ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Testimony of the ancients” – PESTILENCE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1991
ΕΤΑΙΡΙΑ: Roadrunner Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Scott Burns
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Patrick Mameli – φωνητικά, κιθάρες
Patrick Uterwijk – κιθάρες
Tony Choy – μπάσο
Marco Foddis – ντραμς
Τα Χριστούγεννα του 1989 οι PESTILENCE κυκλοφορούσαν το δεύτερο άλμπουμ τους, “Consuming impulse” και προκαλούσαν εκ νέου πάταγο, αλλά σε διαφορετική προσέγγιση αυτή τη φορά. Κι αυτό διότι το ντεμπούτο τους “Malleus Maleficarum” (1988) είναι ένα διαμάντι του thrash, ωστόσο η κατεύθυνση άλλαξε άρδην ένα χρόνο μετά και οι PESTILENCE μπορούσαν επίσημα να υπερηφανεύονται ότι έβγαλαν το πρώτο Ευρωπαϊκό death metal άλμπουμ. 6 μήνες πριν το “Left hand path” των ENTOMBED για την ακρίβεια αν αυτό λέει κάτι. Τα θετικότατα σχόλια που απέσπασε το “Consuming impulse” ωστόσο δεν ήταν αρκετά για να κρατήσουν την συνοχή του συγκροτήματος, κι έτσι μέσα στο 1990, σκάει σαν βόμβα η αποχώρηση του χαρισματικού τους frontman, Martin Van Drunen. Κακά τα ψέματα, μιλάμε για απώλεια που άλλη μπάντα θα την έστελνε προ διάλυσης και μάλιστα άμεσα. Οι PESTILENCE ωστόσο δεν είχαν καιρό για χάσιμο και αρχικά παίρνουν τον μπασίστα Nick Sagias, ο οποίος με τη σειρά του θα αποδειχθεί βραχύβιος, και θα μείνει στο συγκρότημα περίπου 2 μήνες μέχρι να αποχωρήσει. Κάπου εκεί o Patrick Mameli ως αρχηγός, βγαίνει μπροστά και αποφασίζει όχι απλά να αναλάβει τα φωνητικά, αλλά να φέρει στο συγκρότημα και τον εγνωσμένης αξίας μπασίστα Tony Choy (CYNIC/ATHEIST εκείνη την εποχή μάλιστα).
O Choy θα αποδειχθεί λίρα εκατό (πως όχι άλλωστε;) στη νέα συνθετική λογική των Ολλανδών, η οποία θα πήγαινε τη μουσική τους έτη φωτός μπροστά και δεν θα έμενε αποκλειστικά και μόνο στα στεγανά του death metal. Έτσι, με τρίτη διαδοχική κυκλοφορία με αλλαγές στη σύνθεση (καθώς στο “Consuming impulse” τις κιθάρες δίπλα στον Mameli είχε αναλάβει ο Patrick Uterwijk αντικαθιστώντας τον Randy Meinhard που είχε φύγει για να σχηματίσει τους σπουδαίους SACROSANCT), το συγκρότημα οδηγείται σε ένα σύνολο που υμνεί το τεχνικό άκρο της μουσικής γενικότερα και ήταν πολλά περισσότερα από ένα απλό ακραίο άλμπουμ. Το “Testimony of the ancients” (ΤΟΤΑ όπως το αγαπάμε για λόγους συντομίας από ’δω κι εμπρός), διότι περί του μεγαλείου του ο λόγος, κυκλοφορεί στις 6 Σεπτεμβρίου του 1991 πιάνοντας κυριολεκτικά στον ύπνο και όσους τους είχαν ξεγράψει μετά την φυγή του Van Drunen, αλλά και όσους περίμεναν ένα δεύτερο “Consuming impulse” (λες και το έβγαλε κανείς ξανά και θα μπορούσε να αναπαραχθεί εκ νέου ας πούμε). Το ΤΟΤΑ λοιπόν αποτελεί ένα άλμπουμ όπου η τεχνική κατάρτιση έχει ανέβει κατά πολύ, με διάχυτο το προοδευτικό/τεχνικό στοιχείο μέσα του και με μια πραγματικά φοβερή προσπάθεια να πάνε τη μουσική τους όσο πιο μπροστά γίνεται χωρίς ξεπούλημα.
