Ποτέ δεν ήμουν fan του grindcore. Δε με ενθουσίαζε ρε παιδί μου. Αλλά και σε άλλα είδη που δεν ακούω, πάντα υπάρχουν 2-3 μπάντες που με συγκινούν. Στο συγκεκριμένο είδος οι ANAAL NATHRAKH είναι αυτοί που εμπλούτισαν τη δισκοθήκη μου, με άλλο ένα genre. Το industrial black metal grindcore τους, με πωρώνει αφάνταστα, ιδιαίτερα στις 2 τελευταίες κυκλοφορίες τους “Desideratum” (2014) και “The Whole of the Law” (2016). Στα τέλη Σεπτεμβρίου κυκλοφόρησαν την δέκατη κατά σειρά ολοκληρωμένη δουλειά τους, η οποία φέρει τον τίτλο “A New Kind Of Horror”.
Αυτό που μου αρέσει ιδιαίτερα στη μπάντα τα τελευταία χρόνια είναι ο συνδυασμός «ακρότητας» και λυρισμού, ή σκοτεινής epic-ίλας θα έλεγα. Το “A New Kind Of Horror” δεν διαφέρει σε τίποτα από αυτό. Μετά το «εφιαλτικό» intro “The road to…”, μπαίνουμε στο κυρίως πιάτο, με το “Obscene as Cancer”, με το οποίο αισθάνεσαι ότι μπαίνεις σε έναν θάλαμο βασανιστηρίων, στο οποίο εσύ πρωταγωνιστείς. Ανατριχίλα οι εναλλαγές στα φωνητικά από ακραίες τσιρίδες στα “avant-garde” καθαρά φωνητικά του Dave Hunt. Στο “The Reek Of Fear”, όπως έκανε και στο “The Whole Of The Law”, κάνει εναλλαγές με φωνητικά αλά King Diamond. Τα lead τσιρίγματα της κιθάρας του Mick Kenney, κάνουν το τραγούδι να ακούγεται σαν soundtrack ταινίας τρόμου. Ποιο straight-forward πορωτικά riffs και σκοτεινοί industrial εφέ στο “Forward!”, που σίγουρα είναι από τα πιο πιασάρικα του δίσκου. Η grindcore epic-ίλα που ανέφερα στην αρχή, με μια δόση majestic, πλημμυρίζει στο “New Bethlehem/Mass Death Futures”, το οποίο ακούγεται σαν μια εφιαλτική Θεία Λειτουργία. Ακολουθεί ένα από τα πιο ακραία κομμάτια του δίσκου, που δεν είναι άλλο από το “The Apocalypse Is About You!”, στο οποίο ο τίτλος τα λέει όλα! Νορβηγικά black metal riffs στην εισαγωγή του “Vi Coactus”, για να εμπλουτίσει τα αυτιά μας με πιο επικά riffs και φωνητικά ακολούθως. Σίγουρα ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια, μαζί με το “Mother of Satan” που ακολουθεί, το οποίο είναι, αν όχι το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, σίγουρα το πιο πωρωτικό. Το “Horrid Strife” κινείται σε πιο industrial ήχους και είναι πιο ατμοσφαιρικό. Ίσως το πιο αδιάφορο τραγούδι του δίσκου. Ο δίσκος κλείνει με ένα ιδιαίτερο κομμάτι, το “Are We Fit For Glory Yet (The War To End Nothing)” που κινείται σε πιο black metal φόρμες.
Το “A New Kind Of Horror” είναι ένα εφιαλτικό, σκοτεινό soundtrack για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σαν δίσκος είναι ένα κλικ κάτω από τους 2 προηγούμενους, μα είναι και αυτός υψηλότατου επιπέδου. Η συνεργασία των Dave Hunt και Mick Kenney όλα αυτά τα χρόνια έχει ως αποτέλεσμα τη διατήρηση των ANAAL NATHRAKH στα κορυφαία συγκροτήματα του ακραίου ήχου ανά την Υφήλιο.
8/10
Γιώργος Δρογγίτης
