ONOMA ΑΛΜΠΟΥΜ – “Alice in chains” – ALICE IN CHAINS
ETOΣ KYKΛΟΦΟΡΙΑΣ – 1995
ΕΤΑΙΡΙΑ – Columbia/ Sony
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ – Toby Wright
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Layne Staley
Kιθάρες/φωνητικά – Jerry Cantrell
Mπάσο – Mike Inez
Τύμπανα – Sean Kinney
Το ομότιτλο άλμπουμ των ΑLICE IN CHAINS βγήκε σαν σήμερα πριν από τριάντα χρόνια, σε μια σκοτεινή και δύσκολη περίοδο για το σχήμα που αντανακλάται απόλυτα και στην ήχο του συγκεκριμένου δίσκου. Ας δούμε όμως τα πράγματα χρονολογικά που θα μας επιτρέψουν να καταλάβουμε πώς προέκυψε ο ήχος και οι συνθέσεις του “Alice in chains”.
Η μπάντα ήταν σε ένα τρελό rollercoaster καλλιτεχνικής και εμπορικής επιτυχίας με τα δυο πρώτα άλμπουμ τους, γεγονός που εκτοξεύθηκε με την κυκλοφορία του EP “Jar of flies” τον Ιανουάριο του 1994 . Ήταν το πρώτο EP στην ιστορία του billboard που έφτασε στον # 1 των album charts, γεγονός που δείχνει αν μη τι άλλο την τεράστια δημοτικότητά τους εκείνη την εποχή. Όμως αμέσως μετά ο Layne Staley μπήκε σε κλινική αποτοξίνωσης και ακόμα και όταν βγήκε δεν ήταν στην καλύτερη κατάσταση για περιοδείες. Έτσι το σχήμα αποφάσισε ανεπίσημα να σταματήσει στις δραστηριότητες του για τους επόμενους έξι μήνες και ο καθένας θα ασχοληθεί με τα δικά του project. Ο κιθαρίστας Jerry Cantrell έγραφε κομμάτια για ένα πιθανό solo δίσκο ενώ ο μπασίστας Mike Inez συμμετείχε στον δίσκο του Slash “It’s five o clock somewhere”. O Staley συμμετείχε στους MAD SEASON, project που ξεκίνησε από τον κιθαρίστα των PEARL JAM, Mike McCready και ηχογράφησε το άλμπουμ “Above” τον χειμώνα του 1994.
Μετά την κυκλοφορία του “Above” από τους ΜΑD SEASON τον Μάρτιο του 1995 η μπάντα αποφασίζει μετά και από πιέσεις της δισκογραφικής εταιρίας τους να ξαναμαζευτεί και να δουλέψει πάνω σε υλικό για έναν νέο δίσκο. Ένα μήνα μετά την κυκλοφορία του “Αbove” θα μπουν στα Bad Animals Studios (ιδιοκτησία των αδελφών Wilson από τους ΗΕΑRΤ), studio που επιλέχθηκε για να είναι κοντά στο σπίτι του Staley και να μπορεί να εμφανίζεται.
Επίσης κομμάτια όλοι μαζί δεν είχαν γράψει, πως να γίνει άλλωστε αφού είχαν ένα χρόνο να βρεθούν. Όμως κάποια demos που έγραφε αυτό το διάστημα ο Cantrell χρησιμοποιήθηκαν σαν ιδέες για τα μελλοντικά κομμάτια. Ο παραγωγός Toby Wright (CORROSION OF CONFORMITY) είχε να διαχειριστεί μια δύσκολη κατάσταση με τον εθισμό του Staley, καθώς πολλές φορές αργούσε ή απουσίαζε στις πρόβες και στις ηχογραφήσεις. Οπότε για να αποφεύγει τέτοιες καταστάσεις είχε βάλει τον βοηθό του να ειδοποιεί τόσο αυτόν όσο και την μπάντα την στιγμή που ο Staley ήταν διαθέσιμος για εργασία, ανεξάρτητα από την ώρα της ημέρας. Πράγματι, οι ηχογραφήσεις γίνονταν σχεδόν πάντα αργά την νύχτα μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες σε κλίμα μυσταγωγικό κατά κάποιο τρόπο. Μάλιστα πολλές φορές ο παραγωγός έδινε ρεπό αρκετών ημερών στα μέλη του σχήματος ώστε να μπορέσουν να ξεκουρασθούν και να αποβάλουν την ένταση του studio.