Το τονίζουμε το τελευταίο καθότι μιλάμε πάντα για 1991, την απόλυτη χρονιά στην ιστορία του death metal, με τις τάσεις να γίνονται πιο τεχνικές από τη μια και πιο ακραίες από την άλλη, το είδος να έχει εξαπλωθεί περισσότερο από ποτέ, συνεπώς κι ο υγιής ανταγωνισμός είναι μεγαλύτερος από ποτέ με τη σειρά του. Το ΤΟΤΑ δεν θα ήταν απλά ένα νέο άλμπουμ, αλλά ένα concept άλμπουμ με κύρια θεματολογία ιστορίες τρόμου που ενώνονται μεταξύ τους, ενώ από το εξώφυλλο και μόνο του αρχιερέα της διακόσμησης δίσκων, Dan Seagrave, το πράγμα φαινόταν ήδη ότι πήγαινε αλλού, με την περίφημη και πανέμορφη σφαίρα που κοσμεί τους δίσκους τους έκτοτε να κάνει την εμφάνιση της και να γίνεται μέγιστο σύμβολο όχι απλά της μπάντας και του είδους, αλλά και όλου του μεταλλικού ήχου. Τους στίχους ανέλαβε κι εδώ εξ ολοκλήρου ο Ιταλός κορυφαίος ντράμερ Marco Foddis, ο οποίος είναι βασικός λόγος που η αλλαγή της κατεύθυνσης τους πέρασε σχετικά αναίμακτη εκείνη την εποχή. Τα χέρια του πάντα ήταν από τα καλύτερα στην πιάτσα, ενώ και η δίκαση που εξαπολύει εκεί που πρέπει είναι αρτιότατη, καθιστώντας τον ως έναν από τους καλύτερους που εμφανίστηκαν ποτέ (και που δυστυχώς έχουν χαθεί τα ίχνη του εδώ και πολλά χρόνια).
Η παραγωγή του Scott Burns είναι πεντακάθαρη, κι αυτό εγείρει κάποιες αντιδράσεις από όσους αγαπούσαν τον ήχο τους πιο τραχύ, ειδικά στο “Consuming impulse” που την παραγωγή είχε αναλάβει ο Harris Johns (δε νομίζω να θέλετε ανάλυση για το ποιος είναι ο άνθρωπος, έτσι;). Αυτή τη φορά όμως οι Ολλανδοί ηχογράφησαν στο ΝΑΟ του είδους, Morrisound Studios στην Tampa της Florida, έτσι θεωρούταν ήδη ότι έχουν αλλάξει επίπεδο. Οι κιθάρες των Mameli/Uterwijk έχουν πέσει σε τέμπο και τραχύτητα ασυζητητί, από την άλλη όμως δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς το υψηλότερο και πιο άρτιο επίπεδο των συνθέσεων. Όσο για τα φωνητικά που ήταν το κύριο θέμα μετά την φυγή του Van Drunen; Είναι πολύ απλό, καθώς ο Mameli ακουγόταν λίγο πιο τραχύς από τον Chuck Schuldiner των DEATH (τον μπαμπά του είδους και όλων όσων υπήρξαν και θα υπάρξουν δηλαδή) και λίγο πιο «ήπιος» από τον John Tardy των OBITUARY, μια τέλεια μίξη των δυο ιερών τεράτων της ακρότητας, με την απουσία του Van Drunen τελικά να μην είναι τόσο μεγάλη όσο φαινόταν (και συνεχίζω να επιμένω ότι η φωνή του σε τόσο τεχνικό υλικό ίσως και να μην ταίριαζε τόσο τελικά). Τι κάνει όμως το ΤΟΤΑ ξεχωριστό;
