Το πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990, το power metal και δη το Ευρωπαϊκό, είχε την τιμητική του, τόσο στην δική μας ήπειρο, όσο και στην Άπω Ανατολή. Αυτό που κανείς δεν είχε προβλέψει όμως, ήταν πως ένα συγκρότημα από την μακρινή κι εξωτική Βραζιλία, θα έκανε ντεμπούτο με ένα τόσο εμπνευσμένο και πολύπλευρο άλμπουμ που θα ταρακουνούσε όλους τους οπαδούς του είδους. Το “Angels cry” έπιασε σχεδόν τους πάντες στον ύπνο και λέω σχεδόν όλους, αφού το demo τους, “Reaching horizons”, λίγο παραπάνω από ένα χρόνο νωρίτερα, είχε φτάσει σε πολλούς φίλους της underground σκηνής που άκμαζε τότε. Ο Limb Schnoor, πρώην πλέον manager των HELLOWEEN, τους πήρε από το χέρι, τους υπέγραψε στην Rising Sun τότε και βρήκε τον κατάλληλο τρόπο να μας σερβίρει την μουσική τους. Ηχογραφημένο στα στούντιο του Kai Hansen, στο Αμβούργο, από τον Charlie Bauerfeind το δισκογραφικό τους ντεμπούτο διεύρυνε τους μουσικούς μας ορίζοντες.
Σήμερα, 28 χρόνια μετά, η λάμψη του δεν έχει ξεφτίσει και η εξέλιξη των ANGRA με το “Holy land” συνέβαλλε στην αναγνώρισή τους και την υστεροφημία του. Το “Angels cry” παραμένει ένα από τα αριστουργήματα του χώρου, αν και λίγο πίσω από το κορυφαίο τους άλμπουμ που ήρθε το 1996.
The “Angels cry” countdown
10. “Unfinished allegro” (1:15) (Franz Schubert, Andre Matos)
Εύκολη αρχή με το εισαγωγικό, ορχηστρικό “Unfinished allegro” να προϊδεάζει για τις επιρροές τους από την κλασική μουσική (όχι δεν ήταν μόνο ο Andre Matos). Ένα λεπτό, βγαλμένο από το “Unfinished symphony” του Schubert, σε παραλλαγή του Matos. Παιγμένο κυρίως στα πλήκτρα και με τον απαραίτητο προγραμματισμό στον υπολογιστή.
- “Lasting child” (7:35) (Andre Matos)
Από το πρώτο στο τελευταίο κομμάτι. Το “Lasting child” εσωκλείει αρκετή από την ομορφιά των ANGRA. Μοιρασμένο σε δύο μέρη, το “I-The parting words” είναι μια ακουστική μπαλάντα βασισμένη στο πιάνο και την φωνή με συνοδεία ορχήστρας, που όμως προεκτείνεται με την προσθήκη του “II-Renaissance”, το οποίο είναι αποκλειστικά instrumental. Μια μουσική περιπέτεια, στην οποία ο τραγουδιστής έχει τα πρωτεία και ναι μεν προσθέτει ατμόσφαιρα και εύρος στον δίσκο, όμως δύσκολα θα ανατρέξει κάποιος στο τραγούδι αυτό σε βάθος χρόνου.
- “Streets of tomorrow” (5:03) (Andre Matos)
Το “Streets of tomorrow” είναι το αδερφάκι του “Carry on”, ως το πιο ευθύ power metal κομμάτι, με τα τεχνικά του μέρη, δίχως όμως να φτάνει το μεγαλείο του. Αυτό που το έσωσε, ήταν πως παίχτηκε σε κάποιες τους περιοδείες τους, όμως για μένα το “Reaching horizons” ή ακόμα και το “Queen of the night” από το demo τους, θα μπορούσαν να το είχαν αντικαταστήσει εδώ.
- “Never understand” (7:48) (Andre Matos, Rafael Bittencourt)
Ένα τραγούδι με πολύ συναίσθημα, άπειρες αλλαγές στο ρυθμικό μέρος. Το “Never understand” νιώθω πως είναι γραμμένο για να δώσει χώρο στον καθένα από τους μουσικούς (σε κάποια μέρη είναι μπροστά το μπάσο, αλλού τα τύμπανα, ενώ βέβαια υπάρχουν και τα κιθαριστικά σόλο), με μερικά από τα πιο κλασικά speed metal μέρη που θα βρείτε στον άλμπουμ. Παρόλα αυτά (υπεραναλύοντάς το), σε σημεία μου φαινόταν ασύνδετο και ίσως να ρίχνω το φταίξιμο στην διάρκειά του που ακουμπά τα 8 λεπτά. Ίσως να φταίει το ότι επέλεξαν να προσκαλέσουν όσους ήταν δυνατόν να παίξουν, σε ένα μόλις τραγούδι. Εδώ, λοιπόν, βρίσκουμε τόσο τον Dirk Schlaechter, όσο και τον Kai Hansen των GAMMA RAY, αλλά και τον κιθαρίστα των HEAVENS GATE, Sascha Paeth, ο οποίος εκτελούσε και χρέη συμπαραγωγού, σε ένα έπος με πολλές καλές στιγμές και τεχνικά μέρη.
