Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο να γράφουμε για συγκροτήματα που μέχρι πρότινος τα αναφέραμε ως συγκροτήματα νεότερης γενιάς και πλέον αυτά έχουν κλείσει πάνω από 20 χρόνια παρουσίας. Έτσι λοιπόν οι αγαπημένοι μου AMON AMARTH, μετά από 24 χρόνια συνεχόμενης πορείας, κυκλοφορούν σε λίγες ημέρες τον δωδέκατό τους δίσκο, με το όνομα αυτού να είναι το “The great heathen army”.
Δεν έχω κρύψει (ούτε πρόκειται να το κάνω ποτέ) ότι είμαι οπαδός των Σουηδών viking. Όπως δεν μπορώ να αρνηθώ πως τα τελευταία δύο άλμπουμ των AMON AMARTH, ενώ πέτυχαν στο 100% τον σκοπό τους, εμένα προσωπικά δεν με κάλυψαν. Είναι πασιφανές ότι το συγκρότημα ήθελε να ανοίξει τον κύκλο των οπαδών του και ένας από τους τρόπους για να το πετύχει αυτό, ήταν να εντάξει στο melodic death metal του, ολοένα και περισσότερα στοιχεία κλασικού heavy metal. Και είναι κακό αυτό; Όχι και σε καμία περίπτωση κατακριτέο. Δεν μπορώ όμως να αρνηθώ ότι όσες φορές έδωσα ευκαιρίες στα “Jomsviking” και “Berserker”, ένιωθα πάντα την επιτηδευμένη προσπάθειά τους να ακουστούν πιο εμπορικοί, κάτι το οποίο μου αφήνει και τώρα ένα αίσθημα απογοήτευσης ως προς την πορεία που ακολουθεί το συγκρότημα. Ένα αίσθημα που έρχεται σε πλήρη αντίθεση φυσικά με την απόλυτη επιτυχία που σημειώνουν, καθώς με την επιλογή αυτή και με τα επιβλητικά live shows τους κατάφεραν να κερδίσουν περισσότερο κόσμο, οπαδούς από νεανικές ηλικίες και πολύ υψηλές θέσεις, πολλές φορές ως headliners, στα billings μεγάλων festival.
Έχοντας υπ’ όψιν αυτά, ήμουν απόλυτα προετοιμασμένος για το τι θα ακούσω στο “The great heathen army”, με την ελπίδα όμως ότι αυτή την φορά θα έχουν πιο ωραία τραγούδια. Μπορώ να πω πως μετά από πολλές ακροάσεις, το “The greath heathen army” με άφησε ικανοποιημένο, τουλάχιστον περισσότερο από το “Berserker”. Αρχικά, η μουσική τους δεν έχει αλλάξει δραματικά, καθώς οι AMON AMARTH ακολουθούν την πεπατημένη τους ταυτότητα, στην οποία πλέον οι αναφορές στο κλασικό heavy metal είναι δεδομένες. Τι και αν ανέφερε στο δελτίο τύπου ο Johan Hegg ότι είναι ο πιο βαρύς δίσκος τους, τα σημεία που φωνάζουν IRON MAIDEN, ACCEPT και SAXON, δίνουν δυναμικό παρόν. Μπορεί το εναρκτήριο τραγούδι του άλμπουμ, το “Get in the ring”, που κυκλοφόρησε ως single και είναι ένα κλασικό και πολύ ωραίο τραγούδι AMON AMARTH, να ξεγελάει, όπως και το ομώνυμο βαρύ mid tempo τραγούδι (επίσης video clip) που το διαδέχεται, αλλά κομμάτια όπως τα “Heidrun” και “Find a way or make one”, προδίδουν ότι το συγκρότημα δεν θα φύγει από αυτή την πορεία. Το “Heidrun” είναι ένα mid tempo τραγούδι γραμμένο επάνω στις δομές των IRON MAIDEN, με πιο χαμηλό κούρδισμα και αρκετά πιο cheesy βέβαια και στο “Find a way or make one” το solo της κιθάρας θα έκανε τον Adrian Smith να χαμογελάσει. Η διαφορά όμως εδώ είναι ότι τα τραγούδια αν και απλά, είναι καλά και ακούγονται ευχάριστα. Στο δε “Saxons and vikings” συμμετέχει ο τιτάνας Biff Byford, δημιουργώντας ένα πολύ ωραίο αποτέλεσμα σε ένα γρήγορο και επιθετικό τραγούδι. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω όμως ένα κομμάτι, πέρα από τα “Get in the ring” και “Saxons and vikings”, αυτό θα ήταν το “Dawn of norsemen”, το οποίο έχει μία πανέμορφη μινόρε μελωδία, σε ένα τραγούδι που θυμίζει κάτι από την εποχή “Sultur rising”, όπως και το “Oden owns you all” που γλυκοκοιτάζει το “Destroyer of the universe”.
Το “The great heathen army” αν και προβλέψιμο, είναι ένα ωραίο και ευχάριστο άλμπουμ, που διευκολύνει το συγκρότημα να μεγαλώσει την εμπορικότητα και την βάση των οπαδών του ακόμα περισσότερο. Επειδή καμία σύγκριση δεν μπορεί να γίνει με τα άλμπουμ από το “Twilight of the thunder god” και πίσω, μπορεί να συγκριθεί μόνο με τα δύο προηγούμενα και μπορώ να πω πως από το “Berserker” είναι πολύ καλύτερο, με μεγαλύτερη ισορροπία, καλές μελωδίες και καλύτερες συνθέσεις. Ότι μου λείπει η ωμή πλευρά των AMON AMARTH, αυτό είναι δεδομένο. Τα πράγματα όμως αλλάζουν και ο περισσότερος κόσμος ζητάει πλέον διαφορετικά πράγματα και οι AMON AMARTH, με την καταπληκτική παραγωγή του Andy Sneap, το προσφέρουν με τον καλύτερο τρόπο.
Υ.Γ. Όταν έβγαζαν οι MANOWAR παρόμοια εξώφυλλα στους δίσκους τους στα 80’s ήταν καλά. Αλλά ρε παιδιά, έχετε εξώφυλλο όπως το “Twilight of the thunder god” και τώρα βλέπουμε κάτι τέτοιο;
7 / 10
Δημήτρης Μπούκης