Τελικά μετά από πέντε μήνες στο studio, οι συνθέσεις ετοιμάσθηκαν και ηχογραφήθηκαν. Ο δίσκος θα βγει αρκετά πειραματικός και διαφορετικός σε πολλά σημεία απ’ ότι είχαν κάνει το παρελθόν και όλα αυτά που περιγράφονται παραπάνω προφανώς είχαν παίξει τον ρόλο τους. Πάλι καλά που κυκλοφόρησε θα λέγαμε τελικά μετά από ότι προηγήθηκε αλλά και ότι ακολούθησε της κυκλοφορίας του δίσκου, περισσότερα για αυτά όμως παρακάτω.
Το πρώτο single “Grind” κυκλοφόρησε λίγο πριν το release date του δίσκου και ήταν ένα εξαιρετικό heavy κομμάτι με τα lead φωνητικά να τα αναλαμβάνει ο Jerry Cantrell, ο Layne έκανε τις αρμονικές σε αυτό και με στίχους που θα έρθουν να απαντήσουν στις φήμες που έδιναν και έπαιρναν το διάστημα της απουσίας τους ότι ο Staley ήταν νεκρός. “In the darkest hole, you’d be well advised, not to plan my funeral, before the body dies, come the morning light, it’s a see through show, what you may have heard and what you think you know” ήταν η απάντηση.
Το δεύτερο single ήταν το “Heaven beside you” και είναι μια σύνθεση που σε μεταφέρει στις ακουστικές στιγμές του “Jar of flies” EP ενώ το τελευταίο από τα singles του δίσκου ήταν το “Again”, άλλη μια σύνθεση του Cantrell που μας θυμίζει τις σπουδαίες heavy στιγμές αυτής εδώ της μπάντας. Η πρώτη πλευρά του δίσκου διαθέτει και άλλα ωραία κομμάτια. Το “Brush away” με την ψυχεδελική του αύρα και το “Ηead creeps” με το εθιστικό refrain του, τα φοβερά τύμπανα του Kinney και τον υπόκωφο μουντό ήχο στις κιθάρες είναι δύο από τις καλύτερες στιγμές. Το αργόσυρτο ψυχεδελικό “Sludge factory” είναι αρκετά μεγάλο σε διάρκεια και αρκετά πειραματικό, προσωπικά το θεωρώ το μόνο αδύναμο της πρώτης πλευράς.
Η δεύτερη πλευρά είναι πολύ πιο σκοτεινή ενώ μια βαριά ατμόσφαιρα πλανάται στις συνθέσεις. Το “Shame in you’”, ένα κομμάτι που μας μεταφέρει πάλι στο κλίμα του “Jar of flies” EP, μας δίνει μια ήρεμη και κάπως χαλαρωτική αίσθηση. To “God am” είναι ένα πολύ ωραίο κομμάτι με έξυπνους στίχους από τον Staley. “Μπορώ να είμαι όπως ο Θεός μου;” ρωτάει o στιχουργός αφού αμέσως πριν λίγο έχει δηλώσει “Δεν είμαι καλά, βαρέθηκα να προσποιούμαι.” Αυτό μπορεί κάλλιστα να είναι το θέμα ολόκληρου του άλμπουμ, δεν ήταν καλά και προσποιούταν ότι όλα πάνε καλά. Μέτριο είναι επίσης το “So close” όπως κουραστικό και ψιλοαδιάφορο είναι και το ψυχεδελικό οκτάλεπτο “Frogs”.
Το “Nothing song” είναι το πιο ωραίο κομμάτι στην δεύτερη πλευρά που περιγράφει την κατάσταση του Staley να έρχεται αργά στο studio χωρίς στίχους και πως αυτό επηρέαζε την σχέση του με τα υπόλοιπα μέλη. Ένα κομμάτι που και μουσικά έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Τέλος, το κομμάτι που κλείνει τον δίσκο, το “Over now” είναι τραγουδισμένο και αυτό από τον Cantrell, ένα κομμάτι προφητικό για το μέλλον το σχήματος με την παρούσα σύνθεση.
