ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Temple of shadows” – ANGRA
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2004
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Steamhammer
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Dennis Ward
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Edu Falaschi – φωνή
Kiko Loureiro – κιθάρες
Felipe Andreoli – μπάσο
Rafael Bittencourt – κιθάρες
Aquilles Priester – τύμπανα
Ένα μεγάλο κίνητρο υπάρχει πίσω από κάθε πετυχημένη καλλιτεχνική δουλειά και στην περίπτωση των ANGRA, το κίνητρο πριν από τόσα χρόνια, ήταν να αποδείξουν πως μπορούν να συνεχίσουν να μεγαλουργούν, δίχως τον Andre Matos. Ο πολυτάλαντος τραγουδιστής, είχε χωρίσει τους δρόμους του με το συγκρότημα με το οποίο λατρεύτηκε, δελεάζοντας μάλιστα, άλλους δύο συντελεστές να τον ακολουθήσουν. Για τους υπόλοιπους τρεις μουσικούς, οι ANGRA, εκτός από εξαιρετικούς αντικαταστάτες, χρειαζόταν να επαναπροσδιορίσουν την μουσική τους ταυτότητα. Κάτι που είχε πληγεί με το “Fireworks” (παρά την παρουσία του Matos και των υπολοίπων). To “Rebirth” ήταν ένα λαμπρό δείγμα γραφής, της πρόθεσής τους, αλλά το “Temple of shadows” έμελλε να είναι το πραγματικό επιστέγασμα της προσπάθειάς αυτής.
Δεν είναι υπερβολή να χαρακτηρίσουμε το άλμπουμ αυτό, ως έναν από τους καλύτερούς δίσκους των ANGRA, αλλά και του power metal γενικότερα. Οι Βραζιλιάνοι, καταφέρνουν να συνδυάσουν τα καλύτερά τους στοιχεία, σε τραγούδια που είναι ντυμένα με όμορφες μελωδίες, αρκετούς latin ρυθμούς, στολισμένα με Βραζιλιάνικους ήχους, αν και θεματικά, οι στίχοι αναφέρονται σε κάτι τελείως διαφορετικό. Για την ακρίβεια, έχουμε άλλο ένα concept άλμπουμ εδώ, το οποίο αναφέρεται στην εποχή των Σταυροφόρων, με έναν από τους Χριστιανούς πολεμιστές να έχει πολλούς ενδοιασμούς και αναζητήσεις, καθώς οδηγείται προς την Ιερουσαλήμ. Μια ιστορία που ανακατεύει πραγματικά γεγονότα, με φαντασία, θρησκεία, την μάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό, με βαθύτατα ερωτηματικά. Οι παρακάτω στίχοι είναι αντιπροσωπευτικοί
“You know that when Angels and Demons arise
But we’re still not sure, which way we should go”
Υπάρχουν δυνατά κι επιθετικά τραγούδια που δεν γράφονται εύκολα και λειτουργούν ως υπενθύμιση των αρχικών χαρακτηριστικών που ακούσαμε από τους ANGRA. Τα “Temple of hate”, “Spread your fire”, “Angels and demons”, δηλώνουν εκκωφαντικά πως οι Βραζιλιάνοι παραμένουν στα πλαίσια του power metal. Άλλα, όπως το “The shadow hunter” και “Morning star” εξερευνούν τις πιο τεχνικές τους πτυχές και βέβαια, ο λυρισμός τους είναι διάσπαρτος σε όλο τον δίσκο, με αποκορύφωμα τα “Wishing well” και “Waiting silence”.
Η πεντάδα των Falaschi, Loureiro, Bittencourt, Andreoli και Priester, ήταν σε τρομερά κέφια και είχε δέσει αρκετά μετά τις εκτεταμένες συναυλίες που έδωσαν για το “Rebirth”, δούλευαν σφιχτά, άκρως επαγγελματικά και από το 2004 και όσο κράτησε ο κύκλος του “Temple of shadows”, ήταν στο αποκορύφωμά τους. Πέρασαν κι από τη χώρα μας τον χειμώνα που ακολούθησε, με δυο συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής τους περιοδείας με τους DRAGONFORCE.
