ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Century child” – NIGHTWISH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2002
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Spinefarm
ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ: TeeCee Kinnunen & Tuomas Holopainen
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Tarja Turunen – φωνητικά
Emppu Vuorinen – κιθάρα
Tuomas Holopainen – πλήκτρα
Jukka Nevalainen – τύμπανα
Marko Hietala – μπάσο, φωνητικά
20 χρόνια “Century child” λοιπόν. Μάλιστα. Μην μπούμε στο τρυπάκι του «πως περνάνε τα χρόνια», γιατί θα μας πιάσει ένα κάτι πάλι.
Το “Once” είναι το άλμπουμ που εκτόξευσε τους NIGHTWISH στην στρατόσφαιρα, βρήκαν απόλυτα τον ήχο τους και έγιναν ουσιαστικά αυτό το τιτάνιο όνομα των 00s, που κρατάνε μέχρι και σήμερα. Όμως για να υπάρξει “Once”, έπρεπε να υπάρξει το πιο κομβικό, κατά την ταπεινή μου άποψη, άλμπουμ της καριέρας τους, το πολυαγαπημένο μου “Century child”.
Μετά το “Wishmaster” και την τίγκα STRATOVARIUS power-ίλα του, ο Tuomas Holopainen δεν ήταν και στα καλύτερά του. Για την ακρίβεια, είχε πάρει την απόφαση να διαλύσει τη μπάντα. Αλλά ο κολλητός του, Tony Kakko των SONATA ARCTICA, τον πάει ένα ταξιδάκι (μη με ρωτάτε και το που και το τι κάνανε εκεί… δεν είχαν social για να δίνουν στίγμα), τον μεταπείθει και μάλιστα όχι μόνο αυτό, τον κάνει να πατήσει απολύτως γερά στα πόδια του και να αποφασίσει να πάει τα πάντα ένα βήμα παραπέρα. Προσλαμβάνει αρχικά τον Marco Hietala στο μπάσο, μία μεταγραφή αεροδρομίου φυσικά, ο οποίος πέραν του κτηνώδους ήχου του, αλλά και της περσόνας του με τα τόσα χρόνια εμπειρίας στο χώρο, του δίνει και τη δυνατότητα χρήσης αντρικών φωνητικών. Αποφασίζουν και με την Tarja να αφήσουν πίσω τα οπερατικά φωνητικά και να επικεντρωθούν στα πιο γήινα και δίνουν στα πλήκτρα και τα ορχηστρικά μέρη πολύ περισσότερο χώρο, χρησιμοποιώντας για πρώτη φορά στην καριέρα τους τότε πραγματική ορχήστρα. Εμπιστεύεται ο Tuomas την ίδια ομάδα παραγωγής/μίξης και mastering (TeeCee Kinnunen, Mikko Karmila και Mika Jussila αντίστοιχα) και πολύ καλά κάνει, αφού τότε ήταν στα ντουζένια τους που λέμε και κάπως έτσι, η περίοδος μαύρων σκέψεων και διάλυσης δίνει τη θέση της σε ένα αποφασιστικό δίσκο. Του οποίου πάντως η γενικότερη ατμόσφαιρα, δείχνει σε ένα βαθμό και το τι γινόταν στην ψυχή του Tuomas.
Το “Century child” κυκλοφορεί και πάει όχι ένα, αλλά δύο βήματα παραπέρα την εμπορικότητα της μπάντας, κάτι που φάνηκε και από τα charts, αφού από εκεί που είχαν καταφέρει να μπουν σε τριών χωρών με το “Wishmaster”, τώρα μπαίνουν σε οκτώ παρακαλώ, φτάνοντας μάλιστα και στο Νο 5 των Γερμανικών. Δεν συζητάμε ότι στα Φινλανδικά ήταν Νο 1, όπως ήταν και στο “Wishmaster”. Μέσα σε ένα χρόνο από την κυκλοφορία του, το άλμπουμ έφτασε να έχει πουλήσει περισσότερες από 350.000 κόπιες και η δυναμική της μπάντας να έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα, που η Nuclear Blast αποφασίζει να τους πάρει εξ ολοκλήρου από την Spinefarm και να επενδύσει με τρομακτικά ποσά για το διάδοχο άλμπουμ, το “Once” φυσικά.
