Ορισμένα πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ… Δεν γίνεται να αλλάξουν! Πείτε με «κολλημένο», «πορωμένο», ακόμη και «προκατειλημμένο». Η ουσία είναι όμως ότι ήξερα σχεδόν από πριν ότι ο νέος δίσκος του Alice Cooper θα ήταν μία ακόμη διαπίστευση του πόσο σπουδαίος καλλιτέχνης είναι αλλά και του πόσο ευρηματικός μπορεί να γίνει αν οι συνθήκες το ευνοήσουν. Και πράγματι δεν χρειαζόταν να ήσουν πυρηνικός φυσικός για να καταλάβεις ότι κάτι πολύ σπουδαίο ετοιμαζόταν εδώ και καιρό στο στρατόπεδο του Cooperman όταν ανακοινώθηκε ότι o Bob Ezrin θα καθοδηγούσε το όλο project. Ezrin & Cooper μαζί φέρνουν μονάχα καλές αναμνήσεις (ίσως με εξαίρεση το «περίεργο» “Welcome 2 my nightmare” πριν από 6 χρόνια) και έτσι…δέσαμε τις ζώνες και ήμασταν έτοιμοι για μία ακόμη παραφυσική διαδρομή στο μυαλό των δύο σπουδαίων αυτών προσωπικοτήτων!
Ο προάγγελος με τα “Paranoiac personality” και το ομώνυμο κομμάτι είχε σκορπίσει χαμόγελα και ενθουσιασμό στους απανταχού fans του Alice καθώς η σκοτεινή, mid-70’s αισθητική ήταν διάχυτη και στις δύο αυτές κομματάρες. Η ανακοίνωση, δε, ότι σε δύο κομμάτια (bonus tracks στη limited έκδοση του δίσκου) θα συμμετείχε η original Alice Cooper Band καταλαβαίνετε ότι έβαλε το κερασάκι στην τούρτα και ανέβασε ακόμη περισσότερο τον ήδη υψηλό πήχη των προσδοκιών μας. Και δεν διαψευστήκαμε!
Το “Paranormal” είναι ότι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει ο Cooper από το 1994 και μετά. Είναι σκοτεινό, έχει μία retro ατμόσφαιρα, κρυστάλλινη παραγωγή, εντυπωσιακές συνθέσεις και μία αψεγάδιαστη απόδοση των συντελεστών στο studio (ειδικά ο Larry Mulen Jr από τους U2 παίζει ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ θέματα στα τύμπανα και ο γνωστός session μουσικός Tommy Denander ζωγραφίζει στην κιθάρα). Όσο για την ερμηνεία του Alice, δεν πιστεύω να περιμένατε κάτι λιγότερο από «τέλεια», έτσι; Δε νομίζουμε, άλλωστε, ότι θα τον άφηνε να βγει από το studio o τελειομανής Ezrin αν η ερμηνεία του ήταν κάτω από το 110%! Από τα δύο προαναφερθέντα κομμάτια (ειδικά το ομώνυμο θα πρέπει να θεωρείται ήδη κλασικό), το early 70’s “Fireball” όπου ο Dennis Dunaway αποδεικνύει πως η γριά κότα έχει το ζουμί, το “Rats” και το “Dead flies” που άνετα έμπαιναν στο “School’s out” μέχρι και το ψυχεδελικό “The sound of A” όπου φέρνει στο νου σκόρπιες εικόνες από “Welcome to my nightmare”, το “Paranormal” αποτελεί όχι μόνο ένα από τα καλύτερα albums για το 2017 αλλά έναν rock ογκόλιθο γενικότερα! Και το όλο πράγμα αποκτά μεγαλύτερη αξία αν αναλογιστούμε ότι ο Alice πλησιάζει τα 70 και ο Ezrin είναι στα 68 του…
9 / 10
Σάκης Νίκας
