ABYSSUS – “Relics of the Past” ΕΡ (Death In Pieces Records)

0
135

Στο κείμενο για την old school συναυλία των ROTTING CHRIST, είχα μιλήσει για την εμφάνιση των πολύ αγαπητών μου ABYSSUS. Των Αθηναίων deathsters, που τους περιέγραψα ως «παλαιάς κοπής death metal στο ύφος των πρώιμων DEATH, OBITUARY και ASPHYX». Ένας χαρακτηρισμός που τους τιμάει, μιας και οι συγκεκριμένες μπάντες, βρίσκονται πολύ κοντά στη καρδιά του γράφοντος, όσον αφορά το ιδίωμα. Επίσης, είχα πει πως ετοιμάζουν νέο δίσκο, από τον οποίον είχαν παίξει και το ολοκαίνουργιο “Metal of death”. Ο δίσκος, ονομάζεται (σύμφωνα με το δελτίο τύπου που μας έστειλαν) “Death revival” και δρομολογείται για κυκλοφορία το Σεπτέμβριο.

Πριν το δίσκο όμως, οι ABYSSUS, μας επεφύλασσαν το δεύτερο στη σειρά EP (μετά το “Unleash the storm” του 2018), με τίτλο “Relics of the past”, μέσω της Death In Pieces, το οποίο θα κυκλοφορήσει τον Ιούλιο. Ιδανικό ορεκτικό, με το ίδιο μοτίβο όπως το προηγούμενο EP: 2 δικά τους κομμάτια και 3 διασκευές. Στο προηγούμενο, οι 3 διασκευές ήταν σε BATHORY (“The rites of darkness”), MANILLA ROAD (“Open the gates”) και VENOM (“Warhead”). Ποικιλία, αν μη τι άλλο στις επιλογές, που δείχνουν μία μπάντα που νιώθει συνολικά από το metal πεδίο και όχι μόνο από τον ακραίο ήχο.

Άνοιγμα με το “In league with evil”, το πρώτο δικό τους κομμάτι, το οποίο ζέχνει DEATH του “Leprosy” και OBITUARY του “Slowly we rot”.  Πατροπαράδοτο σφυροκόπημα δηλαδή, με τα ωραία του, γκρουβάτα κοψίματα και τα πολύ γουστόζικα solos. Κομμάτι υπ’ αριθμόν δύο, το ομώνυμο του EP, μικρότερο, αλλά εξίσου αποτελεσματικό, με ένα αργό riff που κλείνει το κομμάτι, κάτω από το solo, το οποίο είναι ο θάνατος ο ίδιος! Οι επιλογές σε διασκευές είναι μία και μία. Το “Aggressor”, των πατέρων HELLHAMMER, το “Death metal”, των προπατόρων POSSESSED (ο εθνικός ύμνος του ιδιώματος) και κλείνοντας, το “Condemned system”, των πρωτοπόρων του grindcore και λατρεμένων του γράφοντος, TERRORIZER. Οι εκτελέσεις αναδεικνύουν τις βαθιές ρίζες του ακραίου ήχου, καθώς και την ουσία του, που βρίσκεται στην απλότητα και τη βαναυσότητα.

15 λεπτά απόλαυσης, περνάνε νεράκι. Όταν μία μπάντα ξέρει τι κάνει, όλα είναι τόσο απλά ρε παιδιά! Το δεύτερο ορεκτικό πριν το κυρίως πιάτο του Σεπτεμβρίου, σερβίριστηκε. Όσοι μερακλήδες λάτρεις του ακραίου ήχου, προσέλθετε. Καλή σας όρεξη.

 

8.5/10

Γιάννης Σαββίδης

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here