Αυτό το άλμπουμ, ναι, δεν είναι το κορυφαίο της μπάντας, γιατί όταν υπάρχει ένα “Once”, οι συγκρίσεις είναι δύσκολες. Αλλά είναι προσωπική αδυναμία. Η ατμόσφαιρά του, αλλά και αυτή η αλλαγή στον ήχο τους, δεν μπορούν να σε αφήσουν ασυγκίνητο αν είσαι οπαδός τέτοιων ακουσμάτων. Όπως επίσης, ότι παρά την ύπαρξη των κλασικών hits (“Ever dream”, “Bless the child” και φυσικά “Phantom of the opera”), δεν υπάρχει κάποιο κακό ή αδιάφορο τραγούδι. Μεγάλη προσωπική αδυναμία το “Feel for you”, σπουδαίο κομμάτι το “Dead to the world”, βαρύ και groove-άτο το “Slaying the dreamer” με φοβερό Marco, “End of all hope”, εξάρι ομορφιά και φυσικά το “Beauty of the beast”, το κομμάτι που κλείνει το δίσκο και έδειξε τη διάθεση του Tuomas για μεγάλα (10 και βάλε λεπτών) επικά τραγούδια, από τα οποία θα μας δώσει στα αμέσως επόμενα άλμπουμ δύο (τουλάχιστον!) από τις συγκλονιστικότερες συνθέσεις στην καριέρα του. Ακόμα και τα bonus τραγούδια του δίσκου, τα “Lagoon” και “The wayfarer”, είναι πολύ καλά, με ειδικά το πρώτο να θεωρώ ότι μπορούσε να καταλήξει και στο δίσκο.
Για πρώτη φορά ο Tuomas ανοίγει τόσο πολύ συνθετικά τη βεντάλια του, αφήνει όλες τις επιρροές του να συνυπάρξουν και στην ουσία, πατάει απολύτως στα πόδια του και το όραμα των NIGHTWISH παίρνει την πραγματική του υπόσταση. Πάρα μα πάρα πολύ ωραίος δίσκος. Ειδικά αν σκεφτείς ότι παραλίγο να μην υπάρξει ούτε αυτός, αλλά ούτε και η μετέπειτα πορεία και παρακαταθήκη αυτής της μπάντας και αυτού του τόσο σπουδαίου συνθέτη της μουσικής μας.
Did you know that:
- Ο Marco Hietala, μπορεί να έγινε αρχικά γνωστός ως ο τραγουδιστής και μπασίστας των TAROT και μετά φυσικά και σαν μέλος των NIGHTWISH, όμως είναι και ένας πολύ αναγνωρισμένος παραγωγός στην πατρίδα του, τη Φινλανδία. Πέραν από κάποια άλμπουμ των TAROT, που δούλεψε και σαν παραγωγός, έχει δουλέψει και με τα παιδιά (AMORPHIS ντε) και μάλιστα για 5 δίσκους, από το ακατανόμαστο, μέχρι και το “The beginning of times” (2011). Επίσης, έχει έναν αξιοθαύμαστο κατάλογο με συμμετοχές ως guest ή backing vocals, που ξεκινάει από το 1990 παρακαλώ. Αξίζει να τον τσεκάρετε.
- Η χορωδία που χρησιμοποίησε η μπάντα σε αυτό το άλμπουμ, είναι η St. Thomas Chorus Of Helsinki. Αυτή είναι και η μία και μοναδική συμμετοχή της σε metal άλμπουμ. Άλλωστε οι άνθρωποι είναι μία χορωδία καθολικής εκκλησίας του Ελσίνκι. Tuomas (Φινλανδικά), Thomas (Αγγλικά)… do the math που λέμε.
- Ο TeeCee Kinnunen (πληκτράς και αυτός μεταξύ άλλων) πρέπει να είναι ο άνθρωπος που εμπιστεύεται περισσότερο ο Tuomas μουσικά. Δεν εξηγείται αλλιώς ότι είναι δίπλα στη μπάντα σαν παραγωγός (είτε και μηχανικός ήχου) από το ντεμπούτο τους, το “Angels fall first” το μακρινό πλέον 1997 και μέχρι και το τελευταίο άλμπουμ τους, το “Human nature”. Ήταν όμως και στο σόλο άλμπουμ του Tuomas, “The life and times of Scrooge”, ήταν στο μοναδικό single των FOR MY PAIN, της βραχύβιας αυτής μπάντας που συμμετείχε ο Tuomas, το “Killing romance” (όπου έπαιξε και πλήκτρα σε δύο κομμάτια), αλλά και στο demo (και μετέπειτα δύο άλμπουμ) των DARKWOODS MY BETROTHED το 1994, της αρχής του Tuomas. Θα έλεγα ότι ενεπλάκη και με τα παιδιά σε “Eclipse”, “Silent waters” και “Under the red cloud”, αλλά θα με πείτε κολλημένο για κάποιο λόγο. Φταίω που έγινε;
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
