a
AC/DC. Tέσσερα γράμματα, που συμβολίζουν τη μεγαλύτερη προσφορά της Αυστραλίας στο hard rock. AIRBOURNE. Oι τίμιοι διάδοχοί τους, εδώ στο πέμπτο στούντιο άλμπουμ τους.
Με νέο κιθαρίστα και διαφορετική άποψη για την ηχογράφηση, η οποία ουσιαστικά είναι live στο στούντιο. Μία δουλειά, που κόντρα στους καιρούς, δε μιλά στο πάνω κεφάλι, αλλά στο κάτω. Τραγικό ε; Για όλους εσάς τους political correct εκεί έξω εμένα όταν πίνω το 15ετών ωρίμανσης μαλτ μου, υπάρχει ο Leonard Cohen, ο Χατζηδάκης, ο Miles Davis και η Loreena McKennitt. Όταν όμως ο κόμπος φτάνει στο χτένι, φτάνουν ΕΝΦΙΑ,ΕΦΚΑ, χαρτί στρατολόγησης, απόλυσης, διαζυγίου, άδειες γάμου, χαρτί σύνταξης, κοινόχρηστα, ΔΕΗ, νερό, ΟΤΕ, κινητή τηλεφωνία, τότε χρειάζεσαι μια γερή δόση rock n roll.
Η παρέα από την Αυστραλία δε ντρέπεται να καταναλώσει άφθονη ποσότητα μπίρας, να βάλει τους ενισχυτές της στο δώδεκα, να αφήσει το μπασίστα να χρησιμοποιήσει μόνο τη μία χορδή, τον drummer να μετρά 3/4 και με ένα πιατίνι, μία μπότα και το χέρι δεμένο στην πλάτη, για να εξαπολύσουν οι δύο κιθαρίστες, λυσσασμένα riff, που γεννήθηκαν στις φυτείες του Νότου, σφυρηλατήθηκαν στο Σικάγο και έμαθαν γραφή και ανάγνωση από παιδιά Σκωτσέζων μεταναστών στη χώρα των καταδίκων, την Αυστραλία. 31 λεπτά διάρκεια και από την εισαγωγή, που φέρνει στο νου τους AC/DC, μέχρι και το τέλος, μόνο το “Weapon of War” διαταράζει την ησυχία, δείχνοντας μία πιο σκεπτόμενη έκδοση των AIRBOURNE. Αιχμηρά riff, οπαδικά, γηπεδικά δεύτερα φωνητικά συνοδείας στα κολλητικά ρεφρέν, boogie ρυθμοί και τραγούδια για να δονούν τα πάρτι του Rock Hard στο Εξκάλιμπερ, και να εξαφανίσουν τα Αφροδίσια από το γειτονικό Συγγρός με μία μόνο ρυθμική κίνηση. “Boneshaker”, “Sex to go”, “Backseat boogie” και το επικό “Rock ’n’ Roll for life” στο “Let there be rock” των καιρών μας.
Αν τέτοια άλμπουμ δεν σας μιλάνε , έχετε πρόβλημα και στα δύο κεφάλια….
8/10
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
