ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Unleash the Fury” – YNGWIE MALMSTEEN
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2005
ΕΤΑΙΡΙΑ: Spitfire Records
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Yngwie Malmsteen
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Κιθάρα / Μπάσο / Πλήκτρα: Yngwie Malmsteen
Φωνητικά: Doogie White
Τύμπανα: Patrick Johansson
Πλήκτρα: Joakim Svalberg
Ο Σουηδός μάγος της εξάχορδης επιστρέφει δυναμικά με το “Unleash the Fury”, ένα άλμπουμ που φέρει τον χαρακτηριστικό νεοκλασικό ήχο του Yngwie Malmsteen, ανανεωμένο όμως με μια ελαφρώς πιο σύγχρονη αισθητική. Ο Yngwie J. Malmsteen αποτελεί ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα αλλά και επιδραστικά πρόσωπα στο χώρο της σκληρής μουσικής. Από τη δεκαετία του ’80 μέχρι σήμερα, έχει καταφέρει να σφυρηλατήσει ένα μοναδικό μουσικό ιδίωμα, όπου η βαριά metal αισθητική συναντά τις νεοκλασικές φόρμες με επιρροές από Paganini, Bach και Vivaldi, υπό την αδιάκοπη συνοδεία απίστευτης δεξιοτεχνίας. Το “Unleash the Fury”, που κυκλοφόρησε το 2005, αποτελεί μία ακόμα προσθήκη στην πλούσια δισκογραφία του, και λειτουργεί περισσότερο ως επαναβεβαίωση της ταυτότητάς του παρά ως μια προσπάθεια επαναπροσδιορισμού.
Ο τίτλος του δίσκου έχει τις ρίζες του σε μια διάσημη στιγμή από τα ’80s, όταν ο Malmsteen φέρεται να φώναξε “Unleash the fury!” κατά τη διάρκεια μιας επεισοδιακής πτήσης – μια ατάκα που μετατράπηκε σε cult για τους fans. Αν και το περιστατικό είχε έναν πιο… εκτός μουσικής χαρακτήρα, ο δίσκος φέρει πραγματικά «λυσσασμένη» ενέργεια.
Το “Unleash the Fury” περιλαμβάνει 18 κομμάτια, με διάρκεια που ξεπερνά τα 70 λεπτά. Ο δίσκος ισορροπεί μεταξύ τραγουδιών με φωνητικά και ορχηστρικών συνθέσεων, ακολουθώντας τη γνώριμη συνταγή Malmsteen: Εξωπραγματικά γρήγορα solo, πολυφωνικές μελωδικές γραμμές, arpeggios και sweep picking, όλα εκτελεσμένα με σχεδόν κλινική ακρίβεια.
Από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα του “Locked & Loaded”, ο ακροατής καταλαβαίνει πως δεν πρόκειται για τίποτα λιγότερο από έναν Malmsteen που βρίσκεται σε φόρμα. Το “Winds of War (Invasion)” ξεχωρίζει για τον επικό του χαρακτήρα και την κινηματογραφική διάσταση που αποπνέει, ενώ το “Cherokee Warrior” φλερτάρει με πιο παραδοσιακά metal στοιχεία, δίνοντας βάρος στη μελωδία και την αφήγηση. Το “Cracking the Whip” και το “Guardian Angel” αναδεικνύουν την ικανότητα του Malmsteen να συνδυάζει φαινομενικά αντίθετα στοιχεία: τεχνική επίδειξη και συναισθηματικό βάθος.
Οι instrumental συνθέσεις (“Fuguetta”, “Paraphrase”, “Majestic Blue”) λειτουργούν ως «διαλλείματα» που αποδεικνύουν πόσο βαθιά έχει μελετήσει τη θεωρία της μουσικής και πόσο άνετα κινείται ανάμεσα στα baroque σχήματα και τις metal εκρήξεις.
Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου από τον ίδιο τον Malmsteen, ο οποίος δεν περιορίζεται στις κιθάρες: παίζει επίσης μπάσο, πλήκτρα και φυσικά αναλαμβάνει και την παραγωγή, γεγονός που δείχνει την ανάγκη του να έχει τον απόλυτο έλεγχο. Τα τύμπανα αναλαμβάνει ο Patrick Johansson, ενώ στα φωνητικά επιστρέφει ο πολύπειρος Doogie White (πρώην RAINBOW), του οποίου η θεατρικότητα και η βαρύτονη δυναμική φωνή του δένουν ιδανικά με τις συμφωνικές αποχρώσεις του άλμπουμ.
Η παραγωγή είναι καθαρή και στιβαρή, με έμφαση φυσικά στην κιθάρα – συχνά εις βάρος άλλων οργάνων, κάτι που αποτελεί συχνό φαινόμενο στους δίσκους του Malmsteen. Η μίξη έχει περισσότερο «σχολή ‘80s» αισθητική, με εμφανές το βάρος στην κιθαριστική γραμμή και τη σχετική υποχώρηση των drums και του μπάσου στο ηχητικό φόντο.
