Στα τέλη του περασμένου μήνα, οι Σουηδοί doomsters ANGUISH, κυκλοφόρησαν την 3η κατά σειρά full length δισκογραφική τους δουλειά, 4 χρόνια μετά το “Mountain”, η οποία φέρει τον τίτλο “Magna Est Vis Suignah”.
Με αυτό το δίσκο η μπάντα επιστρέφει στις ρίζες της και συγκεκριμένα το πιο oldschool funeral doom, με πληθώρα από riffs πολλών μεγατόνων, στα μόνο έξι, με μεγάλης διάρκειας τραγούδια τους. Αυτό που μου αρέσει περισσότερο στον δίσκο είναι η lead. Δεν είναι λίγα τα lead riffs που σου κολλούν στο μυαλό και τα μουρμουρίζεις. Μου θυμίζουν τα θρυλικά riffs του μεγαθηρίου που ακούει στο όνομα CANDLEMASS. Σπάνια ακούς ξεσπάσματα και αυτά είναι κυρίως mid tempo, με τα ντραμς να δίνουν ένα ωραίο αργό tempo που σε βασανίζει. Τα βρώμικα φωνητικά του J. Dee, είναι λες και βγαίνουν από έναν βασανισμένο ήρωα, ο οποίος ακούγεται σαν να λέει τις ιστορίες του, καθώς ξεψυχά. Σε παρασύρει νοερά σε σκοτεινά μέρη γεμάτα εσωτερική πάλη και πόνο. Το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου, είναι το πιο χαρακτηριστικό κομμάτι και συνάμα το πιο κολληματικό, ενώ από κοντά ακολουθεί το εναρκτήριο “Blessed Be The Beast”. Στα αρνητικά του δίσκου τώρα, είναι ότι κάποιες φορές φαίνονται να «φλυαρούν». Θα μου πεις funeral doom είναι. Θα συμφωνήσω αλλά η υπερβολική επανάληψη κάποιων riffs κουράζει κάποιες φορές, όπως στο τραγούδι που κλείνει το δίσκο “Our Daughters Banner”. Βέβαια, κάποιος hardcore οπαδός του είδους, ίσως να διαφωνήσει μαζί μου. Στα θετικά του δίσκου, το artwork, το οποίο αντικατοπτρίζει το feeling του δίσκου.
Εν κατακλείδι, οι ANGUISH κυκλοφόρησαν ένα πολύ δυναμικό για το είδος του δίσκο, τον οποίο οι απανταχού doomsters θα γουστάρουν αρκετά. Προσωπικά με κατά 2 λεπτά μικρότερα κομμάτια, μάλλον θα ήμουν πιο ικανοποιημένος. «Ρίξτε ένα αυτί» στο “Magna Est Vis Suignah” όμως… το αξίζει!
7/10
Γιώργος Δρογγίτης
