ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “World demise” – OBITUARY
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1994
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Roadrunner
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Scott Burns
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – John Tardy
Κιθάρες – Trevor Peres
Κιθάρες – Allen West
Μπάσο – Frank Watkins
Drums – Donald Tardy
Έχεις φτιάξει παγωμένο φραπέ, κάθεσαι και γράφεις. Στο βάθος παίζει ένας καταστροφικά μνημειώδης δίσκος. Ποιος δίσκος; Αυτός για τον οποίο θα γράψουμε σήμερα. Το έτος είναι 1994. Οι OBITUARY, οι λατρεμένα ξεροκέφαλοι death metal θρύλοι της Florida, βρίσκονται λίγο καιρό μετά το τρίτο σερί μνημείο τους, “The end complete” (1992). Βρισκόμαστε σε μια δεκαετία που το death metal έχει εδραιωθεί σαν δύναμη, με τις μεγάλες μπάντες του είδους όπως οι MORBID ANGEL να μην περιοδεύουν αυστηρά με death metal μπάντες. Τι κάνουν οι OBITUARY σε αυτό το σκηνικό; Βαραίνουν, κάνουν τη καλύτερη παραγωγή τυμπάνων που έχουν κάνει ποτέ, ενώ γκρουβάρουν ανελέητα, βγάζοντας έναν ήχο που πιάνει και οπαδούς που δεν ακούνε αυστηρά death metal, κρατώντας παράλληλα και αυτούς που ακούνε. Το όνομα αυτού; “World demise” και κυκλοφόρησε σαν σήμερα, πριν 30 ολόκληρα χρόνια. Από το εμβληματικό εξώφυλλο φαίνεται η δουλειά που πάει.
Το “Don’t care” δίνει το σύνθημα (ήταν σοφά και πρώτο single), με το ομώνυμο να συνεχίζει (με το γουστόζικο εφεδάκι που δεν περιμέναμε από τη μπάντα κάπου στη μέση). Καπάκια σκάει το “Burned in” και το αλά “Slowly we rot” μπάσιμό του αλλά και το υπέροχο solo. ΔΕΝ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ, ΘΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ. Η ξεροκεφαλιά που λέγαμε προηγουμένως, καταπώς φαίνεται βγαίνει σε καλό! Τα δε υπέροχα κοψίματα του “Redefine” δείχνουν τους OBITUARY που έχουν πάρει επιρροές και από άλλα πράγματα (παλιό hardcore φερ’ ειπείν), εκτός death metal και τα προσαρμόσανε κάργα στο ύφος τους, προκειμένου να ανανεωθούν πλήρως. Αυτό που κάνουν και οι CANNIBAL CORPSE και πάντα έχουν νεανικό κοινό στις συναυλίες τους ως και τις μέρες μας. Μεγάλη υπόθεση αυτό. Το “Paralyzed” αλλά και το “Solid state” με τα γρήγορα ξεσπάσματα του θυμίζει ότι αυτή η μπάντα και όταν μαρσάρει….διάολε δεν είναι να παίζεις! Ειδικά όταν σκάνε καπάκια οι γκρούβες….οι τοίχοι πέφτουν μόνοι τους!
Τα τύμπανα σεμινάρια δυναμικών στο “Splattered” και το “Lost” με τον Donald Tardy να παίζει αριστοτεχνικά με τους ρυθμούς, κάνουν τα κομμάτια να ξεχωρίζουν. Συν τοις άλλοις, αποδεικνύουν πέραν αμφιβολίας και στον τελευταίο, ότι ο Donald Tardy είναι δάσκαλος της αποτελεσματικής γκρούβας στον ακραίο ήχο, βαρώντας δυνατά και με ουσία. Καλές χρυσές οι υπερταχύτητες, αλλά εκεί που η ταχύτητα πέφτει, ενώ εσύ είσαι ακόμα ισοπεδωτικός, τότε είσαι μέσα στους πραγματικά μεγάλους. Και τώρα πάμε σε ένα ας το πούμε προσωπικό βίτσιο που βγάζει αφρούς από το στόμα μου: “FINAL THOUGHTS”. Ω, ρε μάνα μου, μανούλα μου γλυκιά! Άλλο ένα ασυνήθιστο ρεφρέν για OBITUARY αλλά τόσο ατόφια πωρωτικό, που τους θαυμάζεις που είχαν τα κότσια να το κάνουν, μια και δένει τέλεια με το ύφος τους! Άλλωστε, οι κύριοι γκρούβαραν από το ‘89 – ‘90….ποιος να τους πει τι; Πόνος και φόνος στο φινάλε με τριπλέτα “Boiling point”/”Set in stone”/”Kill for me” (περισσότερα γι’ αυτό το τελευταίο παρακάτω).
Και κάπου εδώ να σημειώσω κάτι: ίσως ο πιο “κοινωνικός” στιχουργικά δίσκος OBITUARY τούτος εδώ. Λίγο το εξώφυλλο/εσώφυλλο, λίγο οι στίχοι, την πήραν λίγο αλλιώς τη δουλειά όπως και να ‘χει! 30 χρόνια έχουν περάσει, το “World demise” στέκει αγέρωχο, καταστροφικό, βάναυσο και πάνω από όλα φρέσκο σαν να βγήκε μόλις σήμερα. Ξέρω κάποιον στενό μου φίλο εκεί έξω, που είναι το αγαπημένο του OBITUARY. Όχι άδικα και δεν είναι και μόνος του! Κοιτάζει στα μάτια ως ίσο τα τρία προηγούμενα (ναι, αυτά τα άλμπουμ, που άλλες μπάντες θα σκότωναν κόσμο και κοσμάκη για να έχουν ΕΝΑ κομμάτι τους), κάνει το αβίαστο 4/4 για τους OBITUARY, τους βγάζει εκ νέου στο δρόμο με τους NAPALM DEATH (άλλοι από εκεί που πειραματίστηκαν περισσότερο και εξίσου τέλεια), τους ATROCITY και τους PITCHSHIFTER στην Ευρώπη. Χώρια θα έκαναν και το 5/5, μόλις 3 χρόνια μετά! Καλά να είμαστε πάνω απ’ όλα, να τα ξαναπούμε!
Did you know that?
– Στο “Kill for me” το παράξενο φινάλε, περιλαμβάνει αυτολεξεί: “a sample from RM Arts Presents: Repercussions, a Celebration of African American Music”.
– Διάσημα bonus στις επανεκδόσεις του ‘98, το “Killing victims found” (φόνος κατά συρροή, τρις ισόβια άνευ αναστολής – ήταν b-side και στο “Don’t care” single) συν live εκτελέσεις από το Dynamo festival του ‘92 για τα κομμάτια “Infected” (ΑΧ), “Godly beings” (ΩΧ) και “Body bag” (ΑΜΑΝ).
– Οι φωτογραφίες που βλέπουμε στο booklet χρησιμοποιήθηκαν με την άδεια του αρχείου του Bettmann (όπως τονίζει κανονικά και με τον νόμο η ίδια η μπάντα), ενώ μια από τις φωτογραφίες που δείχνει έναν άστεγο, την έβγαλε ο John Tardy.
Γιάννης Σαββίδης
