Η ελληνική σκηνή έχει αρχίσει και κάνει τεράστια βήματα προόδου τα τελευταία χρόνια. Συνεχώς συναντάμε αρκετές νέες κυκλοφορίες οι οποίες στο μεγαλύτερο μέρος τους είναι αρκετά καλές. Έτσι, όταν έφτασε η πρόταση στο Rock Hard από τους AMKEN για να παραβρεθούμε στην προακρόαση του πρώτου τους δίσκου δε μπορούσα παρά να μην πάω.
Φτάνοντας στο στούντιο που θα γινόταν η προακρόαση του δίσκου με υποδέχτηκαν τα μέλη της μπάντας τα οποία ήταν αρκετά ευδιάθετα μαζί με τον παραγωγό και ιδιοκτήτη των Made in hell studio. Αφού ανταλλάξαμε κάποιες κουβέντες συνοδεία ποτού και ξηροκαρπίων, είχε φτάσει η ώρα για την ακρόαση του δίσκου.
Ο δίσκος ονομάζεται “Theater of absurd”, ηχογραφήθηκε στα Made in hell studio από τα καλοκαίρι έως το Δεκέμβριο του 2015. Παραγωγός είναι ο David Prudent ενώ το εξώφυλλο επιμελήθηκε ο Bill Hauser ενώ θα κυκλοφορήσει στις 7 Απριλίου από τη No Remorse Records. Το άλμπουμ περιέχει 8 τραγούδια καλοπαιγμένου Thrash metal στα οποία θα προσπαθήσω μέσα από μία track by track ανάλυση να σας βάλω στο πνεύμα του δίσκου.
1. “Shattered sanity” (5.11): O δίσκος ξεκινάει ακριβώς όπως το περίμενα, με αυξημένες ταχύτητες δίνοντας με αυτό τον τρόπο το προς τα πού έχει κινηθεί το συγκρότημα. Ξεκάθαρες καταβολές από EXODUS και SLAYER, με ένα πολύ ωραίο πέρασμα στη μέση του κομματιού που γυρνάει σε πιο mid tempo καταστάσεις.
2. “Theater of absurd” (4.39): Το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου κινείται σε πιο μοντέρνες φόρμες και σίγουρα θα θυμίσει σε πολλούς τους KREATOR των τελευταίων δίσκων. Up tempo και αυτό με κάποια όμορφα lead περάσματα μετά τα refrain. Ωραίο groovy στοιχείο στη μέση με επαναφορά στο αρχικό riff για να καταλήξει στο solo. Πολύ ενδιαφέρουσα σύνθεση.
3. “D.A.P.” (3.32): Τραγούδι που συμμετέχει ο Β. Θεοδωράκης από τους REVOLVED MASSES, είναι ήδη γνωστό καθώς η μπάντα το έχει ανεβάσει στο YouTube. Θυμίζει έντονα τους EXODUS του “Pleasure of the flesh” με εναλλαγές από mid tempo σε up tempo ρυθμούς. Τα αρχικά σημαίνουν “Divas and personas”.
4. “Obedient dogs” (5.02): Το πιο πολύπλοκο τραγούδι του άλμπουμ και το καλύτερο για τον γράφοντα. Εξαιρετικό thrash metal βγαλμένο από τις ένδοξες μέρες του μέσου της δεκαετίας του ’80, σε κάνει από την πρώτη νότα να κολλήσεις στον τοίχο. Groove slow intro που εξελίσσεται σ’ έναν Thrash πανικό με εξαιρετικά Mid tempo περάσματα στα couple του. Εξαιρετική σύνθεση.
5. “Wired” (3.48): Ίδιο μοτίβο και σε αυτό το τραγούδι με groove intro που εξελίσσεται σε γρήγορο riffing από τη πλευρά της μπάντας. Ξανά, εδώ, η επιρροή των KREATOR είναι ολοφάνερη ειδικά στα περάσματα που έχει το τραγούδι.
6. “Soul’s crypt” (4.53): Κομμάτι στο ίδιο μήκος κύματος με τα προηγούμενα δύο θα θυμίσει SLAYER της εποχής του “South of heaven”. Ωραίο riff που το κόβει ένα τρομερό πέρασμα το οποίο με τη σειρά του οδηγεί τη σύνθεση σε μια ασύλληπτη γέφυρα mid tempo χαρακτήρα. Και αυτό από τα καλά τραγούδια του δίσκου.
7. “Sacred machine” (5.45): Συνταγή που κερδίζει δεν αλλάζει καθώς και εδώ το mid tempo στοιχείο κυριαρχεί. Το τραγούδι έχει το απαραίτητο groove που χρειάζεται με το ανάλογο ξέσπασμα για να επανέλθει στου ίδιους ρυθμούς στο τελείωμά του. Η riffολογιία θα φέρει στο μυαλό του ακροατή τους AT THE GATES του “Slaughter of the soul”.
8. “Addicted to green” (3.56): Στο τελευταίο τραγούδι του δίσκου επανερχόμαστε σε γρήγορες καταστάσεις που σε αρπάζουν από το λαιμό από το ξεκίνημα. Η συνταγή ίδια και απαράλλαχτη, με περάσματα που οδηγούν σε πιο “βατούς” ρυθμούς όπως είθισται να κάνει κάθε thrash μπάντα που σέβεται τον εαυτό της. Κομμάτι που κλείνει με πολύ όμορφο τρόπο την ακρόαση του δίσκου.
Στο δια ταύτα, το συμπέρασμα που αποκόμισα ακούγοντας το άλμπουμ είναι το εξής. Τα παιδιά σίγουρα δουλέψανε πάνω στο υλικό τους αλλά από κάποιο σημείο και έπειτα κάπως “βαλτώνει” η προσπάθειά τους. Φαντάζει λες και ο δίσκος είναι χωρισμένος σε δύο μέρη, τον γρήγορο μέχρι τη μέση του και τον πιο μεστό – τεχνικό στη συνέχεια. ΔΕ ξέρω αν έγινε τυχαία αυτή η επιλογή αλλά στην ουσία μου έδωσε το συναίσθημα πως ήξερα τι θα ακούσω. Να αναφέρω ότι στους λάτρεις του είδους ο δίσκος θα αρέσει αλλά θα ήθελε λίγη περισσότερη προσπάθεια από το να ξεφύγουν οι ΑΜΚΕΝ από τις κλασσικές thrash φόρμες που χρησιμοποιούνται κατά κόρον. Τα υπόλοιπα με την κυκλοφορία του δίσκου.
Ντίνος “Benjamin Breeg” Γανίτης