Πέραν του ότι είναι πιο ποικιλόμορφο σαν άλμπουμ από τους προκατόχους του, έχει την δυνατότητα να «αναπνέει» καλύτερα, χάρη και στην ιδιομορφία του, η οποία δεν είναι άλλη από τα 8 ιντερλούδια που ακολουθούν τα 8 κύρια κομμάτια. Δεν γνωρίζω αν θέλησαν να παίξουν με τον αριθμό 8 γενικά που συμβολίζει το άπειρο, μια και η σφαίρα στο εξώφυλλο θεωρείται ως αντικείμενο που δεν γνωρίζει χρόνια και σύνορα από τη σύσταση της, ωστόσο αυτή η «τσιτιά» που έκαναν, έχει κάνει το άλμπουμ άκρως αναγνωρίσιμο για το άπλωμα του ήχου και κάθε ιντερλούδιο ακούγεται σαν ηρεμία μετά την καταιγίδα που ακολουθεί, ή πριν το επόμενο κομμάτι που δεν ξέρεις τι θα φέρει εκ των προτέρων. Το υλικό γενικότερα είναι αψεγάδιαστο, με το άνοιγμα του “The secrecies of horror” να δείχνει από την αρχή τι πρόκειται να ακολουθήσει, με μια άγνωστη διάσταση να φανερώνεται στους ανθρώπους στιχουργικά. Το “Twisted truth” που μιλάει από την οπτική ενός διεστραμμένου μυαλού και είναι για πολλούς το αγαπημένο κομμάτι που έγραψε ποτέ το συγκρότημα, μας δείχνει μια μπάντα που ξεκάθαρα δεν θέλει να παίζει μόνο (και απλά) death metal, αλλά η μουσικότητα έχει πλέον περισσότερο ρόλο από ποτέ, ένα συγκλονιστικό κομμάτι, τα leads του οποίου λάμπουν όσο ελάχιστες φορές.
Το τ(ρ)αχύ “Lost souls” είναι το αγαπημένο κομμάτι των παλιών οπαδών των δυο πρώτων δίσκων και μας αναφέρει τι συμβαίνει στην ψυχή όταν έχει αφήσει το ανθρώπινο σώμα, ενώ την πρώτη πλευρά, κλείνει το γνωστότερο κομμάτι της ιστορίας τους, δηλαδή το “Land of tears”, για το οποίο έχει γυριστεί κι ένα φοβερό βίντεο και όσες φορές κι αν το ακούς, απλά δεν το βαριέσαι ποτέ. Αναφέρεται στον φόβο του κακού που ελέγχει την ανθρωπότητα και κάνει το απόλυτο πέρασμα προς την δεύτερη πλευρά, η οποία ανοίγει με το “Prophetic revelations”, που μας μιλάει για την αρχαία σοφία στην παρούσα πραγματικότητα. Το “Testimony” στιχουργικά ασχολείται με την αναζήτηση απαντήσεων της ζωής με τη χρήση σκοτεινών δυνάμεων, ενώ το κορυφαίο “Presence of the dead” μιλάει για τελετές επίκλησης –και επικοινωνίας- με τους νεκρούς (δεν μπλέκεις), το μαρσάρισμα του κομματιού σε σημεία πραγματικά δεν παίρνει αιχμαλώτους. Τέλος, το “Stigmatized” μας αναφέρει το πώς μπορείς να καταλήξεις για πάντα καταραμένος, στιγματισμένος για τις λάθος επιλογές που έκανες στη ζωή σου. Το να αναφέρω ότι το μελωδικό σημείο με τη δισολία είναι σημείο που οι τρισμέγιστοι IRON MAIDEN θα πούλαγαν την ψυχή τους στα τέρατα που αναφέρονται στους στίχους για να το έχουν σε δίσκο τους, είναι πταίσμα.
