Είναι δύσκολο να εκτιμήσει ένας νέαρός ακροατής, την σημασία αυτών των δύο δίσκων. Αξίζουν όμως θέση σε κάθε σοβαρή δισκοθήκη, αφού με την επανακυκλοφορία τους από την No Remorse, οι δυσεύρετοι δίσκοι είναι πλέον προσιτοί.
Οι Γερμανοί από το ντεμπούτο τους έδειχναν την μεγάλη τους αγάπη να γεφυρώσουν το χάσμα μεταξύ του Βρετανικού ήχου, της δικής τους σκηνής και του πιο δημοφιλούς ήχου από το Bay Area. Επειδή εκείνη την εποχή κανείς άλλος δεν το έκανε τόσο πετυχημένα, οι ANGEL DUST κέρδισαν τις καρδιές των προχωρημένων ακροατών, αν και μόνο στην Ευρώπη.
Και τα δυο άλμπουμ διέπονται από καταιγιστικές ταχύτητες, ριφ που κινούνται ανάμεσα στους ANTHRAX, METALLICA, DESTRUCTION και πρώιμους HELLOWEEN, με μια ωμή αθωώτητα που παραπέμπει σε κάποια NWOBHM σχήματα. Όντας Γερμανοί, οι ANGEL DUST έβγαλαν ένα δουλεμένο ντεμπούτο με το “Into the dark past” το 1986, πράγμα που φαίνεται ακόμα και στα σόλο τους, που έχουν μια ενδιαφέρουσα μελωδική προσέγγιση (αντίθετα με την τάση των SLAYER για παράδειγμα).
Το 1986 οι DESTRUCTION είχαν φτάσει στο “Eternal devastation”, οι γείτονες KREATOR οργίαζαν στο “Pleasure to kill” ενώ οι φρέσκοι RAGE επίσης ντεμπούταραν με το “Reign of fear”. Κυριαρχούσε η ταχύτητα και ο ήχος που αργότερα διαχωρίστηκε σε speed και thrash, αλλά οι ANGEL DUST τον ήξεραν απλά σαν την μόνη τους θρησκεία. Με ριφάρες και καλοχτισμένα τραγούδια, έβγαλαν δυο δίσκους-διαμάντια που αν τους αναζητήσετε στην αυθεντική τους μορφή θα πρέπει να τα σκάσετε χοντρά.
Αν χωλαίνει σε κάτι το ντεμπούτο, αυτό είναι η παραγωγή λόγω των περιορισμένων μέσων της εποχής στην περιοχή τους. Αυτό και κάτι τα φωνητικά του Roman Keymer. Αν ακούσεις σήμερα όλες τις μπάντες της εποχής εκείνης, για πρώτη φορά, καμιά δεν μπορεί να σε κερδίσει με τον τραγουδιστή της, όμως όσο περισσότερο εμβανθύνεις στο ιδίωμα, τόσο θα εκτιμήσεις και αυτά τα δυο άλμπουμ. Και τα δυο αυτά στοιχεία όμως, φανερώνουν τρομερή βελτίωση στον επόμενο δίσκο.
Για μένα το “To dust you will decay” είναι ανώτερο, κάτι ίσως αναπόφευκτο αφού είναι η δεύτερή τους δουλειά, αλλά και η πρώτη που άκουσα εγώ. Έχουν και καλύτερο τραγουδιστή, αλλά και καλύτερο ήχο. Οι μελωδίες είναι πιο εύκολες, οπότε και πιο προσιττά τα τραγούδια. Ακούγοντας το εναρκτήριο “Mr. Inferno”, πάντα μου έρχονται στο μυαλό οι πρώιμοι SCANNER. Σε αυτό συμβάλλει βέβαια πως ο τραγουδιστής τους S.L. Coe συμμετείχε στο καταπληκτικό δεύτερο άλμπουμ τους, το “Terminal earth” (1990).
Το προτιμώ επειδή έχει και περισσότερη ποικιλία, σε ρυθμούς, μελωδίες, ακόμα και κάποια πιο ογκώδη ρεφραίν. Οι κιθάρες εξακολουθούν να παίζουν καθοριστικό ρόλο και η μπάντα είναι σε φόρμα. Έχουν εμπλουτίσει τον ήχο τους με περισσότερη φαντασία. To “Wings of an angel” είναι τόσο μπροστά, που μάλιστα εν μέρη αποτέλεσε την βάση για τον μουσικό δρόμο που ακολούθησαν σχεδόν 10 χρόνια αργότερα όταν επανασυνδέθηκαν κι έχτισαν έναν πιο πολύπλοκο, αλλά μελωδικό ήχο. Δεν υπάρχει μέτριο τραγούδι εδώ και τα 40 λεπτά που διαρκεί ο κανονικός δίσκος, τα καταπίνεις μονορούφι.
Το “Into the dark past” είναι πολύ καλό. Το “To dust you will decay” είναι κορυφαίο. Έτσι απλά. Τα συγχαρητήριά μου στην No Remorse γιατί έχει κάνει μια καλή δουλειά, προσθέτοντας επιπλέον ακυκλοφόρητο υλικό, αλλά και φρόντισε να αναβαθμίσει τον ήχο (όσο γίνεται αυτό) χωρίς να αλλοιώσει τον χαρακτήρα των δίσκων. Έτσι για εγκυκλοπαιδικούς λόγους να αναφέρω πως οι Γερμανοί μετά την δεύτερή τους δουλειά διέλυσαν, για να επαναδραστηριοποιηθούν από τον drummer Dirk Assmuth αρκετά χρόνια αργότερα..
Trivia:
Ο μπασίστας τους Frank Banx ήταν πριν και μετά, μέλος των CROWS που κυκλοφόρησαν το καταπληκτικό “The dying race”, για μια περίοδο μαζί με τον Roman Keymer (που εδώ έπαιζε μόνο κιθάρα). Σε αυτούς επίσης έπαιζαν οι Bernemann (Bernd Kost) και Bobby που για πολλά χρόνια είναι (ο πρώτος) και ήταν (ο δεύτερος) στην παρέα των SODOM. Από τους CROWS πέρασε και ο άλλος κιθαρίστας Nauer, πριν ηχογραφήσει με τους ANGEL DUST στο “To dust you will decay”. Οι CROWS ήταν από τις πρώτες κυκλοφορίες της Century Media. Μαντέψτε, σε ποια εταιρεία υπέγραψαν οι ANGEL DUST όταν επανασυνδέθηκαν; Ναι. σωστά.
“Into the dark past” – 7 / 10
“To dust you will decay” – 9 / 10
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
