a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Dreamspace – STRATOVARIUS”
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1994
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Noise Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Timo Tolkki
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνή, Κιθάρες: Timo Tolkki
Μπάσο: Jari Kainulainen
Πλήκτρα: Antti Ikonen
Τύμπανα: Tuomo Lassila
Μιλώντας για το “Dreamspace” των Φινλανδών πρωτοπόρων του europower metal STRATOVARIUS εν έτει 2024, στην επέτειο 30 ολόκληρων χρόνων από την κυκλοφορία του, το κείμενο αναγκαστικά θα είναι αρκετά διαφορετικό απ’ ότι αν γραφόταν πριν 10 ή 15 χρόνια. Και θα είναι διαφορετικό, γιατί δεν μπορείς να μιλήσεις σήμερα για το αριστούργημα “Dreamspace” χωρίς να αναφέρεις κάποια πράγματα που, έτσι όπως εξελίχθηκε η ιστορία του συγκροτήματος στον…χωροχρόνο, είναι απαραίτητα ώστε να αντιληφθεί κάποιος γιατί αυτός ο δίσκος κυκλοφόρησε κυριολεκτικά από ένα ΑΛΛΟ συγκρότημα από αυτό που σήμερα επίσης απολαμβάνουμε ως STRATOVARIUS και μάλιστα πρόσφατα είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά σ’ ένα όντως υπέροχο sold out show.
Θα ακολουθήσει ένα σύντομο μάθημα ιστορίας, ίσως και «μουσικής ηθικής»: Κανένα (!) απολύτως από τα μέλη των STRATOVARIUS του “Dreamspace” σήμερα δεν βρίσκεται στο συγκρότημα που κυκλοφορεί δίσκους και περιοδεύει ως STRATOVARIUS. Ούτε ένας. Ο τελευταίος μάλιστα που είχε παραμείνει, ο θρυλικός και ταλαιπωρημένος Timo Tolkki, διαμορφωτής του ήχου και του περιεχομένου του συγκροτήματος, ιθύνων νους, κιθαρίστας, παραγωγός και μοναδικός συνθέτης στα 11 πρώτα άλμπουμ (στο “Dreamspace” ήταν και τραγουδιστής ακόμα του συγκροτήματος) έφυγε από τη μπάντα 16 χρόνια πριν, δηλαδή το 2008. Και εδώ τίθεται ένα ερώτημα: ακούσαμε τόσα σχόλια για τους WARLORD, παλαιότερα για τους RIOT (V) σε σχέση με το αν ένα συγκρότημα έχει το δικαίωμα να συνεχίζει στη δισκογραφία χωρίς να υπάρχει εντός σχήματος ο mastermind, αλλά δεν είδα ποτέ κάποιον να διαμαρτύρεται για μια από τις μεγαλύτερες και κραυγαλέες περιπτώσεις που μια μπάντα συνέχισε χωρίς όχι απλά ένα μέλος. αλλά χωρίς τον άνθρωπο που έδινε την κατεύθυνση για τα πάντα μέσα μπάντα.
Έχω αναφερθεί στα κείμενα μου για το ποσό (πολύ) μου αρέσει και η τωρινή εκδοχή των STRATOVARIUS αλλά οφείλω για να είμαι δίκαιος να αναφερθώ στην περίπτωση του Tolkki που είναι μοναδική στα χρονικά, καθώς ο τύπος είχε κάνει κυριολεκτικά τα πάντα στο συγκρότημα, σε όλους τους κλασικούς δίσκους, σε όσους δηλαδή έχτισαν την καριέρα και το brand name του σχήματος και σήμερα δεν του δίνεται από το συγκρότημα το δικαίωμα να παίξει ούτε σαν guest για μια περιοδεία. Ξέρω απολύτως την κατάσταση, γνωρίζω με κάθε λεπτομέρεια όλα τα γεγονότα και τι λέει (δικαιολογημένα) η άλλη πλευρά για τις αιτίες, αλλά τίποτα από αυτά δεν αλλάζει το γεγονός ότι όλοι μας (και εγώ) αποδεχτήκαμε χαλαρά την σημερινή εκδοχή των STRATOVARIUS ως κάτι το απολύτως νορμάλ και φυσιολογικό, ενώ δεν είναι έτσι.
