Δεν σε προσκαλούν κάθε μέρα μεγάλες και ιστορικές εγχώριες μπάντες στη προακρόαση του νέου τους πονήματος. Μια τέτοια μπάντα στο χώρο του progressive death metal είναι οι ACID DEATH. Ξεκίνησε το μακρινό 1989, με το πρωτόλειο death/thrash ύφος με τα τεχνικά ψήγματα (“Rotation of misery” demo – 1990, “Balance of power” mini-LP – 1992, “Apathy murders hope” single – 1993 και το split με τους Ισπανούς AVULSED “Misled”/Deformed beyond belief” – 1994), να δίνει τη θέση του στο πιο προοδευτικό death metal των “Pieces of mankind” (1997) και “Random’s manifest” (2000). Έπειτα διάλυση, γιατί κανένας δεν καταλάβαινε αυτό που ήθελαν να κάνουν οι ACID DEATH.
10 χρόνια αργότερα, επανασύνδεση, επιστροφή με το ΕΞΑΙΡΕΤΟ “Eidolon” (2012), με τη μπάντα να παίρνει την επάνοδο της στα σοβαρά. Έτσι, ακολούθησαν δύο ακόμα εξαίρετα άλμπουμ, το “Hall of mirrors” (2015) (την ημέρα που έγινε η προακρόαση γιόρταζε τη πρώτη του δεκαετία κιόλας) και το “Primal energies” (2019). Όντες μια μπάντα που πάντα “μιλούσαν” μουσικά όταν είχαν κάτι ουσιαστικό να πουν, πήραν το χρόνο τους (περισσότερα επ’ αυτού παρακάτω) και κάπως έτσι φτάνουμε στο “τώρα”, που θα βγάλουν στις 21 Νοεμβρίου το 6ο τους full-length με τίτλο “Evolution” από την 7hard.
Η μάζωξη στα Sierra Studios στο νούμερο 99 στην Λεωφόρο Μεσογείων ήταν μονόδρομος ως εκ τούτου. Ο δε γράφων, ανυπομονούσε για αυτή τη στιγμή. Στο χώρο των ιστορικών αυτών studio, πέρα από φωτογραφίες μεγάλων συνθετών στην είσοδο (Ντέμης Ρούσσος, Βαγγέλης Παπαθανασίου και πάει λέγοντας), μας καλωσόρισε η ίδια η μπάντα, αναλαμβάνοντας να μας εισάγει στο κόσμο του “Evolution”, δια στόματος των Σάββα Μπετίνη (μπάσο, φωνητικά) και Δημοσθένη Κωστόπουλου (κιθάρες, καθαρά φωνητικά). Πάμε να τα δούμε σε μέρη, γιατί έχει ΠΟΛΥ ζουμί.
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ – Η ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ
Καλωσορίζοντας μας, ο Σάββας, μας είπε πως η διαδικασία σύνθεσης του “Evolution” διήρκεσε δύο χρόνια γεμάτα, ενώ οι ηχογραφήσεις από τον Νοέμβριο 2024 ως τον Ιούνιο του 2025. Τα τύμπανα ηχογραφήθηκαν στα Sierra Studios από τον Αλέξανδρο Χρυσίδη ως μηχανικό ήχου, οι κιθάρες ηχογραφήθηκαν στα Symbolic Π studios από τον Κώστα Παπαδόπουλο ως μηχανικό ήχου και τέλος, φωνές και μπάσο στα προσωπικά τους studio S.I.A. Recordings με μηχανικούς ήχου τον Δημοσθένη και τον Σάββα. Ο δε Σάββας, ανέλαβε εν τέλει τη μίξη και το mastering του δίσκου.
Εξώφυλλο έτι μια φορά, όπως και για τα μεμονωμένα singles, από το έμπειρο χέρι του Γιάννη Νάκου (Remedy Art Design) ο οποίος έτι μια φορά, έδωσε τα ρέστα του! Το άλμπουμ θεωρείται concept, αναφορικά με την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Ωστόσο, ακολουθεί μια διαφορετική προσέγγιση από το να λέει γραμμικά μια ιστορία. Αποτελείται από κομμάτια που εξετάζουν διαφορετικά σημεία στην εξέλιξη της ανθρωπότητας, από διαφορετικές σκοπιές. Ιδιαιτερότητα επίσης του υλικού, πως τα μισά κομμάτια συνοδεύονται από κάποια εισαγωγή.
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ – Η ΠΡΟΑΚΡΟΑΣΗ
- “Singularity”/2. ”Coded dominion”: Sci-fi intro με sample, ενώ η μπάντα ακούγεται στο βάθος όλο και εντονότερα. Πολύ ωραίο χτίσιμο για το κύριο κομμάτι. Ρυθμικό μπάσιμο με έντονο DESTRUCTION-meets-CORONER riffing, που καταλήγει σε ένα πολύ ωραίο και έξυπνα μελωδικό ρεφρέν. Ένα κομμάτι που αφορά την τεχνολογική εξέλιξη και το πόσο ανήμπορος αισθάνεται ο άνθρωπος μπροστά σε αυτό που δημιούργησε.