Η Γερμανική Steamhammer που τους είχε προσφέρει ένα αρκετά καλό συμβόλαιο, όταν η Rising Sun Records φαλίρισε, ήταν ανακουφισμένη με την εμπορική ανάκαμψή τους, όμως ήταν και πολύ προσεκτική, ώστε να μην υπερβάλλει στον προϋπολογισμό και – η μοναδική μου ένσταση – πολλά από τα ορχηστρικά μέρη, ηχογραφήθηκαν με πλήκτρα, θυμίζοντας εποχές “Angels cry”.
Στα αξιοσημείωτα, το γεγονός πως υπάρχουν εκλεκτοί καλεσμένοι που προσθέτουν στην ατμόσφαιρα και την ποιότητα του δίσκου. Ξεκινώντας με τον Milton Nascimento, έναν Βραζιλιάνο folk καλλιτέχνη, που τραγουδά στην γλώσσα τους στο “Late redemption”, τον – δικό μας άνθρωπο – Hansi Kursch, να κάνει ντουέτο στο επιθετικό “Winds of destination”, την Sabine Edelsbacher (EDENBRIDGE) στα “Pain of the dead” και το καταπληκτικό “Spread your fire”, ενώ ακόμα και ο πάτερ-Kai Hansen τραγουδά στο κλασικό “Temple of hate” το οποίο είναι από τα highlight του άλμπουμ.
Οι ANGRA δεν έφτασαν έκτοτε αυτό το επίπεδο και, ακόμα και 20 χρόνια αργότερα, μπορούμε να μιλάμε για το “Temple of shadows” ως ένα αριστούργημα της καριέρας τους. Ο μουσικός τύπος αγκάλιασε το άλμπουμ εξ αρχής και οι κριτικές ήταν αποθεωτικές, τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Ασία, όπου εκτός από την πατρίδα τους, περιόδευσαν εκτενώς. Έπαιξαν στην Αυστραλία για πρώτη φορά μάλιστα, ενώ στην Ιαπωνία, το άλμπουμ έφτασε στα επίσημα charts στο νούμερο 22, πουλώντας δυνατά.
Did you know that:
- Ο Dennis Ward, όντας ακόμα ο βασικός συντελεστής των PINK CREAM 69, μετά την πετυχημένη απόπειρα να κάνει την παραγωγή στο “Rebirth”, ανέλαβε και το “Temple…”. Ακούγοντάς το ακόμα και σήμερα, ηχητικά στέκεται εξαιρετικά και δεν είναι τυχαίο πως ο Αμερικανο-Γερμανός μουσικός τα καταφέρνει τόσο καλά. Μετά από αυτούς τους δίσκους, άρχισε να κάνει το ίδιο για αρκετούς άλλους καλλιτέχνες και να επεκτείνεται.
- Αν και στο στούντιο ο Edu ήταν απίστευτος, στις περιοδείες που ακολούθησαν, δυσκολεύτηκε αρκετά να διατηρήσει το υψηλό του επίπεδο, κάτι που μερικές φορές έφερνε ένταση στις τάξεις του συγκροτήματος. Ιδιαίτερα στα απαιτητικά τραγούδια του Matos, έδειχνε τις αδυναμίες του και συχνά αναγκαζόταν να τραγουδήσει χαμηλότερα για να μην σπάει η φωνή του.
- Το άλμπουμ, ως concept, δεν είχε τραγούδια που έμειναν απ’ έξω και γι’ αυτό δεν υπήρξαν και ειδικές εκδόσεις με περισσότερες συνθέσεις από τις 13 που εμφανίζονται στην κανονική έκδοση.
- Βγήκε κι ένα βίντεο στα πλαίσια της προώθησης, για το “Wishing well”, που δυστυχώς δεν έχει καμία σχέση με το concept του δίσκου, και δεν είχε και καμιά μεγάλη απήχηση.
- Οι ANGRA μόλις ανακοίνωσαν την επανακυκλοφορία του “Temple of shadows” για να τιμήσουν τα 20 χρόνια του και θα ακολουθήσει περιοδεία, που όμως θα είναι η τελευταία πράξη τους, πριν ξαναμπούν στον πάγο. Δίχως να έχουν δηλώσει πόσο θα διαρκέσει το διάλειμμα που θα κάνουν, οι Βραζιλιάνοι ακούγονται σαν να αναγκάζονται να κάνουν αυτή την διακοπή. Να δούμε τι θα φέρει το μέλλον. Ίσως να δούμε και μια επιστροφή….
Γιώργος “Winds of destination” Κουκουλάκης
