Σχεδόν ένας μήνας έχει περάσει από την επίσκεψη μας στα Artwork studios, για την προακρόαση της νέας δισκογραφικής δουλειάς των γερόλυκων prog/deathsters ACID DEATH, “Primal Energies”, η οποία κυκλοφόρησε στις 15 Μαρτίου, υπό τη στέγη της 7hard/7us media group. Η πρώτη εντύπωση για το άλμπουμ ήταν θετικότατη. Έμελλε όμως να δούμε αν ήταν απλά ένας υπέρμετρος ενθουσιασμός.
Απλά, κοφτά και χωρίς περιστροφές, όχι μόνο θετική εντύπωση αφήνει το “Primal Energies”, αλλά ξεπερνά κάθε προσδοκία, κάθε προηγούμενη κυκλοφορία και υπερπηδά κάθε πήχη που μπορεί να είχε βάλει η μπάντα γι αυτό το δίσκο. Δε ξέρω αν το ενστερνίζονται τα παιδιά, ή αν το έχουν πάρει και χαμπάρι, αλλά μόλις έβγαλαν τον καλύτερο δίσκο της καριέρας τους. Μιας καριέρας 30 ετών (έστω με την ανενεργή 10ετία) και αρκετών ποιοτικών δίσκων. Μα πως; Μήπως υπερβάλω; Όχι! Και υπάρχει σοβαρός λόγος που το κατάφεραν αυτό. Ποτέ δε φοβήθηκαν τους πειραματισμούς. Κάτι που έχει χαντακώσει πολλές μπάντες. Αλλά οι ACID DEATH, σταθεροί στις αξίες τους, στον 6ο τους δίσκο πειραματίζονται όσο ποτέ. Και σε είδη και σε όργανα. Αρχικά με το εναρκτήριο “My bloody crown”, το οποίο είναι ένα πολύ καλό riff-άτο prog/death κομμάτι. Αντί να αρκεστούν σε αυτό όμως, κοτσάρουν ένα σαξόφωνο αλά Jørgen Munkeby (SHINING) και το απογειώνουν! Στα επόμενα τέσσερα τραγούδια, “Inner demons”, “Godless shrines”, το ομώνυμο και “The rope” θα γίνουν πιο παραδοσιακοί στον ήχο τους, έχοντας ποίκιλες επιρροές από Ευρωπαϊκό death metal, μέχρι και αμερικάνικο thrash στα ξεσπάσματα τους, ενώ “Fire of the insane” έχουμε ίσως το πιο prog κομμάτι του δίσκου, με τη χρήση πλήκτρων. Ακολουθούν τα 2 από τα 3 καλύτερα κομμάτια του δίσκου (το “My bloody crown” είναι ένα από αυτά). Πρόκειται για το “Reality and fear”, το οποίο κατ’ εμέ, μόνο για τα riffs του, θα συγκαταλεγόταν στα καλύτερα κομμάτια της μπάντας. Αλλά, το συγκεκριμένο κομμάτι είναι το 2o καλύτερο τραγούδι των ACID DEATH (το “Apathy murders hope” θα ναι για πάντα κορώνα στο κεφάλι μου) και ο λόγος δεν είναι άλλος από το σαντούρι που εμπλουτίζει την ατμόσφαιρα. Μια εκπληκτική ιδέα (κοντά σε αυτή των HAIL SPIRIT NOIR με τη λατέρνα στο “Lost in Satan’s charms”), η οποία σε κάνει να ανατριχιάζεις και να αποζητάς ίσως και μονιμοποίηση του συγκεκριμένου οργάνου στη μπάντα! Το 2ο καλύτερο κομμάτι του δίσκου είναι το “Regret/repent”, το οποίο είναι το πιο catchy τραγούδι του “Primal energies”, με έξυπνα riffs και groov-ες και ένα άκρως κολληματικό refrain με τα καθαρά φωνητικά του Ντένις (τα οποία ακούσαμε πρώτη φορά στο side-project του NORTH SELAS), να εναλλάσσονται με τη «βοθρίλα» του Σάββα. Οι εκπλήξεις δεν τελειώνουν εδώ, αφού μετά το ιντερλούδιο “The void before…”, ακολουθεί το κύκνειο άσμα του δίσκου, με το “H.U.M.A.N.”, ένα instrumental (περίπου, αφού έχει σκόρπιες λέξεις) πολύ κοντά στο post ιδίωμα, κάτι που δεν είχε αγγίξει ποτέ η μπάντα.
Η μπάντα είναι πιο δεμένη από ποτέ, γεμάτη αυτοπεποίθηση και αυτό φαίνεται στο αποτέλεσμα. Δε χρειάζεται να αναφερθώ καν στις μουσικές ικανότητες τους, αφού περί αυτών δε τίθεται θέμα. Η ηχογράφηση κρύσταλλο από τα χεράκια του Σάββα, του Φώτη Benardo (στα ντραμς), του Αυστριακού Martin Zeller στο mixing/mastering και του πολύ Tommy Vetterli (CORONER) στη παραγωγή. Όπως είχα πει και στο άρθρο για τη προακρόαση, το άλμπουμ συνοδεύεται από ένα εκπληκτικό artwork από τον Γιάννη Νάκο.
Είναι πολύ δύσκολο μετά από τόσα χρόνια να καταφέρνεις να μένεις φρέσκος και μη επαναλήψιμος, πόσο μάλλον να γράφεις έναν δίσκο που είναι το opus magnus της πολυετής σου καριέρας. Οι Αθηναίοι ACID DEATH το κατάφεραν με το “Primal energies”, το οποίο από όποια σκοπιά και να το δεις, είναι ένα καθόλα επιτυχημένο άλμπουμ.
8.5/10
Γιώργος Δρογγίτης
