Το τελευταίο Σάββατο του Οκτωβρίου μας βρίσκει προ ενός πολύ σημαντικού live στο γνωστό Temple στη περιοχή του Κεραμεικού. Οι βετεράνοι της εγχώριας death metal σκηνής, οι “τρελοί του χωριού” λόγω της progressive και πειραματικής φύσης του death metal τους (με φωτεινό φάρο τους DEATH και τους CYNIC), ACID DEATH, κλείνουν 30 χρόνια ύπαρξης, με τα 10 από αυτά η μπάντα να είναι μεν σε απραξία, αλλά τα τελευταία 10 να έχει πλήρως ανακάμψει με 3 καταπληκτικές κυκλοφορίες σε διάστημα 8 ετών, πολλές συναυλίες, πολλά support σε σημαντικές μπάντες (THE HAUNTED, CORONER, DESTRUCTION για παράδειγμα) και μια διαρκή αίσθηση ότι, τα καλύτερα διαρκώς έπονται. Στο πλευρό τους, οι ανερχόμενοι και “φρέσκοι” EVIL WITHIN, και οι γνωστοί στους κύκλους του ελληνικού underground DREAMLONGDEAD. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Με μια 20λεπτη απόκλιση από το πρόγραμμα που ανακοινώθηκε, στις 20:50, οι EVIL WITHIN ανέβηκαν στη σκηνή. Ο κόσμος είχε ήδη βρεθεί μέσα, όχι ιδιαίτερα πολύς, αλλά ήταν ήδη μέσα. Είχα τη τύχη να παρουσιάσω τόσο το ντεμπούτο τους “Darker than you”, όσο και να τους πάρω μια σχετική συνέντευξη. Πρόκειται για ένα συγκρότημα που κάνει τα σωστά βήματα από την αρχή, σταθερά και συγκεκριμένα. Το μουσικό τους ύφος (αυτό το «τουρλουμπούκι» μελωδικού death/black με γυναικεία φωνητικά), κερδίζει περισσότερους πόντους συναυλιακά, παρά τα θέματα που αρχικά είχε το μικρόφωνο του τραγουδιστή. Το να κερδίζεις χειροκρότημα ανοίγοντας ένα οποιοδήποτε live δεν είναι εύκολη δουλειά, γιατί πρέπει να τραβήξεις και να ζεστάνεις κάπως το κόσμο που κατά κύριο λόγο έρχεται για τον headliner. Οι EVIL WITHIN το πέτυχαν, με την ενεργητική τους παρουσία, δημιουργώντας προσδοκίες για την επόμενη φορά. Πόντος για τη διασκευή από το πρόσφατο άλμπουμ των ROTTING CHRIST. Άξιοι συγχαρητηρίων!
Στη συνέχεια, τη σκυτάλη πήραν, οι DREAMLONGDEAD. Αυτή η μπάντα τώρα, πρέπει να το βγάλω από μέσα μου, μου δημιουργούν ένα πολύ περίεργο συναίσθημα όποτε τους βλέπω (τους έχω δει άλλες 2 φορές πριν απ’ αυτή). Απόλυτη σιωπή ανάμεσα στα τραγούδια, απλά παίζουν και κάνουν το κομμάτι τους και μετά φεύγουν. Αυτό με κάνει να σκέφτομαι τα εξής: είτε ότι παρακολουθώ μια live πρόβα όπου αδιαφορούν για το κοινό από κάτω, είτε ότι προσπαθούν να μου περάσουν μια μυστικιστική ατμόσφαιρα η οποία θα χαλάσει αν αρχίσει το πίρι πίρι ενδιάμεσα (το οποίο δένει με τη στιχουργία τους, αν το παρατηρήσει κάποιος). Εν πάσει περιπτώσει, είναι χαρακτηριστικό τους, οπότε δεν το κρίνω αρνητικά ή θετικά. Αν έπρεπε κάπως να προσεγγίσω το ύφος τους, θα έλεγα ότι μου θύμισαν τα αργόσυρτα σημεία των ASPHYX, τα πιο γκρουβάτα των OBITUARY και στα γκάζια κάτι ψιλά από ENTOMBED. Ωραία πράγματα, όπως και να έχει, αγκαλιάστηκε από το κοινό, και αυτό μετράει περισσότερο από όλα. Τη σκυτάλη, παίρνει ο συνάδελφος Γιώργος Δρογγίτης, για να σας περιγράψει άλλη μια εκπληκτική εμφάνιση των ACID DEATH…
Γιάννης Σαββίδης