Όπως σχεδόν σε κάθε δίσκο του Malmsteen, έτσι κι εδώ έχουμε ένα δίπολο: από τη μία πλευρά, η τεχνική αρτιότητα και η συνθετική συνέπεια είναι εντυπωσιακές· από την άλλη, η επανάληψη και η απουσία εκπλήξεων καθιστούν το άκουσμα ενίοτε κουραστικό. Δεν υπάρχουν ιδιαίτερες διαφοροποιήσεις στο ύφος σε σχέση με προηγούμενες δουλειές του, και η υπερπληθώρα κομματιών δημιουργεί ένα αίσθημα κορεσμού – ο δίσκος ίσως κέρδιζε αν περιόριζε τη διάρκειά του και γινόταν πιο περιεκτικός.
Ωστόσο, για τους φίλους του shred, του neoclassical metal και –φυσικά– του ίδιου του Yngwie, το “Unleash the Fury” είναι ένα άλμπουμ-δήλωση: ένας καλλιτέχνης που, παρά τις δεκαετίες καριέρας, συνεχίζει απτόητος και αμετακίνητος να δημιουργεί με βάση το προσωπικό του όραμα, χωρίς να υποκύπτει σε τάσεις ή προσδοκίες.
Το “Unleash the Fury” είναι ο ορισμός του «ό,τι βλέπεις, αυτό παίρνεις» – και στην περίπτωση του Malmsteen, αυτό σημαίνει κιθαριστικό παραλήρημα, νεοκλασικές εκρήξεις, αισθητική υπερβολή, αλλά και μια σταθερή, απαράμιλλη αφοσίωση στη μουσική του τέχνη. Μπορεί να μην κερδίσει νέους ακροατές, αλλά για τους παλιούς είναι μια ακόμα απολαυστική στάση στο ταξίδι του «σουηδού μάγου».
Did you know that:
– Ο τίτλος “Unleash the Fury” προέρχεται από ένα διάσημο πλέον περιστατικό το 1988, όταν ο Malmsteen, σε κατάσταση μέθης κατά τη διάρκεια πτήσης, ενοχλούσε τους επιβάτες και δέχτηκε ένα ποτήρι νερό στο πρόσωπο από γυναίκα επιβάτη. Η απάντησή του ήταν η ατάκα “You’ve unleashed the f*ing fury!”**, η οποία ηχογραφήθηκε από τον drummer Anders Johansson, και αργότερα διέρρευσε στο κοινό, αποκτώντας cult status. Η ατάκα έγινε meme πριν την εποχή των memes…
– Το ηχητικό απόσπασμα της θρυλικής φράσης κυκλοφορούσε ανάμεσα σε fans για χρόνια, πολύ πριν γίνει τίτλος δίσκου. Ήταν σχεδόν «urban legend» του metal κόσμου. Ο ίδιος ο Malmsteen παραδέχθηκε πως επέλεξε τον τίτλο “Unleash the Fury” ειρωνικά, για να διασκεδάσει με την κακή του φήμη ως «δύσκολος» και «υπερόπτης». Ήταν, όπως είπε, μια μορφή αυτοσαρκασμού, αφού η φράση είχε γίνει ανέκδοτο στον μουσικό κύκλο.
– Το εξώφυλλο του άλμπουμ σχεδιάστηκε από τον ίδιο, έχοντας την άμεση καλλιτεχνική επίβλεψη ακόμα και στο εικαστικό μέρος, επιμένοντας στο να αποδοθεί η εικόνα ενός «κλασικού ήρωα» του shred με… εξώκοσμη ενέργεια.
– Ηχογραφήθηκε στο προσωπικό του στούντιο “Studio 308” στη Φλόριντα. Το όνομα του στούντιο αναφέρεται στην αγαπημένη του Ferrari 308 GTS (όπως εκείνη της σειράς των 80’s “Magnum”!)
– Σύμφωνα με τον ίδιο, σε πολλά κομμάτια του δίσκου χρησιμοποίησε πένες κατασκευασμένες ειδικά για sweeps και arpeggios.
– Ο Malmsteen έχει δηλώσει πως για τα ορχηστρικά κομμάτια άκουγε Albinoni και Vivaldi για να εμπνευστεί δομές
– Ο ίδιος ο Malmsteen έχει πει σε συνέντευξή του ότι το instrumental κομμάτι “Guardian Angel” είναι μια αφιέρωση στη μητέρα του, που απεβίωσε λίγα χρόνια πριν. Είναι ένα από τα πιο «λυρικά» και συναισθηματικά του shred κομμάτια
Πέτρος Καραλής