- “Angels cry” (6:49) (Andre Matos, Rafael Bittencourt)
Σαν το σιρόπι στο οποίο κολλάς από την πολλή ζάχαρη, είναι και η γλυκιά μελωδία του “Angels cry”. Το ομώνυμο τραγούδι, έχει διαφορετικές πτυχές της προσωπικότητας των ANGRA, που τότε στηριζόταν περισσότερο στο συνθετικό όραμα του Matos, με τον Rafael να σιγοντάρει τις μελοποιήσεις των ονείρων τους. Τα power metal ξεσπάσματα, είναι πιο προβλέψιμα, όμως ακόμα και σήμερα, η μελωδία στο ρεφραίν, με κάνει να ανατριχιάζω. Είναι βέβαια και η αλάνθαστη χροιά του απίστευτου Andre Matos, που συνδυάζει τόσο συναίσθημα σε κάθε της πάτημα.
“It’s like Angels crying, can’t take no more
It’s like Angels dying, capture their fall”
- “Wuthering heights” (4:38) (Kate Bush)
Αυτή η διασκευή, πιστεύω πως σόκαρε πολλούς τότε. Από την μια ήταν σχεδόν ταμπού να διασκευάζεις ένα τόσο pop τραγούδι, δίχως να το ντύνεις με ένα πιο μεταλλικό πέπλο με αποτέλεσμα σε όποιον άρεσε, να το έκρυβε και να μην το παραδεχόταν. Από την άλλη, η εκπληκτική ερμηνεία του Andre Matos, που χτυπά τις υψηλότερες νότες της φωνής του, σε επίπεδα επικίνδυνα, σου ρίχνει το σαγόνι στο πάτωμα. Η παραγωγή του Bauerfeind βοηθά στο να προβληθεί ο λυρισμός του τραγουδιού και η κρυστάλλινη φωνή του Βραζιλιάνου αοιδού.
- “Stand away” (4:55) (Rafael Bittencourt)
Πείτε μου τώρα. Υπάρχει περίπτωση να ακούσεις το τραγούδι αυτό και να μην ερωτευτείς την μελωδία του; Το “Stand away” είναι το τραγούδι που δείχνει τον δρόμο για το “Holy land” περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο. Είναι η χορωδία, η ανατριχιαστική φωνή του Matos, ο συνδυασμός κιθάρας και ορχήστρας. Άκρως μπολιασμένο από τις Λατινοαμερικάνικες ρίζες τους και απόλυτα προοδευτικό, είναι ένα κομμάτι που δεν θα μπορούσε ποτέ να γράψουν άλλα συγκροτήματα και κουβαλάει το ηχόχρωμα των ANGRA σε κάθε του δευτερόλεπτο.
Πλέον οι στίχοι “Let me rest in peace” αποκτούν μια άλλη συναισθηματική φόρτιση.
- “Evil warning” (6:41) (Andre Matos, Rafael Bittencourt, Marco Antunes)
Όντας το πρώτο τραγούδι τους που άκουσα, αφού αυτό άνοιγε το demo τους, το “Evil warning” είναι από τα αγαπημένα μου και στο ολοκληρωμένο άλμπουμ. Η εκτέλεση εδώ, είναι σαφώς ξαναδουλεμένη και βελτιωμένη με πιο χαρακτηριστική προσθήκη αυτή της γέφυρας με την οποία ανοίγει το τραγούδι κι επαναλαμβάνεται αργότερα. Το “Evil warning” έμεινε ως ένα από τα πιο κλασικά τους τραγούδια και είναι το μοναδικό στο οποίο έχει συνθετικό credit το ιδρυτικό μέλος και πρώτος τους drummer, Marco Antunes. Η παρέμβαση του παραγωγού τους, οδήγησε το συγκρότημα στην δύσκολη απόφαση, να τον απομακρύνουν, διότι δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στις αυξανόμενες ανάγκες των συνθέσεων. Παρεμπιπτόντως, ο Alex Holzwarth που έπαιξε στο άλμπουμ, δεν έγινε μέλος του συγκροτήματος και δεν εμφανίζεται στην φωτογράφιση. Πατημένο γκάζι, αλλά και χαρακτηριστικά folk στοιχεία σε μια από τις πιο κλασικές power metal στιγμές τους.
- “Time” (5:54) (Andre Matos, Rafael Bittencourt)
Αυτός ο ύμνος οριοθέτησε την μοναδικότητα και την διαφορετικότητα των Βραζιλιάνων. Οι ANGRA δήλωναν power metal, όμως ταυτόχρονα άνοιγαν την πόρτα προς άλλα μονοπάτια, απάτητα μέχρι τότε από συνοδοιπόρους τους. Η αγάπη του τραγουδιστή για τους QUEEN, αναβλύζει έντονα και για όσους έχουν ακούσει τους VIPER, καταλαβαίνουν γρήγορα ποια είναι τα στοιχεία που τους είχε προσδώσει και πλέον είχε μεταφέρει εδώ.
- “Carry on” (5:03) (Andre Matos)
Απλά ‘δεν υπάρχει’ αυτή η σύνθεση. Είναι η ταυτότητα των ANGRA, αυτό που σε συστήνει στον φανταστικό τους κόσμο, όπου επικρατούν όλες οι επιρροές τους που μέχρι τότε φάνταζαν ασύνδετες στο heavy metal κόσμο και ταυτόχρονα αυτό που ήταν τόσο προσιτό. Είναι ο ύμνος που αυτομάτως τους κατέταξε στις καταλυτικές μπάντες τις δεκαετίας. Είναι το διαμάντι ενός ιδιοφυή καλλιτέχνη, που το συνέθεσε και έκανε τους πάντες να παραμιλούν με την έμπνευση αλλά και την απόδοσή του. Το “Carry on” είναι σημείο αναφοράς για τους Βραζιλιάνους και ήταν ο κεραυνοβόλος έρωτας για όλους που το άκουσαν εκείνα τα χρόνια.
“So, carry on, there’s a meaning to life…. Which someday, we may find!”
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