Λίγο μετά τις 22.30 και ενώ είχαμε παγώσει, αφού το A/C ήταν σε θερμοκρασία πλοίου της γραμμής στο Αιγαίο, ήρθε η ώρα των τιμώμενων της βραδιάς, ACID DEATH. Πριν βγουν στη σκηνή όμως, μας καλωσόρισαν με μία συλλογή φωτογραφιών που πρόβαλαν χρονολογικά, κάνοντας μας μια μίνι αναδρομή στα 30 χρόνια της μπάντας, με φωτογραφίες από το ξεκίνημα της μπάντας, μέχρι και σήμερα. Προσωπικά σαν οπαδός της μπάντας κοντά 20 χρόνια, δεν θα κρύψω ότι συγκινήθηκα λίγο. Με το κοινό να χειροκροτά το κουαρτέτο των prog/deathsters ανέβηκε σύσσωμο επί σκηνής, ενώ εντύπωση έκανε το στήσιμο του drumset του Κώστα. Ξεκίνημα, με το “My bloody crown”, από το τελευταίο και κατ’ εμέ καλύτερο άλμπουμ της μπάντας “Primal Energies” και τα ξυλιασμένα μας κορμιά, άρχισαν να ζεσταίνονται, ενώ με το riff-άτο “Godless shrines” άρχισαν να «ξεκολλούν» και οι λαιμοί! Ανάμεσα στους 30άρηδες και 40άρηδες του κοινού, με ευχαρίστησε που είδα και νεαρά παιδιά, κυρίως μπροστά να χτυπιούνται με τα καινούρια κομμάτια της μπάντας, μα και με τα παλιότερα, όπως το “Balance of power” που ακολούθησε. Ανά διαστήματα, ο frontman της μπάντας έκανε κάποιες ιστορικές αναφορές για τη μπάντα, αναφερόμενος σε έναν προς έναν στα υπόλοιπα μέλη. Επόμενο τη τιμητική του είχε το “Random’s manifest” του 2000, με το πασίγνωστο “Psycho love” και στο καπάκι «back to the future» με το χιτ του “Halls of mirrors”, “Life and death” με τη φοβερή lead κιθάρα. Και μια που αναφέρθηκα στις «εξάχορδες», παρακολουθώντας κοντά δέκα χρόνια τώρα την επιστροφή των ACID DEATH, βλέπω την εξέλιξη και το δέσιμο του Ντένις με τον νεαρό της παρέας Γιάννη, να έχει φτάσει το απόλυτο. Το τραγούδι που ακολούθησε, παιζόταν για πρώτη φορά live και ας είχε κυκλοφορήσει το 1997. Μιλάμε για το πωρωτικό “Our shadows” από το “Pieces of mankind”. Δεκαετίας ’90 συνέχεια με το “Dragon queen” από το θρυλικό Split της μπάντας με τους deathsters AVULSED, του 1994. Ξανά στη χρονιά που διανύουμε με το ομώνυμο του τελευταίου δίσκο της μπάντας “Primal energies”. Είναι φοβερό πως οι παλιοί οπαδοί της μπάντας έχουν λάβει τόσο θετικά τη καινούρια αυτή δουλειά, παρόλο που είναι μια σαφώς εκμοντερνισμένη εκδοχή της μπάντας. Ενώ πλησιάζαμε τα μεσάνυχτα, γυρνάμε πίσω στο 2015 και στο “Hall of mirrors”, με το “Planes of the eternal dead” αλλά και το ομώνυμο του δίσκου. Μία από τις καλύτερες στιγμές της βραδιάς έμελλε να ακολουθήσει με ένα από τα καλύτερα τραγούδια του 2019, “Reality and fear”, που δυστυχώς δεν είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε το σαντούρι live λόγω προβλήματος υγείας της Ιωάννας Ρήγα και αρκεστήκαμε στα προηχογραφημένα. Εδώ να σημειώσω πως και ο Σάββας ήταν άρρωστος, κάτι που ειλικρινά δε φάνηκε όμως στην απόδοση του. Πίσω στο 2012 με το ομώνυμο του “Eidolon” και στη συνέχεια από το “Hall of mirrors” το “Supreme act of heroism”. Το setlist δε μπορούσε να κλείσει καλύτερα, αφού μας πώρωσαν με το “Regret/repent”, με τον Ντένις να μοιράζεται το μικρόφωνο με τον Σάββα, αλλά και το ακούραστο κοινό να τραγουδά το refrain,έπειτα έκλεισαν με ένα τραγούδι που όπως είπε και ο Σάββας δε θα μπορούσε να λείπει από ένα live των ACID DEATH και δεν είν’ άλλο από το “Apathy murders hope”, στο οποίο έγινε ένας μικρός χαμός.
Οι αειθαλείς (και αγέρωχοι μη πω) ACID DEATH έκλεισαν με το καλύτερο τρόπο μια συναισθηματικά φορτισμένη, μα υπέροχη βραδιά. Τίμησαν όλη τους τη δισκογραφία, μας έφεραν αναμνήσεις στο μυαλό, ενώ στα 90 λεπτά του setlist τους έδειξαν γιατί αξίζει ακόμα να βρίσκονται ψηλά στη μεταλλική σκηνή, αφού είτε παλιός, είτε νέος καταλάβαινες την εξέλιξη το ήχου τους αυτή την τριακονταετία. Αφήνοντας τη σκηνή μας ευχαρίστησαν όλους που τους στηρίζουμε αυτά τα χρόνια… Με τη σειρά μας λοιπόν: Ευχαριστούμε εσάς ACID DEATH που απλά… υπάρχετε!
Γιώργος Δρογγίτης
