a
Όταν ο Edu Falaschi κυκλοφόρησε την πρώτη του προσπάθεια δημιουργώντας τους ALMAH, λογιζόταν ακόμα ως τραγουδιστής των ANGRA. Στην πορεία, αν και προσπάθησε να μείνει στην παρέα κυκλοφορώντας το “Aqua” το 2010, τελικά αποσύρθηκε για να αφοσιωθεί στην προσωπική του καριέρα. Προσωπικά έχω ακούσει όλες του τις δουλειές και πρέπει να τον συγχαρώ για το οτι καταφέρνει να εξελίσεται, αποφεύγει να επαναλαμβάνεται και τις περισσότερες φορές κυκλοφορεί αξιόλογες δουλειές.
Αν και ξεκίνησε σε πιο κοντινά στους ANGRA μονοπάτια, προσπάθησε να αποκοπεί και ιδιαίτερα με την κυκλοφορία του “Motion” το 2011, είχε βγάλει κάτι πολύ μοντέρνο και βαρύ. Στην πορεία, όσο κι αν άρεσε εμένα, αυτό δεν ικανοποίησε το μεγαλύτερο μέρος του κοινού του, με αποτέλεσμα να επιστρέψει σταδιακά, σε πιο μελωδικές και σχετικά γνώριμες power φόρμες.
Στο “E.V.O”, υπάρχει μια σειρά από τραγούδια που ταιριάζουν στην εικόνα του Falaschi που γνωρίσαμε μέσα από τους ANGRA, με έντονες ερμηνείες σε γρήγορα κομμάτια με heavy/power αισθητική. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και το εναρκτήριο “Age of Aquarius”, που είναι ένα καταπληκτικό κομμάτι, του οποίου τα επτάμιση λεπτά, περνάνε γρήγορα. Το “Higher” είναι επίσης καλό, εύθυμο και γρήγορο, κάτι που θα χαροποιήσει τους πιστούς της πρώην μπάντας του. Ευχαριστήθηκα και το “Pleased to meet you”, που κρατά την αδρεναλίνη ψηλά, αποφεύγωντας όμως πολλά από τα κλισέ των παραπάνω.
Λίγο πιο τεχνικό, με κοφτές κιθάρες και τον τρόπο που θυμίζει τα προηγούμενα άλμπουμ του “Motion” και “Unfold” είναι το “Innocence”, που δεν εντυπωσιάζει, αλλά και το σαφώς ανώτερο “Corporate war”. Στο συγκρότημα παραμένει ο Marcelo Barbosa, πιστός δίπλα στον Edu από το 2007, στον οποίο σίγουρα πρέπει να αποδώσουμε μεγάλο μέρος του ήχου των ALMAH. Του αρέσουν τα πιο σκληρά ριφ και όταν γράφει όπως στο “Final warning” με κοφτές κιθάρες, αλλά πολύ μελωδικό ρεφραίν, καταφέρνει να γεφυρώσει τις απαιτήσεις των παλιών ακροατών και τις δικές του πιο σύγχρονες καταβολές.
Το “E.V.O” έχει νεωτεριστικά στοιχεία, έντονα σε κομμάτια όπως το “Speranza”, “Indigo” και “Infatuated” που μπορώ να αποδώσω στην επιτυχία συγκροτημάτων όπως οι MUSE, COLDPLAY κλπ. Είναι η πρώτη φορά που μπολιάζουν την μουσική τους με πειραματισμούς που εμένα δεν αρέσουν. Δίχως να θέλω να σας προϊδεάσω αρνητικά (άλλωστε το “Indigo” νομίζω πως είναι ένα πολύ ευχάριστο τραγούδι), τα συγκεκριμένα τραγούδια απλά δεν με συγκίνησαν.
Πάντως, στο σύνολό του, το άλμπουμ, για άλλη μια φορά ικανοποιεί. Ο Edu Falaschi σε επίπεδο κυκλοφορίών, αξίζει την προσοχή μας, διότι με 5 ολοκληρωμένα στούντιο άλμπουμ σε 9 χρόνια, διατηρεί μια παραγωγική και ποιοτική καριέρα με τους ALMAH. Μπορεί να έμεινε μετεξεταστέος στο “Moonlight” πριν λίγους μήνες, όμως με το “E.V.O” θα βιαστώ να τον συγχαρώ, διότι η συνεργασία του με τον Marcelo Barbosa είναι άκρως ψυχαγωγική και πετυχημένη.
Αν θέλετε στην δουλειά του να βρείτε αναφορές στους ANGRA θα βρείτε αρκετές ώστε να το ευχαριστηθείτε. Αν όμως αρκεστείτε μόνο σε αυτές, τότε θα περιοριστείτε, αφού οι ALMAH έχουν επιπλέον στοιχεία που αξίζει να απολαύσετε.
7,5 / 10
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
