Μπορεί να προέκυψαν από τις στάχτες των CREED, μιας τόσο εναλλακτικής μπάντας, όμως εξ αρχής οι ALTER BRIDGE έδειξαν να τραβούν τον δικό τους δρόμο. Κάθε τους κυκλοφορία είναι καλοδουλεμένη, ποιοτική και μουσική που επιδέχεται απανωτά ακούσματα, που κρύβει καινοτομίες, στις όμορφες μελωδίες και τα δυνατά ρεφραίν. Δουλεύοντας σταθερά και προσεκτικά, έχτισαν την δική τους αυτοκρατορία, κερδίζοντας τον σεβασμό όλων, με τον σκληροτράχηλο ήχο τους, που εν γένει είναι hard rock, αλλά όμως τόσο πολύ ντυμένο μεταλλικά, που περισσότερο… πεθαίνεις.
Όταν έχεις τον αρχηγό της μπάντας Mark Tremonti, που αναγνωρίζεται πλέον ως ένας από τους πιο καθοριστικούς κιθαρίστες της νεότερης γενιάς του rock, να αποθεώνει τον Myles Kennedy ως τον καλύτερο κιθαρίστα της ίδιας του της μπάντας, τότε καταλαβαίνετε για τον σεβασμό που επικρατεί στις τάξεις των ALTER BRIDGE αλλά και το μουσικό επίπεδο των συντελεστών. Εμπειρία, ταλέντο, τεχνική κατάρτιση και πάνω απ’ όλα πάθος και διάθεση, οδηγούν τους Αμερικάνους σε άλλη μια κορυφαία κυκλοφορία.
Η μουσική τους χαρακτηρίζεται από έντονα συναισθήματα, ατελείωτο κιθαριστικό πόλεμο και παθιασμένα φωνητικά. Η μπάντα παραμένει δεμένη από την απαρχή της, δείχνει μια παρέα που άντεξε την πίεση της εμπορικής επιτυχίας, αγαπάει αυτό που κάνει και διψάει για μουσική. Όλοι οι συνεργάτες, επαναλαμβάνουν πως ο ένας βοηθά τον άλλο στο χτίσιμο των τραγουδιών. Κυρίως, αυτό είναι μέλημα των Tremonti και Kennedy, αλλά θα κάνετε λάθος αν παραβλέψετε την προσφορά των Brian Marshall (μπάσο) και Scott Phillips (drums), που δεν αναλώνονται σε συνοδευτικό ρόλο. Αντιθέτως, συχνά ακούς το μπάσο του πρώτου να είναι μπροστά. Για τον ρόλο που παίζει ο δεύτερος, ούτε κουβέντα, αφού είναι εμφανές πόσο καταφέρνει να γεμίζει με όγκο με τα χτυπήματά του, ενώ έχει και έξοχα κοψίματα, χωρίς πολλά φρου-φρου.
