Η Σουηδία μας επεφύλασσε πάντα όμορφες και ποιοτικές μουσικές σε όλο το φάσμα του σκληρού ήχου. Ξεχνάει κανείς το σταθερά ποιοτικό και φινετσάτο black metal της χώρας ή τη θρυλική death metal σκηνή με εφαλτήριο τη Στοκχόλμη; Ή τους γίγαντες του doom metal, CANDLEMASS; Η λίστα πραγματικά δεν τελειώνει. Από ότι φαίνεται όμως, τα τελευταία κάμποσα χρόνια απασχολεί έντονα και τους οπαδούς του παραδοσιακού heavy metal ήχου. Σίγουρα είχες και παλιότερα τους θεούς HEAVY LOAD, αλλά τα τελευταία χρόνια, με την επάνοδο του κλασσικού ήχου στο προσκήνιο, ξεπήδησαν μπάντες σαν τα μανιτάρια. Πέρα από τους πολυδιαφημισμένους της σκηνής, ENFORCER, τους παλαιότερους όλων σχεδόν WOLF (με πρώτο δίσκο το 1999), τους φοβερούς και τρομερούς RAM, τους πιο απόκρυφους θεούς του είδους, PORTRAIT, ξεκίνησαν μέσα στην προηγούμενη δεκαετία να δραστηριοποιούνται και οι AMBUSH. Με δύο δίσκους σε συνεχόμενες χρονιές (“Firestorm” το 2014 και “Desecrator” το 2015), η μπάντα από το Kronoberg της Σουηδίας έκανε μία πενταετία να ξαναμαζέψει υλικό και να μας το παρουσιάσει. Ο δίσκος, ακολουθώντας μία άτυπη παράδοση μονολεκτικών τίτλων, λέγεται “Infidel” και θα κυκλοφορήσει από τη High roller (γνωστή για τις μερακλίδικες επανεκδόσεις βινυλίου σε λογιών λογιών heavy/speed/thrash διαμάντια του παρελθόντος) στις 20 Μαρτίου.
Το ύφος τους, χτυπάει κέντρο στις προτιμήσεις του γράφοντα στο heavy metal. Ήτοι, βαράνε τεμενάδες στους αγαπημένους μου JUDAS PRIEST, κλείνοντας το μάτι στους ACCEPT της περιόδου “Balls to the wall”/”Metal heart”, ειδικά στις υψηλές ταχύτητες, με αναφορές και στους συμπατριώτες τους, HEAVY LOAD. Εδώ, θα μου πείτε, ότι δε πρωτοτυπούν, ότι δεν κάνουν, ότι δε ράνουν. Θα απαντήσω με την ευγένεια που με διακρίνει, λέγοντας ότι ποσώς με ενδιαφέρει. Η καλή τραγουδοποιία είναι αυτή που θα μείνει πέραν των ρευμάτων/τάσεων/προτάσεων που έρχονται και παρέρχονται στη μουσική. Τα τραγούδια που θα τραγουδάς όσο κάνεις μπάνιο, στο αμάξι με κατεβασμένα τα παράθυρα, έξω με την παρέα σου όταν πίνεις μπύρες και που γενικά θα χαρείς να ακούς και να σιγοτραγουδάς.
Και από καλή τραγουδοποιία, οι AMBUSH τα πάνε πάρα πολύ καλά. “Hellbiter” έχουμε, που είναι λες και ήρθε με χρονοκάψουλα από το 1981 και μπολιάστηκε με μοντέρνα παραγωγή και φρεσκάδα. Έχουμε το ομώνυμο, που ως άλλο “Rapid fire” μπαίνει και τα παίρνει όλα αμπάριζα, μαζί με το ταχύτατο δίδυμο των “The demon within” και ”Iron helm of war” (η γκαζωμένη ACCEPT-ίλα που λέγαμε). Έχουμε επίσης τα “Heart of stone” και “Yperite” με την ACCEPT-ική τους τσαχπινιά, έχουμε το “A silent killer” με το MAIDEN-ικό άρωμα στο ρεφρέν, έχουμε “Leave them to die” με την επική ρεφρενάρα, έχουμε “Lust for blood” με riff-άρα σαν βγαλμένη από το “Ram it down”… από όλα έχει το κατάστημα λέμε, διαλιέχτε κυρία μου! Και πάνω από όλα, μία όμορφη και ζεστή φωνή, που μπορούσε να αντιγράψει Halford/Dickinson/Udo και τα ρέστα και να ανέβει στο βαγόνι με άλλες 100 μπάντες, αλλά φτιάχνει ένα άρτιο κράμα επιρροών, που παίρνει από όλους, που θυμίζει ταυτόχρονα τα πάντα και τίποτα. Για 43 λεπτά, μας δείχνουν πόσο όμορφα μπορεί να παιχτεί το heavy metal αν είσαι απλά νιωσιματίας και ωραίος παίκτης. Που μόνο απλό δεν είναι, αλλά όταν συμβαίνει, τα πάντα είναι τόσο εύκολα και αβίαστα.
Ένας πάρα πολύ ωραίος heavy metal δίσκος, από μία μπάντα που δείχνει ότι έχει τα φόντα για μεγάλα πράγματα. Αρκεί να μην τους ξαναπάρει 5 χρόνια για να κυκλοφορήσουν το επόμενο άλμπουμ, μια και τέτοια χρονικά διαστήματα, με τις ταχύτητες που κινείται η μουσική, μπορούν να στοιχίσουν σε ένα συγκρότημα. Βάλτε το να παίξει, και απολαύστε!
8.5/10
Γιάννης Σαββίδης