Όλη αυτή η μακροσκελής εισαγωγή χρειαζόταν ως ένας φόρος τιμής σε εκείνη την εκδοχή των STRATOVARIUS που το 1994 τάραξε τα νερά κυκλοφορώντας ένα από τα πιο ολοκληρωμένα και σπουδαία heavy metal albums όλων των εποχών. Σε εκείνη δηλαδή την παρέα των Timo Tolkki, Tuomo Lassila, Antti Ikonen και Jari Kainulainen που μας χάρισε το μακρινό 1994 έναν από τους καλύτερους δίσκους της ιστορίας του heavy metal, ένα μνημείο μουσικής αριστείας που περιλαμβάνει τα πάντα: από ευθύ heavy μέχρι ταχύτατο power, από prog εξάρσεις μέχρι symphonic ή atmospheric περάσματα, όλα αυτά υπό ένα διαρκές μελαγχολικό φίλτρο που τότε αποτελούσε σήμα κατατεθέν της μπάντας.
Το καταιγιστικό “Chasing Shadows”, ο ύμνος “Eyes of the World”, το πρώτο hitάκι “Hold on to Your Dream” που καθιέρωσε μια ολόκληρη συνταγή του euro…vision metal, το thrash “Shattered”, η icy μπαλάντα “Tears of Ice”, μα δεν έχει νόημα να αναφέρω αλλά τραγούδια καθώς όλα ανεξαιρέτως συναποτελούν το αναπόσπαστο μουσικό μεγαλείο ενός album 10αριού από αυτά που κυκλοφορούν μια φορά στα 30 χρόνια. Τα είπαμε αναλυτικά και στο αντίστοιχο worst to best άρθρο για τον ίδιο δίσκο.
Και αν στη πορεία του συγκροτήματος άλλαξαν πολλά, ήρθε ο νέος τραγουδιστής Timo Kotipelto που σφράγισε την ιστορία της μπάντας, οι κόντρες των μελών, οι ανοησίες του 2004 πριν τον ομώνυμο της μπάντας δίσκο, η αποχώρηση του Tolkki και η σημερινή εκδοχή του σχήματος, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν αφορά αυτό το διαχρονικό, αριστοτεχνικό και θεμελιώδες διαμάντι της μουσικής ιστορίας που λέγεται “Dreamspace”. Όλα αυτά που ακούμε εντός του δίσκου έχουν τον χαρακτηριστικό ήχο της παραγωγής του Timo Tolkki, ο οποίος ήδη από το 1994 είχε καταλάβει ότι ο ήχος του power metal χρειαζόταν εκσυγχρονισμό, επομένως απομακρύνθηκε από την συνταγή των HELLOWEEN και υιοθετώντας στο mixing μια λογική πιο κοντά στο “Black album” των METALLICA δυναμώνοντας τα drums και φτιάχνοντας ένα πιο καθαρό και κρυστάλλινο ήχο στις κιθάρες, πρόσθεσε παραπάνω πλήκτρα και δημιούργησε έτσι τον τόσο χαρακτηριστικό ήχο του σχήματος που επηρέασε πολύ περισσότερα συγκροτήματα από όσα νομίζουμε.
ΥΓ. Το καλοκαίρι του 2023 ανακοινώθηκε μια επανενωμένη σύνθεση του lineup του Dreamspace η οποία μάλιστα θα εμφανιζόταν live στη χώρα μας στα τέλη του περασμένου Αυγούστου. Έκτοτε ούτε φωνή, ούτε ακρόαση…
Δημήτρης Μελίδης