Έτσι λοιπόν, το ΤΟΤΑ χαιρετήθηκε από τεράστια μερίδα οπαδών ως ένα άλμπουμ που όχι απλά ενίσχυε το ήδη μεγάλο για την εποχή στάτους του συγκροτήματος, αλλά θεωρούταν βήμα ετών φωτός μπροστά για όλο το death metal και το μεταλλικό ήχο στο σύνολο του. Οι PESTILENCE ήδη είχαν το μυαλό τους εκτός μεταλλικών στεγανών, πράγμα το οποίο θα μας έδειχναν μετέπειτα στο “Spheres” το 1993 (θα το λέω μέχρι να μαλλιάσει η γλώσσα μου, σκεπτικό άριστο, παραγωγή αίσχος, κεζάπ, μηδέν). 30 χρόνια μετά λατρεύεται ακόμα ως ένα από τα πληρέστερα σύνολα που ηχογραφήθηκαν ποτέ, ενώ αποτελεί αιώνια αναφορά στο τι θα μπορούσε να γίνει αν χρησιμοποιούταν ως παράδειγμα κι από άλλες μπάντες. Έδειχνε να είναι ένα φοβερό σκαλοπάτι στην εξέλιξη τους, η οποία δεν ήρθε ποτέ (και που κακά τα ψέματα, στην εποχή της επανασύνδεσης, το έχουν ως κύρια αναφορά, γι’ αυτό και παραμένουν αξιοπρεπέστατοι δισκογραφικά), και μαζί με το “Unquestionable presence” των ATHEIST (να είσαι ο Tony Choy και να βλέπεις να βγαίνουν σε μια εβδομάδα δυο άλμπουμ που έπαιξες, πόσο οργασμός;) και το “Human” των DEATH (το κορυφαίο άλμπουμ όλου του είδους δηλαδή), να αποτελούν την Αγία Τριάδα του τεχνικού άκρου εν έτει 1991.30 χρόνια κι όμως ακούγεται λες και βγήκε… αύριο!
Did you know that:
– Τα πλήκτρα του δίσκου έχει παίξει ο Kent Smith, οι πιο προσεκτικοί ΣΙΓΟΥΡΑ έχετε δει το όνομα του σε αντίστοιχα άλμπουμ των CORONER, HITTMAN, ICED EARTH, LOUDBLAST, OBITUARY, SEPULTURA, TOXIK, TWISTED SISTER. Ενώ κατά την τελευταία δεκαετία έχει διακριθεί σαν μηχανικός ήχου που είναι η κύρια ιδιότητα του κι έχει συμβάλλει στις ηχογραφήσεις συναυλιών που κυκλοφόρησαν ως επίσημα DVD για τους FATES WARNING, HAKEN, PAGANS MIND, PRIMAL FEAR, VANDEN PLAS (και κάπου εδώ ο Φράγκος ήδη έχει βγάλει καρδούλες στα μάτια).
– Ο δίσκος έχει επανακυκλοφορήσει από την Roadrunner μαζί με το “Consuming impulse” στη σειρά “Two from the vault” (απλησίαστη η τιμή όλων αυτών των επανεκδόσεων για αδιευκρίνιστο λόγο, επειδή δε βλέπω να βρίσκετε το κανονικό αν θέλετε την πρώτη έκδοση, αν το βρείτε σε ανθρώπινη τιμή χτυπήστε το αλλά να ξέρετε δεν έχει στίχους) και σε πληρέστατη πρόσφατη επανέκδοση από την Hammerheart Records, όπως όλα τα τέσσερα πρώτα άλμπουμ (σεμινάριο επανέκδοσης αλλά με τις φήμες για τα δικαιώματα που ΔΕΝ πήραν οι PESTILENCE από την εταιρεία να αποτελούν και το λόγο φυγής τους).
– Ο κορωνοϊός τους τα χάλασε, αλλά στην επερχόμενη περιοδεία τους, οι PESTILENCE θα παίζουν όλο το άλμπουμ για να γιορτάσουν τα 30 χρόνια του.
Άγγελος Κατσούρας
