a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Sardonic Wrath” – DARKTHRONE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2004
ΕΤΑΙΡΙΑ: Moonfog Productions
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Fenriz, Nocturno Culto
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Nocturno Culto – Κιθάρα, Φωνητικά, Μπάσο
Febriz – Τύμπανα, Φωνητικά
Το “Sardonic Wrath” σήμανε το τέλος μιας εποχής για τους DARKTHRONE. Μετά από 13 χρόνια και 11 κυκλοφορίες, η δουλειά αυτή θα ήταν η τελευταία αμιγώς black metal κυκλοφορία των Νορβηγών. Βέβαια τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι μιας και από το προηγούμενο “Hate Them” είχε διαφανεί πως η μπάντα είχε εμπλουτίσει τη μουσική της με μπόλικα punk στοιχεία, πράγμα που συνεχίστηκε και στη 12η κυκλοφορία της μπάντας, πριν να οδηγηθούν σε ακόμα πιο έντονα punk/crust μονοπάτια με το επόμενο δίσκο, “The Cult is Alive”.
Οι δύο προκάτοχοι του “Sardonic Wrath” προσπάθησαν να ακουστούν πιο ωμοί και λυσσαλέοι, ο καθένας με το δικό του τρόπο. Εδώ τα πράγματα όμως είναι ελαφρώς διαφορετικά, με τους DARKTHRONE εδώ να ακούγονται να παίζουν με λιγότερο μίσος, αλλά με μεγαλύτερο πλουραλισμό, πράγμα που φανερώνει και τη συνθετική ωριμότητα των κυρίων Fenriz και Nocturno Culto. Όλα τα κλασικά στοιχεία που μας είχαν συνηθίσει οι Νορβηγοί ήταν εδώ. Τα grim riffs κουβαλούν την αύρα των πρώτων ημερών (εάν το “Hate Is the Law” σας θυμίσει το “I en hall med flesk og mjød” από το “Transilvanian Hunger” να ξέρετε ότι δεν σας γελούν τα αυτιά σας…), αλλά εκτός από αυτά όμως υπάρχουν και κάποια πιο heavy/rock ‘n’ roll riffs (λέγε με “Sacrificing to the God of Doubt”).
Επίσης, όπως προαναφέραμε, τα punk στοιχεία βγαίνουν πιο ψηλά στην επιφάνεια σε σχέση με το “Hate Them”. Τα blast beats ισορροπούν με τα πιο αργά τύμπανα, ενώ δε λείπουν και κάποιες doom στιγμές. Κερασάκι τα guest φωνητικά του Apollyon (AURA NOIR, LAMENTED SOULS κτλ), που παρέα με τον Fenriz επιδίδονται σε λεκτικούς χουλιγκανισμούς στο “Hate is the Law”.
Τα είπαμε και στην αρχή πως το “Sardonic Wrath” ήταν ένα κομβικό άλμπουμ για τους DARKTHRONE, μιας και έκλεισε μια πόρτα για τη μπάντα και άνοιξε μια άλλη. Τα πράγματα ποτέ δε θα ήταν ίδια μετά την κυκλοφορία και του αμφιλεγόμενου, “The Cult is Alive” που το διαδέχτηκε. Καλή, ώριμη και συμπαγής δουλειά, για πολλούς, η τελευταία πραγματικά καλή κυκλοφορία του group.
Θανάσης Μπόγρης
