Μπορεί ο Ace να χρειάστηκε 20 ολόκληρα χρόνια για να κυκλοφορήσει το comeback άλμπουμ του, το 2009, αλλά έκτοτε μας έχει προσφέρει τρεις δίσκους ικανοποιώντας τους φανατικούς οπαδούς του οι οποίοι η αλήθεια είναι έχουν απογοητευτεί από την πορεία των KISS τα τελευταία χρόνια. Πράγματι, ο original κιθαρίστας των KISS εξέπληξε τους πάντες με το εντυπωσιακό “Space invader” και έτσι όλοι περιμέναμε με ανυπομονησία τη συνέχεια. Είναι λοιπόν το “Spaceman” μία άξια φυσική συνέχεια του “Space invader” ή μήπως ο Ace χτύπησε…rock bottom με το νέο του μουσικό πόνημα; Για να δούμε…
Καταρχάς, προσπεράστε άφοβα το γραφικό εξώφυλλο και τον ανέμπνευστο τίτλο (που ήταν ιδέα του Gene Simmons) και πάμε στην ουσία του δίσκου. Ο Ace ηχογραφεί 9 νέα κομμάτια, εκ των οποίων το ένα είναι μία πιστή διασκευή στο “I wanna go back” του Eddie Money ενώ υπάρχει και το trademark instrumental (“Quantum flux”) στο τέλος του δίσκου το οποίο συνεχίζει την άτυπη παράδοση των solo δίσκων του Ace που θέλει να έχει πάντα ένα instrumental σαν τελευταίο κομμάτι. Το “Quantum flux” μπορεί να μην φτάνει τα επίπεδα της σειράς “Fractured mirror” αλλά είναι καλό.
Ας πάμε τώρα στα υπόλοιπα 7 κομμάτια και ας βγάλουμε πρώτα από το σύστημα μας για να ξεμπερδεύουμε τα δύο κακά ως παιδικά τραγούδια του δίσκου: τα “Rocking with the boys” και “Your wish is my command”. Μάλιστα το δεύτερο είναι μία συνεργασία των Frehley & Simmons ενώ οι die hard fans των KISS σίγουρα αναγνωρίζουν τον τίτλο από τα κομμάτια που δεν μπήκαν ή ήταν σε αρχικό στάδιο για το “Psycho circus”…οπότε, καταλαβαίνετε για τι επίπεδο μιλάμε, έτσι; Το “Bronx boy” είναι ένα καλό αυτοβιογραφικό κομμάτι ενώ το “Mission to Mars” και “Off my back” είναι αξιόλογα. Άφησα για το τέλος τα δύο απόλυτα highlights του “Spaceman”: το εναρκτήριο “Without you I’m nothing” στο οποίο μπάσο παίζει ο Simmons και σου κολλάει στον εγκέφαλο με τη μία θυμίζοντας μας κλασική δομή ενός κομματιού του Ace (η μπασογραμμή του Simmons ίσως θυμίσει σε όλους τους KISS Maniacs εκεί έξω κάτι από τα demos του αγαπημένου μας Εβραίου από τα early 80’s). Τέλος, το καλύτερο κομμάτι του δίσκου είναι το “Pursuit of rock n’ roll” στο οποίο τύμπανα παίζει ο Θεός Anton Fig!
Στο δια ταύτα…. Το “Spaceman” είναι ένα καλό άλμπουμ αλλά στα δικά μου αυτιά είναι κατώτερο τόσο του “Anomaly” όσο και του “Space invader”. Αν εξαιρέσουμε τους στίχους πρώτης προκαταρκτικής του Ace, ο δίσκος έχει μία πολύ καλή παραγωγή ενώ δεν χρειάζεται καν να σημειώσουμε ότι ο Ace καταθέτει μερικά από τα πιο όμορφα solos του καθιστώντας ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη της συμμετοχής του στην “End of the Road Tour” των KISS…έστω και σαν special guest. Γιατί είτε το θέλουν οι Stanley & Simmons, η κιθάρα του Ace είναι ο κλασικός ήχος των KISS και ο…Μητσικώστας που έχουν πάνω στη σκηνή τα τελευταία 16 χρόνια, μόνο γέλιο προκαλεί.
7,5 / 10
Σάκης Νίκας