Μπορεί να προηγήθηκαν δυο άλλα κομμάτια, αλλά εγώ το πρώτο που ξεχώρισα ήταν “Losing patience”. Με στίχους που σε καλούν να παλέψεις για παλαιότερες επιλογές που τώρα μπορεί να μετανιώνεις, αλλά και ένα ρεφραίν που σκοτώνει, είναι το ιδανικότερο τραγούδι για να ξεκινήσετε, αν και βρίσκεται στην μέση του δίσκου. Το “Show me a leader” που πρέπει να έχετε ήδη εμπεδώσει, μιλά για τους ηγέτες που τόσο μεγάλη ανάγκη έχει ο κόσμος μας, αλλά που δυστυχώς απουσιάζουν από την πραγματικότητά μας. Κατά κάποιο τρόπο, νομίζω πως για το ίδιο θέμα μιλά και το “This side of fate”, αλλά και το ομώνυμο, “The last hero”. Μια σύγχρονή μουσική αναζήτηση για τον τελευταίο ήρωα που χρειαζόμαστε για να φέρει ελπίδα στο μέλλον μας. Το άλμπουμ κλείνει με αυτό το 7άλεπτο έπος και συγκεκριμένα με την παρακάτω στροφή, τουλάχιστον δίνοντας ελπίδα
“Though it’s much too late,
This I hope to see,
There is still a chance,
Left for you and me”
Οι γεμάτες κιθάρες, η σκληρή προσέγγιση των ALTER BRIDGE και οι πολλές γρήγορες συνθέσεις, κάνουν το “The last hero” αρκετά βαρύ, ίσως και κουραστικό σε αυτόν που θα θελήσει να το ακούσει στο repeat. Πάρτε όμως το καθένα από τα 13 τραγούδια και θα έχετε 13 διαμάντια. Το συνθετικό τους ταλέντο ξεχειλίζει, αφού με το βεβαρημένο τους πρόγραμμα, έχουν περιορισμένο χρόνο για να συνεργαστούν πάνω στις ιδέες τους και να ολοκληρώσουν τον κάθε τους δίσκο, κι όμως το καταφέρνουν υποδειγματικά. Μην ξεχνάτε πως αυτό θα είναι το 5ο τους άλμπουμ σε 12 χρόνια, ενώ ενδιάμεσα, η μπάντα επαδραστηριοποιήθηκε ως CREED, o Myles Kennedy έγραψε και περιόδευσε με τον Slash, ο Mark Tremonti έβγαλε δυο προσωπικά άλμπουμ, χώρια να μιλήσουμε για τις ατελείωτες περιοδείες τους. Κι όμως, καταφέρνουν να κρατήσουν την μουσική τους ταυτότητα – αυτό για όσους αγάπησαν το “Fortress” ή το “Blackbird” – ενώ παράλληλα προσθέτουν νέα στοιχεία.
Αν αρέσκεστε στις πιο μεταλλικές στιγμές της μπάντας, θα λατρέψετε το “Crows on a wire”, με το βαρύ κι ασήκωτο ριφ του Tremonti, που για πρώτη φορά γράφει με 7άχορδη κιθάρα σε αυτό το άλμπουμ. Κάπως έτσι είναι και το “The writing on the wall” με ριφ που θα κάνει μπάντες σαν τους DISTURBED να κοκκινίσουν. Ο Tremonti είναι ο πιο σύγχρονος guitar god, σε μια περίοδο που οι τεράστιες εμπορικά μπάντες αποφεύγουν τέτοιες κινήσεις, αυτός σπρώχνει την μπάντα του σε όλο πιο σκληρά μοτίβα και τον εαυτό του επίσης. Καλό παράδειγμα το “Poison in your veins” που δεν θυμίζει το παρελθόν τους, μέχρι να ακουστεί η χαρακτηριστική φωνή του Kennedy.
Κι αν αγαπάμε τους ALTER BRIDGE για τα ευφυή ρεφραίν τους, αυτοί φροντίζουν να μας γεμίζουν με τραγούδια όπως το μελωδικό, χαρούμενο“My champion”, ή το σκοτεινό, αργόσυρτο “The other side” με το OZZY-meets-ALICE IN CHAINS μοτίβο του.
Αν δεν το έχετε καταλάβει, η μπάντα από την Ανατολική ακτή, αποτελεί ένα από τα πιο καυτά ονόματα στον παγκόσμιο χάρτη και φροντίζει να επιβεβαιώνει τις προσδοκίες μας, δουλεύοντας σκληρά, επεκτείνοντας τον ήχο τους, αλλά εξακολουθώντας να γράφουν με γνώμονα το τραγούδι κι εστιάζοντας στο ρεφραίν. Δεν γίνεται να ψάχνετε τους επόμενους σωσίες του rock και να παραβλέπετε τους ALTER BRIDGE. Λατρέψτε τους. Το αξίζουν, διότι άλμπουμ σαν και το “The last hero” θα μας συντροφεύουν για πάντα!
9 / 10
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