3. ”The rise of salvation”: Fade in με τύμπανα και death metal ορυμαγδός, μέχρι το ρεφρέν που μου θύμισε μέχρι και CARCASS του “Heartwork”. Τύμπανα, τα οποία είναι εξαιρετικά και οδηγούν το κομμάτι αυτό παίζοντας με τις δυναμικές. Εδώ, έχουμε το θέμα της θρησκευτικής εξέλιξης, ενώ τίθεται το ερώτημα της πραγματικής φώτισης ή μη μέσω της πίστης.
4. ”Γένεσις”/5. “Flesh dancing in the fire”: Το πρώτο κλάμα ενός βρέφους, σαν εισαγωγή με τελετουργική ατμόσφαιρα, σε ένα κομμάτι που πραγματεύεται τη γέννηση του ανθρώπου και τις γύρω από αυτό προσδοκίες και συγκρούσεις. Οι DEATH (μετά το “Human”) κάνουν την εμφάνιση τους εντονότερα, όπως επίσης οι CYNIC αλλά και οι IN FLAMES του “The jester race”.
6. “The gateway to knowledge” (feat Kelly Shaefer & James Murphy): Το πρώτο single, με τους δύο death metal θρύλους, όχι απλά να είναι ένα selling point, μα πραγματικά να προσθέτουν αυτό που χρειαζόταν ο καθένας από το ποστο του. Ρυθμικό, στακάτο, σκοτεινό και περιπετειώδες σαν σύνθεση. Στιχουργικά, θίγεται το θέμα της γνώσης και πως περνάς από την άγνοια στη γνώση.
7. “Humanity”/8. “Shadows of our despair”: Ένα κομμάτι για τη καταστροφή της ανθρωπότητας, προλογισμένο από μια εισαγωγή που μαρτυρά χάος και πανικό, ακολουθούμενη από ένα κομμάτι σκέτος death metal ΌΛΕΘΡΟΣ. Το πιο λυσσασμένο κομμάτι του δίσκου με διαφορά, ενώ διακριτικές πλάτες κάνουν τα καθαρά φωνητικά στο ρεφρέν, εμπλουτίζοντας το σημαντικά.
9. “Fallen empires”: Η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη και οι αυτοκρατορίες που χτίζει ο καθένας μας, συχνά και πάνω επί πτωμάτων. Κάποια στιγμή, οι αυτοκρατορίες αυτές καταρρέουν. Ένα μπάσιμο που μου θύμισε METALLICA/SLAYER, με στακάτο riffing, σκοτεινό και παιχνιδιάρικο από πλευράς τυμπάνων κομμάτι, ενώ το μπάσο, προσφέρει προς το τέλος πολύ ωραίες πινελιές.
10. “Babel” /11. “(Walking) the path to certainty”: Ένα ατμοσφαιρικό intro, ταιριαστό σαν τίτλος με τη θεματική του κυρίως κομματιού, αναφορικά με τον ανθρώπινο πολιτισμό στα χέρια των δημιουργών του και την ακατάσχετη φλυαρία επί παντός επιστητού. Μουσικά, τρομερή εισαγωγή με τύμπανα σε ένα κομμάτι στακάτο μεν, φουλ ατμοσφαιρικό και διαφορετικό σε σχέση με τον υπόλοιπο δίσκο. Το δε ρεφρέν μου θύμισε τους ROTTING CHRIST του ”A dead poem”.
12. “Forging the chains”: Φτάσαμε στο μεγάλο φινάλε του δίσκου, το κομμάτι που πραγματεύεται την οικονομική ευημερία, τον πόλεμο και την ειρήνη σε σχέση με αυτή. Στη μέση όλων αυτών, οι μάζες που αισθάνονται αβεβαιότητα και φυλακίζονται στο ίδιο τους το μυαλό. Από μουσικής άποψης, ένα ατόφιο death metal μπάσιμο, δίνει τη θέση του σε μια thrash-αριστή γκρουβα με μια πινελιά μελωδίας. Το ρεφρέν μου θύμισε και λίγο NILE. Ιδανική σύνθεση για κλείσιμο του δίσκου.
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟΝ – Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ
Εδώ είναι που λέμε ότι είναι δύσκολο να βγάλεις πόρισμα από μια και μόνο ακρόαση για ένα πολύπλευρο δισκογραφικό πόνημα. Εν μέρει σωστό. Μια πρώτη ακρόαση, πρέπει να σε καθοδηγεί αναφορικά θα πρέπει να υπάρξουν επόμενες που θα σου επιτρέψουν να εμβαθύνεις.
Το ”Evolution” των ACID DEATH, είναι ένας δίσκος που σε πιάνει από το λαιμό στη πρώτη ακρόαση με την άκρως επιθετική φύση του, αλλά παράλληλα, επειδή είναι πολυδιάστατος, σου κλείνει το μάτι για τις επόμενες ακροάσεις που συνοδεία στίχων θα σε ανταμείψουν πλουσιοπάροχα τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Κυκλοφορία σπουδαία από μια μπάντα κόσμημα.
Ως Rock Hard να ευχηθούμε καλοτάξιδο, ως Γιάννης ανυπομονώ για τη φυσική κόπια!
Γιάννης Σαββίδης