Ο δίσκος πήρε ανάμεικτες κριτικές αλλά αυτό δεν το εμπόδισε να πάει κατευθείαν στο #1 της Αμερικής και έγινε 3 φορές πλατινένιος. Όμως η μπάντα λόγω του προβλήματος με τα ναρκωτικά του Staley δεν μπορούσε να περιοδεύσει για να προωθήσει τον δίσκο, κάτι που ο Cantrell δεν ήθελε με τίποτα, να γίνουν οι AIC μια studio μπάντα. Παρόλα αυτά κατάφεραν και εμφανίσθηκαν στο MTV Unplugged, μια εμφάνιση που κυκλοφόρησε κιόλας επίσημα. Επίσης θα εμφανισθούν στα shows του David Letterman και στο Saturday Night Special. Θα πάρουν μέρος στην reunion περιοδεία των KISS το 1996 αλλά άντεξαν λόγω Staley να εμφανισθούν μόνο σε τέσσερις συναυλίες. Μάλιστα η τελευταία συναυλία στο Kansas στις 03 Ιουλίου του 1996 ήταν και η τελευταία φορά που θα εμφανιζόταν ζωντανά ο Layne Staley πριν τον θάνατό του το 2002. Μάλιστα μετά το live αυτό κατέληξε στο Νοσοκομείο λόγω υπερβολικής δόσης. Στις 29 Οκτωβρίου του ίδιου έτους η πρώην αρραβωνιαστικιά του Demri Parrott βρέθηκε νεκρή από υπερβολική δόση. Το χρονόμετρο μετρούσε ήδη αντίστροφα για τον αγαπημένο τραγουδιστή και τίποτα απ’ ότι φαίνεται δεν μπορούσε να το αποτρέψει.
Το “Alice in chains” προσωπικά το εκτιμώ σήμερα λίγο περισσότερο απ’ όταν κυκλοφόρησε, γνωρίζοντας πλέον την ιστορία πίσω από τα τραγούδια και το κόπο που κατέβαλαν για να το γράψουν και να το ηχογραφήσουν. Δεν φθάνει σε ποιότητα σε καμία περίπτωση τα δύο πρώτα αριστουργήματα της μπάντας “Facelift” και “Dirt” αλλά σε μια εποχή που είχαμε την αυτοκτονία του Cobain και την διάλυση των NIRVANΑ, το grunge να πλέει πλέον τα λοίσθια και πολλά από τα σχήματα του είδους να αλλάζουν τον ήχο τους ή να διαλύονται, αποτελεί ένα χαρακτηριστικό ντοκουμέντο της εποχής εκείνης και της δύσκολης κατάστασης που βρισκόταν οι ALICE IN CHAINS.
Did you know that?
– Ο δίσκος λόγω εξωφύλλου αναφέρεται συχνά και σαν “Tripod” η “Three -legged dog” μάλιστα ο σκύλος του εξωφύλλου ήταν πραγματικός και λεγόταν Sunshine.
– Το artwork επιλέχθηκε για να αντικατοπτρίσει την ατέλεια και την επιβίωση, κατοπτρισμός των δικών τους προβλημάτων και ιδιαίτερα του τραγουδιστή τους Layne Staley.
– Τα κομμάτια “Again’” και “Grind” προτάθηκαν για grammy στις κατηγορίες best hard rock video και best hard rock performance.
– Όταν κυκλοφόρησε για πρώτη φορά, μπορούσες να βρεις το “Alice in Chains” σε δύο διαφορετικά χρωματιστές θήκες. Οι περισσότερες ήταν κίτρινες με μωβ ράχη, αλλά οι πιο σπάνιες ήταν μωβ με κίτρινη ράχη. Ακόμα και οι κασέτες έρχονταν σε χρωματιστές θήκες – κίτρινες, με μωβ ταινία μέσα.
Γιάννης Παπαευθυμίου
