόσο ικανοποιημένοι με τον ήχο τους, που αποφάσισαν να διορθώσουν αυτό το οποίο τους άφησε ανικανοποίητους στο “Nothing”. Τα τύμπανα επανηχογραφήθηκαν με triggers, ενώ τα φωνητικά απλά τους δόθηκαν επιπλέον δραματικά εφέ. Επίσης, μόνο δύο κομμάτια αλλάχθηκαν σημαντικά ως προς τις δομές. Το “Nebulous” έγινε πιο αργό, ενώ το “Obsidian” έγινε διπλάσιο σε διάρκεια σχεδόν.
– Ας μιλήσουμε τώρα για τα video clip για το “Rational gaze”. Ναι, διαβάσατε σωστά, δεν έκανα τυπογραφικό. Τα video clip, συγκεκριμένα ΤΡΙΑ video clip για ΈΝΑ κομμάτι. Το πρώτο, μια επαναλαμβανόμενη ασπρόμαυρη ακολουθία εικόνων. Το δεύτερο, σκηνοθετημένο από τον Torbjörn Oyesvold, έδειχνε σε ένα πρασινομπλέ περιβάλλον την μπάντα να παίζει με πολλά video εφέ που προστέθηκαν στη συνέχεια. Το τρίτο με τίτλο “Mr. Kidman Delirium Version” δεν ήταν ακριβώς επίσημο. Ήταν απλώς ο Jens Kidman με μια κάμερα χειρός να υποδύεται τους συμπαίκτες του φορώντας διαφορετικές περούκες! Τι παλικάρι είσαι εσύ ρε αγόρι μου…
Γιάννης Σαββίδης
